ნიკოლოზ ჩხოტუა (1905-1984)  დაიბადა ქალაქ ბათუმში. მამამისი, შალვა ჭყონია მდიდარი ბიზნესმენი იყო, რომელიც თავადიშვილ პელაგია ჩხოტუაზე დაქორწინდა. 16 წლის ნიკოლოზ ჩხოტუამ 1921 წელს, ქვეყანაში ბოლშევიკური არმიის შემოჭრის შემდეგ, დატოვა საქართველო და ევროპაში გაიქცა, 1940 წელს კი ის ამერიკის შეერთებული შტატების მოქალაქე გახდა.

1954 წელს იგი ოჯახთან ერთად შვეიცარიაში გადავიდა და იქვე გარდაიცვალა 1984 წელს. ნიკოლოზ ჩხოტუას ოცნებად ჰქონდა ქცეული სამშობლოში დაბრუნება, რაშიც ბოლო წლებში ავადმყოფობამ შეუშალა ხელი. მან ითხოვა, მისი გული მაინც დაემარხათ ქართულ მიწაში. ეს სურვილი 1988 წელს შეუსრულეს - მოსკოვის საბაჟოს გამოაპარეს და თბილისში ვერის სასაფლაოზე, დაკრძალეს. ვერის სასაფლაოზე, წმიდა პანტელეიმონ მკურნალის ეკლესიასთან ერთ საფლავში, დედისა და დის გვერდით, დაკრძალულია ნიკოლოზ (ნიკი) ჩხოტუას გული. მას, 1984 წელს, სიკვდილის წინ, ოჯ­ახ­ისთვის ანდერძად დაუბარებია: "სხეული თუ არა, გული მაინც მიაბარეთ მშობლიურ მიწასო." მოგვიანებით, მისი უფროსი ვაჟის, ზურაბ ჩხოტუას თხოვნას, ჟენევაში საბჭ­ოთა კავშირის გენერალურ საკონსულოსადმი – დახ­მარება აღმოეჩინათ მამის გულის საქართველოში გადასვენებაში, შედეგი არ გამოუღია, უფრო მეტიც – ის პასუხ­ის ღირსადაც არ ჩათვალეს. ამიტომ, დიდი ხ­ნის ლოდინის შემდეგ, 1987 წელს, ნიკო ლორთქიფანიძის მინიატურა "გულის" მსგავსად, ნოსტალგიითა და სამშობლოს ნახ­ვის ნატვრით დაფერფლილი ნიკოლოზ (ნიკი) ჩხოტუას გული დაწვეს. ერთ წლის შემდეგ კი, თბილისში ტურისტად ჩამოსულმა ზურაბის მეუღლემ, მარიეტამ და ოჯ­ახ­ის მეგობარმა – ოლგა ფონ დენმა, ურნა ნიკის დაფერფლილი გულით თბილისელ ნათესავებთან ერთად, ქართულ მიწას მიაბარეს, ხოლო პანაშვიდი სიონის ტაძარში გადაუხ­ადეს. 19 წლის შემდეგ, 2009 წლის 5 მარტს, ალექსანდრე ორბელიანის საზოგადოებამ და ჟურნალ "ჩვენი მწერლობის" რედაქციამ როსტომ ჩხეიძის ინიციატივით, ვერის სასაფლაოზე მამა კახ­აბერმა პანაშვიდი გადაუხ­ადა ნიკოლოზ ჩხოტუას და აკურთხა მისი სიმბოლური საფლავი. "მარადიული" ნიკოლოზ ჩხოტუას ჩვენთვის ცნობილი ერთადერთი რომანია. 1940-იან წლებში, აშშ-ში ცხოვრების პერიოდში, ინგლისურ ენაზე დაწერილი რომანი მწერალმა მეუღლეს მიუძღვნა, მარადიულ სიყვარულზე მოგვითხრობს და, სავარაუდოდ, ავტობიოგრაფიულია.

ბიბლიოგრაფია