ამირან გრიგოლის ძე ჩუმაშვილი დაიბადა 1954 წლის 12 ოქტომბერს. დაკარგულია, სოხუმი 22 სექტემბერი 1993წელი

მამა გრიგოლ კოსტანტინეს ძე ჩუმაშვილი, დედა თამარ შალვას ასული გაფრინდაშვილი. დის, მანანა ჩუმაშვილის მოგონება იგი ამ თვგახის პირველი სიხარული იყთ. ოჯახში ექვსი დედმამიმვილი ვიხრდებოდით, ვ და და დ. ძმა. 7. წლის ასაკმი შეიყვანეს ბოლნისი პირველ საპმუალოთ სკოლაში, რომლის დამთავრების შემდეგაც ჩააბარა მექანიხაციის ფაკულტეტხე. დამთავრების სიით. დაქორწინდა და შეეძინა ქალიმვილი ირმა, თუმცა, 40 დღის შემდეგ გარდაიცვალა. უყვარდა ყველა და ყველაფერი, სამშობლოც გამორჩეულად უყვარდა.

    ომმა გველემაპივით ჩაყლაპა უამრავი სხეული, წავიდა ლამახი ბიჭების სიცოცხლე და სადღაც დაიკარგა. სასთწარკვეთილება გვეუფლება თითთეულ სიცოცხლეზე. მშრალი ინფორმაციის მიღმა დგას თვჯახი, შვილები, სანათესათ, სამეგობრთ... ამირან ძმათ, ჩემო ტკივილთ, იცი რთგორ მენატრები? ტკივილამდე. რომ შემეძლოს ჩემი სიხოცხლის ნახევარს შენ გაჩუქებდი. ჩემო სიცთცხლე, ჩემო ძმათ და საუკეთესო მეგობართ, ჩემო, რომ იცოდე რთგორ მაკლიხარ.

შენ ხომ მთმეცი პირთბა, რომ სულ ჩემთან იქნებთდი... მამინ რატომ მიმატოვე? თუმცა გინდოდა ასე მომხდარიყთ...

    ვიცი, რომ შენც არ ვერც წარმოიდგენ რთგორ მტკივა გული, როცა არ ვიცი სად გეძებთ... არც დედასთან და მამასთან მეგულები, არც შენს თვიახში, უსასრულობამდე ლოდინი საშინელებაა (რიგ. ეჰ, ჩემთ ძვირფასთ, ვერც წარმთიდგენ ისე მინდა ჩაგეხუტო და გითხრა, რთმ სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხარ. შენზე ვილოტდებ და ვიფიქრებ უკანასკნელ ერთმანეთს ველთოდებოდეთ დღითა თუ ღამით, რადგან უშენოდ ყველაფერი მკვდარია ამქვეყნად... არაფერი არ სუნთქავს უშენოდ,მე მხოლოდ შენს ფიქრებში ვიღვენთები, მხოლოდ ერთადერთი ხარ ამ ქვეყნად, ვისზეც შემიძლია ცრემლები წამთმივიდეს თვალებიდან ჭირშიც და ლხინშიც. ყოველთვის გახსოვდეს, რომ რთცა ძალიან მიჭირს ხოლმე, იცოდე ჩემს ფიქრებში ყველაფერს გიყვები და წარმთვიდგენ რთგორ მისმენ შენი ლამაზი და ჭკვიანი თვალებით...

    მეგობარის, მანანა მანაგანიძის მოგონება კარგად მახსოვს თბილი საღამო იყოთ და მანქანის სწრაფმა შეჩერებამ მიიპყრთ ჩემი ყურადღება. ამირანი მანქანიდან სწრაფი სვლით გადმოვიდა და ბიძამისის დავით (უმანგის ჩუმაშვილის) სახლში შევარდა. ამ დროს ადამიანი ყოველთვის ცუდზე ფიქრობ და ინერციით მეც მათკენ გავიქეცი.

    25 ფეხი არ გაადგა სახლიდან და დაგველოდე. მთელი სანათესათ მივდივართ თმაში და მკვდრები რთმ ჩამთგვიყვანონ დამმარხავი ვინმე ხომ უნდა იყოს სახლმით?! ეჩხუბებოდა გურამის (მის ბიძაშვილს, ჩუმამვილს). სასწაული ემთციაა, ადამიანი თავის ბედს აანთნსებდა... ჩვენ ადამიანები კი ამ დრთს უძლურნი გაყავით რაიმე მოგვემთოქმედა. ღმერთის რჩეული იყო“ ყველა. იქ წასული მეთმარი. სასწაულად თბილი, კაცური, სიყვარულით სავსე ადამიანი იყო... მიმძიმს მისი გახსენება. წარსულ დრომი... ერთეულების ხვედრია გერქვას გმირი

ამირან გრიგოლის ძე ჩუმაშვილი დაიბადა 1954 წლის 12 ოქტომბერს. მამა გრიგოლ კოსტანტინეს ძე ჩუმაშვილი, დედა თამარ შალვას ასული გაფრინდაშვილი. 

მანანა ჩუმაშვილი - (და) მოგონება

    იგი ამ ოჯახის პირველი სიხარული იყო. ოჯახში ექვსი დედმამიშვილი ვიზრდებოდით, 3 და და 3 ძმა. 7 წლის ასაკში შეიყვანეს ბოლნისის პირველ საშუალო სკოლაში, რომლის დამთავრების შემდეგაც ჩააბარა ბოლნისის პროფესიულ სასწავლებელში მექანიზაციის ფაკულტეტზე. დამთავრების შემდეგ მუშაობა დაიწყო თავისივე პროფესიით. დაქორწინდა და შეეძინა ქალიშვილი ირმა, თუმცა, 40 დღის შემდეგ გარდაიცვალა. უყვარდა ყველა და ყველაფერი, სამშობლოც გამორჩეულად უყვარდა.

     ომმა გველეშაპივით ჩაყლაპა უამრავი სხეული, წავიდა ლამაზი ბიჭების სიცოცხლე და სადღაც დაიკარგა. სასოწარკვეთილება გვეუფლება თითოეულ სიცოცხლეზე. მშრალი ინფორმაციის მიღმა დგას ოჯახი, შვილები, სანათესაო, სამეგობრო... ამირან ძმაო, ჩემო ტკივილო, იცი როგორ მენატრები? ტკივილამდე. რომ შემეძლოს ჩემი სიხოცხლის ნახევარს შენ გაჩუქებდი. ჩემო სიცოცხლე, ჩემო ძმაო და საუკეთესო მეგობარო, ჩემო,  რომ იცოდე როგორ მაკლიხარ. შენ ხომ მომეცი პირობა, რომ სულ ჩემთან იქნებოდი ... მაშინ რატომ მიმატოვე? თუმცა ვიცი, რომ შენც არ გინდოდა ასე მომხდარიყო... ვერც წარმოიდგენ როგორ მტკივა გული, როცა არ ვიცი სად გეძებო... არც დედასთან და მამასთან მეგულები, არც შენს ოჯახში, უსასრულობამდე ლოდინი საშინელებაა..... ეჰ, ჩემო ძვირფასო, ვერც წარმოიდგენ ისე მინდა ჩაგეხუტო და გითხრა, რომ სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხარ. შენზე ვილოცებ და ვიფიქრებ უკანასკნელ ამოსუნთქვამდე. მე არ შემიძლია უშენოდ ვიყო მთელი ცხოვრება და ერთმანეთს ველოდებოდეთ დღითა თუ ღამით, რადგან უშენოდ ყველაფერი მკვდარია ამქვეყნად... არაფერი არ სუნთქავს უშენოდ,მე მხოლოდ შენს ფიქრებში ვიღვენთები, მხოლოდ ერთადერთი ხარ ამ ქვეყნად, ვისზეც შემიძლია ცრემლები წამომივიდეს თვალებიდან ჭირშიც და ლხინშიც. ყოველთვის გახსოვდეს, რომ როცა ძალიან მიჭირს ხოლმე, იცოდე ჩემს ფიქრებში ყველაფერს გიყვები და წარმოვიდგენ როგორ მისმენ შენი ლამაზი  და ჭკვიანი თვალებით…

მანანა ჯაჯანიძე 

     კარგად მახსოვს თბილი საღამო იყო და მანქანის სწრაფმა შეჩერებამ მიიპყრო ჩემი ყურადღბა. ამირანი მანქანიდან სწრაფი სვლით გადმოვიდა და  ბიძამისის დავით (უშანგის ჩუმაშვილის) სახლში შევარდა. ამ დროს ადამიანი ყოველთვის ცუდზე ფიქრობ და ინერციით მეც მათკენ გავიქეცი. 

-ფეხი არ გაადგა სახლიდან და დაგველოდე. მთელი სანათესაო მივდივართ ომში და მკვდრები  რომ ჩამოგვიყვანონ დამმარხავი ვინმე ხომ უნდა იყოს სახლშიო?!  ეჩხუბებოდა გურამის (მის ბიძაშვილს, ჩუმაშვილს) . 

სასწაული ემოციაა , ადამიანი თავის ბედს აანონსებდა ... ჩვენ ადამიანები კი ამ დროს უძლურნი ვიყავით რაიმე მოგვემოქმედა. ღმერთის რჩეული იყო ყველა იქ წასული მეომარი. სასწაულად თბილი, კაცური, სიყვარულით სავსე ადამიანი იყო... მიმძიმს მისი გახსენება წარსულ დროში... ერთეულების ხვედრია გერქვას გმირი .

14 დაკარგული ბოლნისელი მებრძოლის სია 1992-93 წლების აფხაზეთის ომში

ინფორმაცია მოგვაწოდა თამარ რეხვიაშვილმა დაბ. 1983წ. სოფ. რაჭისუბანი ბოლნისი

წიგნი "გელოდებიი" ავტორი ეთერ ჩუმაშვილი

გამოყენებულია მასალა "ერთიანი საქართველოსთვის" ავტორი დავით მჭედლიძე