ზური ბენიძე დაიბადა 1953 წლის 16 აპრილს სოხუმის რაიონის სოფელ ბირცხაში. სამხედრო-სავალდებულო სამსახურის მოხდის შემდეგ მუშაობდა სოფლის მეურნეობაში.
1992 წელს აფხაზეთში საომარი მოქმედებების დაწყების პირველი დღიდან ზური სამშობლოს დამცველთა რიგებში ჩადგა. ირიცხებოდა საქართველოს რესპუბლიკის თავდაცვის სამინისტროს მე-2 საარმიო კორპუსის 23-ე მექანიზირებული ბრიგადის მე-8 ბატალიონის პირველ ასეულში- მეტყვიამფრქვევედ.
ზური ბენიძემ არაერთხელ გამოიჩინა თავი,როგორც უშიშარმა ,თავდადებულმა მებრძოლმა. განსაკუთრებით კი მაშინ, როცა, 1993 წლის 16 სექტემბერს მტერმა ვერაგულად დაარღვია 27 ივლისის სამშვიდობო ხელშუკრულება და თავს დაესხა მშვიდობიანი ქალაქის მოსახლეობას. ზური ბენიძე თავის თანამებრძოლებთან ერთად თავგანწირვით ეკვეთა აფსუა სეპარატისტების და მათი მხარდამჭერი- რუსეთის,ჩრდილო-კავკასიელთა,სომხების კბილებამდე შეიარაღებულ საჯარისო ნაწილებს. ამ უთანასწორო ბრძოლებში სოფელ თავისუფლების მისადგომებთან მოხერხდა მტრის შეჩერება,რამაც საშუალება მისცა სოფლების- ბირცხისა და იაშთუხის მოსახლეობას გახიზნულიყვნენ.
ზური ბენიძე 25 სექტემბერს,თავისი განუყრელი ტყვიამრქვევით სისხლის უკანასკნელ წვეთამდე იცავდა მშობლიურ კუთხეს,დაჭრილი ელოდა დამხმარე ძალას,თუმცა უშედეგოდ... ლომგული ვაჟკაცი საღამოს სისხლისგან დაიცალა და გმირულად დაეცა ბრძოლის ველზე ბირცხისა და თავისუფლების გზაგასაყარზე, ისე, როგორც მისი სახელოვანი წინაპრები.
ზური ბენიძეს დარჩა მეუღლე და ვაჟი.
საქართველოს პრეზიდენტის განკარგულებით სამშობლოს ტერიტორიული მთლიანობისთვის ბრძოლაში გამოჩენილი გმირობის , ვაჟკაცობისა და თავგანწირვისათვის ზური ბენიძე, სიკვდილის შემდეგ, დაჯილდოვდა ვახტანგ გორგასლის I ხარისხის ორდენით.