გიორგი ალექსანდრეს ძე მელიქიშვილი (დ. 30 დეკემბერი, 1918, თბილისი — გ. 27 მარტი, 2002, თბილისი) — ქართველი ისტორიკოსი. საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის აკადემიკოსი (1960). მეცნიერებათა დამსახურებული მოღვაწე (1966). საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის ივანე ჯავახიშვილის სახელობის ისტორიის, არქეოლოგიისა და ეთნოგრაფიის ინსტიტუტის დირექტორი (1965-1999), პროფესორი (1956). სკკპ წევრი 1946 წლიდან.
გიორგი ალექსანდრეს ძე მელიქიშვილი -ქართველი ისტორიკოსი. საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის აკადემიკოსი(1960). მეცნიერებათა დამსახურებული მოღვაწე (1966). საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის ივანე ჯავახიშილის სახელობის ისტორიის, არქეოლოგიისა და ეთნოგრაფიის ისნტიტუტის დირექტორი (1965-1999),პროფესორი (1956).სკკპ წევრი 1946 წლიდან.
გიორგი მელიქიშვილმა 1939 წელს დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ისტორიის ფაკულტეტი. მუშაობდა ისტორიის ინსტიტუტში მეცნიერ თანამშრომლად (1944 წლიდან). 1961 წლიდან ხელმძღვანელობდა ძველი ისტორიის განყოფილებას. 1999-2002 წლებში ისტორიის ინსტიტუტის საპატიო დირექტორი.
მელიქიშვილის ფუნდამენტურმა ნაშრომებმა ძველი აღმოსავლეთის ისტორიისა და ფილოლოგიის დარგში ახალი ეტაპი შექმნეს მსოფლიო ურარტოლოგიაშუ მელიქიშვილი ავტორია აგრეთვე მრავალი გამოკვლევისა ხურიტების, ხეთების, ასურეთის, ზაგროსის მთიანეთისა და ძველი აღმოსავლეთის სხვა ქვეყნების ისტორიაში. ასურული და ურარტული წერილობითი წყაროების შუქზე მელიქიშვილმა გამოიკვლია უძველესი ქართველური პოლიტიკური გაერთიანებების — კულხას და დიაუხის — ისტორიის საკითხები; დაამუშავა საქართველოს ძველი ისტორიისა და ფეოდალური ხანის მრავალი კარდინალური პრობლემა; ძველი წინა აზიისა და კავკასიური უძველესი კლასობრივი პრობლემა; ძველი წინა აზიისა და კავკასიის უძველესი კლასობრივი საზოგადოებების (მათ შორის საქართველოს) სოციალურ-ეკონომიკური წყობის კვლევა-ძიების ხაზით მელიქიშვილმა დაამუშავა კლასობრივ საზოგადოებათა ტიპოლოგიური და სტადიალური კლასიფიკაციის, ძვ. აღმოსავლურ და ანტიკურ საზოგადოებებში ფორმებისა და კლასობრივი სტრუქტურის საკითხები. ამ საზოგადოებების სოციალურ-ეკონომიკური ვითარებას მელიქიშვილი ახასიათებს ტიპოლოგიურად როგორც „წინაფეოდალურს“ („პროტოფეოდალურს“), ხოლო სტადიალურად — როგორც „ადრეკლასობრივს“.
ლენინური (1957), საქართველოს სსრ სახელმწიფო (1982) და ივანე ჯავახიშილის სახელობის (1976) პრემიების ლაურეატი. დაჯილდოებულია შრომის წითელი დროშს, "საპატიო ნიშის“ ორდენითა და მედლებით.
