პოლიევქტოს კარბელაშვილი (1855-1936) დაიბადა კასპის რაიონის სოფელ ჭალაში. საფუძვლიანი განათლება მიიღო ჯერ გორის სასულიერო სასწავლებელში, შემდეგ თბილისის სასულიერო სემინარიაში.
ის მოღვაწეობდა ქ. თბილისში, ქ. გურჯაანში და აღმოსავლეთ საქართველოს სხვადასხვა სოფლებში; ამავე დროს ეწეოდა კვლევით მუშაობას და ხშირად აქვეყნებდა საინტერესო მასალებს ჟურნალ-გაზეთებში; ავტორია წიგნებისა: "ქართული საერო და სასულიერო კილოები, ისტორიული მიმოხილვა"(1898), სადაც განხილულია მიქაელ მოდრეკილის "იადგარი" და გამოთქმულია საყურადღებო შეხედულება საგალობლებში ჩართულ სამუსიკო ნიშნებზე, მოცემულია ჰიპოთეზა ქართული საეკლესიო მუსიკის წარმართული ჰანგებიდან წარმოშობის შესახებ; ქართული საგალობლები პოლიევქტოს და ვასილ კარბელაშვილებისაგან ჩაიწერა და ერთ კრებულად გამოსცა მ. იპოლიტივ–ივანოვმა, იგივე მასალა ქალ-ვაჟთა გუნდისათვის დაამუშავა და კრებულის სახით დაბეჭდა ზ. ფალიაშვილმა(1910); იყო საქართველოს ისტორიის მოამაგეც - გადაწერა და შემოინახა 2000-მდე სიგელ-გუჯარი, რომლებიც ამჟამად დაცულია საქართველოს ცენტრალურ არქივში; მან დიდი ღვაწლი გასწია XII-XIII სს. "ქრონიკის" შედგენის საქმეში, აქ დაუნჯებულია მდიდარი დოკუმენტური, ეპიგრაფიკული, ეთნოლოგიური და ფოლკლორული მასალები(იხ. საქართველოს ისტორიის ქრონიკები. თბ., 1880 წ.); აღსანიშნავია მისი საგამომცემლო მოღვაწეობა, მოამზადა და გამოსცა ძველი ქართული ლიტერატურის ძეგლები: "ვეფხისტყაოსნის" დამატებანი(1880, N3, "ივერია"), ანტონ I-ის "მზა–მეტყველება"(1892), იოანე საბანისძის "აბო თბილელის წამება"(1899), "წმინდა ნინოს ცხოვრების" მეტაფრასული რედაქცია, რომელიც არსენ ბერს(XI-XIIსს.) მიეწერება(1902), "ღვთისმშობლის მიერ სასწაულებრივი ხსნა კონსტანტინეპოლისა"(1903), იოანე ხელაშვილის "ოქროს წყარო"(1905); მის ოჯახს უდიდესი წვლილი მიუძღვის ქართული საერო სიმღერებისა და სასულიერო საგალობლების მოძიება-შესწავლაში, კერძოდ, ქართლ-კახური სიმღერა-გალობის შენარჩუნების საქმეში - ამიტომ ამ საგალობლებს მეორენაირად "კარბელაანთ კილოს" უწოდებენ; იყო მგალობელი, დეკანოზი.
წყარო: მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი. – თბ., 2007. – გვ.130;
http://www.orthodoxy.ge/biografiebi/karbelashvilebi/polievqtos.htm
http://www.nplg.gov.ge/bios/ka/00005374/