გიორგი ხაჭაპურიძე (დ. 6 ივნისი, 1892, ჭანიეთი — გ. 1 ოქტომბერი, 1957) — ქართველი ისტორიკოსი, აკადემიკოსი.
დაბადების ადგილი: სოფელი ჭანიეთი, ოზურგეთის რაიონი.
დაამთვრა მოსკოვის უნივერსიტეტის ისტორია-ფილოლოგიის ფაკულტეტი 1918 წელს.
1917-1920წწ. მუშაობდა რსფსრ განათლების სახალხო კომისარიატში; 1921-1924წწ. საქართველოს მთავარი პოლიტსამმართველოს უფროსად. 1924 წლიდან აქტიურად ებმება პედაგოგიურ და სამეცნიერო მუშაობაში. 1929 წლიდან გარდაცვალებამდე მუშაობდა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში სხვადასხვა თანამდებობებზე. ძირითდად იკვლევდა საბჭოთა პერიოდის საქართველოს ისტორიას.
წყარო: http://science.org.ge/
ორგანიზაციის, ასოციაციის ან ჯგუფის წევრი
- საქართველოს მეცნიერებათა აკადემია, აკადემიკოსი (1941-1957)
ბიბლიოგრაფია
- საბჭოთა ხელისუფლების გამარჯვება საქართველოში (ავტორი). - თბილისი, სახელგამი, 1954. - 440გვ.
- 1905-1907 წლების რევოლუცია საქართველოში (ავტორი). - თბილისი, სახელგამი, 1941. - 108გვ.
- საქართველოს XIX და XX საუკუნეთა ისტორია (ავტორი). - თბილისი, სახელგამი, 1940. - 204გვ.
- გლეხთა მოძრაობანი საქართველოში მე-XIX საუკუნეში (ავტორი). - ტფილისი, სახელგამის გა-მა, 1932. - 191 გვ.
- გურიის აჯანყება 1841 წელს (ავტორი). - ტფილისი, სახელგამის გა-მა, 1931. - 105გვ.
- ეროვნული ბიბლიოთეკა
