წერედიანი გოჩა

დაიბადა 1975 წლის 2 აპრილს ქ . სოხუმში. დაამთავრა

ქ. სოხუმის მე-13 საშუალო სკოლა.

18 წლის სოხუმელ გოჩას ლამაზად დაწყებული ცხოვრების ლამაზი დასასრული სწამდა.

აფხაზეთის ომი, 1992 წლის 14 აგვისტო...

1992 წლის 4 ნოემბერს ის ჩარიცხული იქნა გაგრის 23-ე ბრიგადის მე-4 ბატალიონის პირად შემადგენლობაში მსროლელად. 18 წლისას გოჩამ , რომელსაც წინ უდიდესი და ლამაზი გეგმები ჰქონდა, ჩაიცვა სამხედრო ფორმა და დედას გამოეცხადა გამოსამშვიდობებლად. მან შეამჩნია დედის შეწუხებული სახე, რადგან რამდენიმე თვის წინ მისი ძმა მამუკა წერედიანი წავიდა პატრიოტული მოვალეობის მოსახდელად, მაგრამ მაშინ დედას ერთი ცრემლიც არ ჩამოუგდია. მაშ, ახლა რა დაემართა? მოხდა ის, რომ დედის გულის წინათგრძნობა უტყუარია...

1993 წლის 2 ივლისი, მტერმა გრადის ტიპის საარტელირიო დანადგარებით სოფ. ტამიში ჯოჯოხეთურ ცეცხლში გაახვია. განსაკუთრებით გოჩა წერედიანმა თავი გამოიჩინა ტამიშის დესანტის დროს.

მებრძოლები სახელდახელოდ გაჭრილ სანგრებს აფარებდნენ თავს, გოჩა ხესთან ელოდებოდა მტერს, ისინიც არ აგვიანებდნენ. ჩუმად შემოდიან და ქართველ მებრძოლებს ზურგიდან ესვრიან. დაჭრილი მეგობარი გოჩას სანახევროდ თავის მკლავზე გადაჰყავს. გარბიან როგორც შეუძლიათ, დრო და დრო შემობრუნდებიან და ავტომატის ჯერით უკან ადევნებულ მტერს იგერიებენ, გოჩასათვის და მისი თანამებრძოლებისათვის ამოსული ივლისის მზის სინათლე თანდათანობით ქრება.

დადგა ის, ავად სახსენებელი დღე 14 ივლისი 1993 წლის. მტერი უფრო და უფრო უტევს აფხაზეთის სოფლის ყოველ კუთხე კუნჭულს. იმ დღეს ის ტყვია სწორედ გოჩასთვის იყო დამიზნული, დაუნდობელი ხელით გასროლილი ტყვიამ იმსხვერპლა...

გოჩა წერედიანი საყვარელ სამშობლოს მიწას მიაბარეს, იქ სადაც

დაიბადა და გაიზარდა.

18 წლის სოხუმელ გოჩას ლამაზად დაწყებული ცხოვრების ლამაზი დასასრული სწამდა.

აფხაზეთის ომი, 1992 წლის 14 აგვისტო...

1992 წლის 4 ნოემბერს ის ჩარიცხული იქნა გაგრის 23-ე ბრიგადის მე-4 ბატალიონის პირად შემადგენლობაში მსროლელად. 18 წლისას გოჩამ , რომელსაც წინ უდიდესი და ლამაზი გეგმები ჰქონდა, ჩაიცვა სამხედრო ფორმა და დედას გამოეცხადა გამოსამშვიდობებლად. მან შეამჩნია დედის შეწუხებული სახე, რადგან რამდენიმე თვის წინ მისი ძმა მამუკა წერედიანი წავიდა პატრიოტული მოვალეობის მოსახდელად, მაგრამ მაშინ დედას ერთი ცრემლიც არ ჩამოუგდია. მაშ, ახლა რა დაემართა? მოხდა ის, რომ დედის გულის წინათგრძნობა უტყუარია...

1993 წლის 2 ივლისი, მტერმა გრადის ტიპის საარტელირიო დანადგარებით სოფ. ტამიში ჯოჯოხეთურ ცეცხლში გაახვია. განსაკუთრებით გოჩა წერედიანმა თავი გამოიჩინა ტამიშის დესანტის დროს.

მებრძოლები სახელდახელოდ გაჭრილ სანგრებს აფარებდნენ თავს, გოჩა ხესთან ელოდებოდა მტერს, ისინიც არ აგვიანებდნენ. ჩუმად შემოდიან და ქართველ მებრძოლებს ზურგიდან ესვრიან. დაჭრილი მეგობარი გოჩას სანახევროდ თავის მკლავზე გადაჰყავს. გარბიან როგორც შეუძლიათ, დრო და დრო შემობრუნდებიან და ავტომატის ჯერით უკან ადევნებულ მტერს იგერიებენ, გოჩასათვის და მისი თანამებრძოლებისათვის ამოსული ივლისის მზის სინათლე თანდათანობით ქრება.

დადგა ის, ავად სახსენებელი დღე 14 ივლისი 1993 წლის. მტერი უფრო და უფრო უტევს აფხაზეთის სოფლის ყოველ კუთხე კუნჭულს. იმ დღეს ის ტყვია სწორედ გოჩასთვის იყო დამიზნული, დაუნდობელი ხელით გასროლილი ტყვიამ იმსხვერპლა...

გოჩა წერედიანი საყვარელ სამშობლოს მიწას მიაბარეს, იქ სადაც დაიბადა და გაიზარდა.