მე-2 საარმიო კორპუსი 23-ე ბრიგადა მე-6 ბატალიონი წიგნიდან "საქართველოსთვის"

სოხუმელი, მე-12 საშუალო სკოლა დამთავრებული, მაიაკელი ამირან ბობოხიძე. აფხაზეთის ომის გმირი...მისი სახელი მიენიჭა ერთ-ერთ თბილისის ქუჩას...დიდება გმირებს!

ამირან შოთას ძე ბობოხიძე დაიბადა 1971 წლის 12 მაისს ქ. სოხუმში. მე-12 საშუალო სკოლის დამთავრების შემდეგ ჩაირიცხა სოხუმის სუბტროპიკული მეურნეობის ინსტიტუტში. მე-5 კურსის სტუდენტი იყო, როცა აფხაზეთის ომი დაიწყო. მოხალისედ ჩაირიცხა 23-ე ბრიგადაში რიგითად. მთელი ბრძოლების მანძილზე სამჯერ იყო დაჭრილი, მაგრამ ფრონტის ხაზი არ მიუტოვებია. მისი ხელმძღვანელობით მოხერხდა 5-სართულიანი სახლის შენობის გათავისუფლება აფხაზი სეპარატისტებისაგან. ეშერის მისადგომებთან, 1993 წლის 18 სექტემბერს, აფხაზები გადმოვიდნენ შეტევაზე ტანკებით. ამირანს სამხედრო სამსახურში ყოფნის დროს მიღებული ჰქონია ნაღმმტყორცნის სპეციალობა, რომლის მეშვეობითაც შეძლო მოწინააღმდეგის ტანკის აფეთქება, შემდეგ მეორე ტანკი გამოჩნდა, ისიც ააფეთქეს მან და მისმა თანამებრძოლმა, აფეთქებული ტანკიდან მოასწრეს ნაღმის გამოსროლა, რის შედეგადაც მისი ორი მეგობარი ადგილზევე დაიღუპა, თავად დაჭრილმა ამირანმა მხოლოდ ორი სიტყვის თმა მოასწრო: „გამათავეთ, ბიჭებო, ძალიან მტკივა“… და ათ წუთში გათავდა.

„მახსოვს  შენი  პირველი  ნაბიჯები , შემდეგ, სიჭაბუკე,ყმაწვილკაცობა, პირველი  სიყვარული...თვალისდახამხამებაში  გაირბინა  ხანმოკლე  სიცოცხლის  ოცდაერთმა  წელმა. .. 18  სექტემბრის   სისხლიანი  დილა  საბედისწერო  აღმოჩნდა  შენთვის... სამშობლოსთვის  თავდადებულმა  უკვდავ  ხსოვნაში  ჰპოვე   მარადისობა. ვერ  მოგიტანე  საფლავზე  ვარდები, ვერ  იპოვა  სულმა  სიმშვიდე, ფოტოც  არ დამრჩა  შენი  შვილო...

   ღვთისმშობელო , ნუ  მოაკლებ  შენს  მფარველობას  ბობოხიძეების  ოჯახს, ამქვეყნიური  სიკეთე  არ  მოშლოდეს   მისი  გვარისა  და სახელის  გამგრძელებელთ.

  უფალო, შენ  გააძლიერე  და გადაარჩინე  საქართველო“.

  ამირანის  გულმკვდარი  დედის  ჩანაწერებიდან

ამირან შოთას ძე ბობოხიძე დაიბადა 1971 წლის 12 მაისს ქ. სოხუმში. მე-12

საშუალო სკოლის დამთავრების შემდეგ ჩაირიცხა სოხუმის სუბტროპიკული

მეურნეობის ინსტიტუტში. მე-5 კურსის სტუდენტი იყო, როცა აფხაზეთის ომი

დაიწყო. მოხალისედ ჩაირიცხა 23-ე ბრიგადაში რიგითად. მთელი ბრძოლების

მანძილზე სამჯერ იყო დაჭრილი, მაგრამ ფრონტის ხაზი არ მიუტოვებია. მისი

ხელმძღვანელობით მოხერხდა 5-სართულიანი სახლის შენობის გათავისუფლება

აფხაზი სეპარატისტებისაგან. ეშერის მისადგომებთან, 1993 წლის 18 სექტემბერს,

აფხაზები გადმოვიდნენ შეტევაზე ტანკებით. ამირანს სამხედრო სამსახურში ყოფნის

დროს მიღებული ჰქონია ნაღმმტყორცნის სპეციალობა, რომლის მეშვეობითაც შეძლო

მოწინააღმდეგის ტანკის აფეთქება, შემდეგ მეორე ტანკი გამოჩნდა, ისიც ააფეთქეს მან

და მისმა თანამებრძოლმა, აფეთქებული ტანკიდან მოასწრეს ნაღმის გამოსროლა, რის

შედეგადაც მისი ორი მეგობარი ადგილზევე დაიღუპა, თავად დაჭრილმა ამირანმა

მხოლოდ ორი სიტყვის თმა მოასწრო: „გამათავეთ, ბიჭებო, ძალიან მტკივა“… და ათ

წუთში გათავდა.