ირაკლი ქურციკიძე დაბ. 1998წ. გარდ. 11 ნოემბერი 2023წ. 

ქარ­თვე­ლი მებ­რძო­ლი, 25 წლის ირაკ­ლი ქურ­ცი­კი­ძე და­ი­ღუ­პა. სიმ­ტკი­ცის, პატ­რი­ო­ტიზ­მის და სი­მა­მა­ცის სიმ­ბო­ლო - ასე აფა­სებს ახალ­გაზ­რდა კაცს მი­სი­ვე თა­ნამ­ბრძო­ლი, ლაშა შერ­გე­ლაშ­ვი­ლი.

"სა­უ­კე­თე­სო იყო სა­უ­კე­თე­სო­თა შო­რის, ის ჩემი, ჩვე­ნი, სა­ქარ­თვე­ლოს იმე­დი და მო­მა­ვა­ლი იყო. პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი მხო­ლოდ ცოდ­ნას არ ნიშ­ნავს, ეს პირ­ველ რიგ­ში, ახ­ლის სწავ­ლის უნა­რია. სწო­რედ ასე­თი იყო ირაკ­ლი. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ სამ­ხედ­რო აკა­დე­მია ჰქონ­და დამ­თავ­რე­ბუ­ლი და პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი იყო, ის მუდ­მი­ვად ცდი­ლობ­და ახ­ლის სწავ­ლას, გან­ვი­თა­რე­ბას, რა­საც იყე­ნებ­და საბ­რძო­ლო მოქ­მე­დე­ბე­ბის დროს. მე ამ ცოდ­ნას და გა­მოც­დი­ლე­ბას სა­ქარ­თვე­ლოს გა­მარ­ჯვე­ბის­თვის გა­მო­ვი­ყე­ნე­ბო, - ხში­რად იმე­ო­რებ­და... 7 დაჭ­რი­ლი გა­მო­იყ­ვა­ნა ფრონ­ტის ხა­ზი­დან, ერთი მათ­გა­ნი 2 კი­ლო­მეტ­რი ზურ­გით ატა­რა და თან "შენ ხარ ვე­ნა­ხი“ ღი­ღი­ნებ­და. არც კი ვიცი, რო­გორ და­გემ­შვი­დო­ბო“, - წერს ლაშა შერ­გე­ლაშ­ვი­ლი სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში.

თა­ნა­მებ­რძო­ლე­ბის ცნო­ბით, ირაკ­ლი 11 ნო­ემ­ბერს, და­ვა­ლე­ბა­ზე ყოფ­ნის დროს და­ი­ღუ­პა - მას ჭურ­ვის ნამ­სხვრე­ვი მოხ­ვდა თავ­ში. უფრო მეტს მის შე­სა­ხებ ირაკ­ლის სიძე ირაკ­ლი ბე­რა­ძე გვი­ამ­ბობს:

- ირაკ­ლი პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი სამ­ხედ­რო, გამ­ნაღმვე­ლი იყო. გო­რის სამ­ხედ­რო აკა­დე­მია და­ამ­თავ­რა და ინ­სტრუქ­ტო­რად გა­აგ­რძე­ლა. მუ­შა­ობ­და ვარ­კე­თი­ლის სამ­ხედ­რო პო­ლი­გონ­ზე, ვა­ზი­ან­ში, გორ­ში. ოთხი ენა იცო­და - რუ­სუ­ლი, ინ­გლი­სუ­რი, გერ­მა­ნუ­ლი, უკ­რა­ი­ნუ­ლი. არა­ერ­თი ჯილ­დო და სი­გე­ლი აქვს მი­ღე­ბუ­ლი. თა­ვი­სი საქ­მის ძა­ლი­ან მა­გა­რი მცოდ­ნე იყო. მხო­ლოდ გა­ნაღმვა კი არა, ასა­ფეთ­ქე­ბე­ლი სა­შუ­ა­ლე­ბე­ბის შექ­მნაც შე­ეძ­ლო. უკ­რა­ი­ნა­ში ომი რომ და­ი­წყო, თქვა, რომ წას­ვლა უნ­დო­და. ამას იმი­ტომ ვა­კე­თებ, რომ რაც შე­იძ­ლე­ბა მეტი გა­მოც­დი­ლე­ბა შე­ვი­ძი­ნო და შემ­დეგ ეს ცოდ­ნა ჩემს ქვე­ყა­ნას მო­ვახ­მა­როო. ოჯა­ხის წევ­რე­ბი, ნა­თე­სა­ვე­ბი, მე­გობ­რე­ბი ყვე­ლა ვცდი­ლობ­დით გა­დაგ­ვერ­წმუ­ნე­ბი­ნა, მაგ­რამ ვე­რაფ­რით გავ­ხდით. სა­ბუ­თე­ბის და­მალ­ვა და­ვი­წყეთ, ვი­თომ იკარ­გე­ბო­და... ყვე­ლა­ფე­რი თა­ვი­დან გა­ა­კე­თა და წა­ვი­და. 2022 წლის მა­ის­ში უკვე უკ­რა­ი­ნის თავ­დაც­ვის სა­მი­ნის­ტროს დაზ­ვერ­ვის მთა­ვა­რი სამ­მარ­თვე­ლოს ერთ-ერთ და­ნა­ყოფ­ში ირი­ცხე­ბო­და. პირ­ვე­ლი ეტა­პი მშვი­დო­ბი­ა­ნად მო­ი­ა­რა, აგ­ვის­ტო­ში ერთი თვით იყო ჩა­მო­სუ­ლი და მა­გის ტე­ლე­ფო­ნი არ გა­ჩე­რე­ბუ­ლა - ურე­კავ­დნენ და სულ რა­ღა­ცას ეკი­თხე­ბოდ­ნენ. მის სი­მა­მა­ცე­ზე ოჯახ­ში ნა­ხე­ვა­რიც არ გვცოდ­ნია... ახლა ნელ-ნელა ვი­გებთ ყვე­ლა­ფერს.

- რას გუ­ლის­ხმობთ?

- ჩვენ ვი­ცო­დით, რომ ინ­სტრუქ­ტო­რად მუ­შა­ობ­და და ამას­თა­ნა­ვე, იმ ტე­რი­ტო­რი­ებს ასუფ­თა­ვებ­და ნაღ­მე­ბის­გან, სა­დაც მერე მშვი­დო­ბი­ა­ნი მო­სახ­ლე­ო­ბა უნდა შე­სუ­ლი­ყო. სი­ნამ­დვი­ლე­ში, ამ საქ­მეს­თან ერ­თად ძა­ლი­ან სა­ხი­ფა­თო და­ვა­ლე­ბებ­საც ას­რუ­ლებ­და. რო­გორც მის­მა თა­ნა­მებ­რძო­ლებ­მა გვი­თხრეს, ისი­ნიც სთხოვ­დნენ, ფრონ­ტის წინა ხაზ­ზე არ გა­სუ­ლი­ყო. ლაშა შერ­გე­ლაშ­ვილ­მა მი­თხრა, ჩვენ მისი წინა ხაზ­ზე გაშ­ვე­ბა არ გვინ­დო­და, იმი­ტომ რომ მისი შე­საძ­ლებ­ლო­ბე­ბი გა­ცი­ლე­ბით მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი იყო იმ ადა­მი­ა­ნე­ბის­თვის, ვინც შემ­დეგ ფრონ­ტის წინა ხაზ­ზე უნდა გა­სუ­ლი­ყოო. თურ­მე ფრონ­ტის წინა ხაზ­ზე შე­დი­ო­და და მტრის ცხვირ­წინ ას­რუ­ლებ­და გა­ნაღმვით სა­მუ­შა­ო­ებს. ბი­ჭე­ბი, ისე­თი მა­მა­ცი ადა­მი­ა­ნე­ბიც კი, რომ­ლე­ბიც შე­ტე­ვა­ზე პირ­ვე­ლე­ბი გა­და­დი­ან, ყო­ველ­თვის აღ­ფრთო­ვა­ნე­ბუ­ლე­ბი იყ­ვნენ მი­სით. დაჭ­რი­ლიც არა­ერ­თხელ ყო­ფი­ლა, მაგ­რამ ჩვენს ყუ­რამ­დე ერთი ამ­ბა­ვიც კი არ მო­სუ­ლა. ერთხელ დაჭ­რი­ლი ირაკ­ლი თა­ნა­მებ­რძო­ლებს ჰოს­პი­ტალ­ში გა­და­უყ­ვა­ნი­ათ, მაგ­რამ მას გა­მო­უ­ცხა­დე­ბია, რომ იქ არ დარ­ჩე­ბო­და. მე­გობ­რებს რო­გორ­ღაც და­ურ­წმუ­ნე­ბი­ათ, რომ დარ­ჩე­ნი­ლი­ყო, მაგ­რამ კლი­ნი­კა მა­ინც დრო­ზე ადრე და­უ­ტო­ვე­ბია. უკ­რა­ი­ნულ ტე­ლე­არ­ხებს მას­ზე გა­და­ცე­მაც მო­უმ­ზა­დე­ბი­ათ... ცოლ-შვი­ლი მა­ინც და­ე­ტო­ვე­ბი­ნა, ძა­ლი­ან მიმ­ძიმს მას­ზე წარ­სულ­ში სა­უ­ბა­რი... შეყ­ვა­რე­ბუ­ლიც კი არ ჰყავ­და, მთლი­ა­ნად საქ­მე­ზე იყო გა­დარ­თუ­ლი. ასე­თი პატ­რი­ო­ტი, სამ­შობ­ლო­ზე უზო­მოდ შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი, საქ­მე­ზე კონ­ცენ­ტრი­რე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნი არ მი­ნა­ხავს. ორ სი­ტყვას რომ იტყო­და, მა­შინ­ვე მიხ­ვდე­ბო­დით, რომ გა­მორ­ჩე­უ­ლი ახალ­გაზ­რდა იყო. მისი ერ­თა­დერ­თი ოც­ნე­ბა გამ­თლი­ა­ნე­ბუ­ლი, ძლი­ე­რი სა­ქარ­თვე­ლო იყო, მისი ყვე­ლა მი­ზა­ნი ამ ოც­ნე­ბას უკავ­შირ­დე­ბო­და.

< >