მერაბ ფანჯავიძე

 მხოლოდ 18 ოცნებით სავსე გაზაფხულს მოესწრო მამით დაობლებული მერაბი. მართალია, ობლობას არც დედა და ახლობლები აგრძნობინებდნენ, მაგრამ მის ლამაზ თვალებს ოდნავი სევდა ყოველთვის დაჰკრავდა, წყნარი, ოდნავ.გულჩათხრობილიც იყო, მაგრამ ოცნება და ხატვა ძალიან უყვარდა. თავის ნაფიქრალსა და განცდილს ქაღალდზე ან ტილოზე გადაიტანდა, თუმცა რამდენი უნდა მოესწრო 18 წლის ვაჟკაცს.

რუსთავის მე-4 საშუალო სკოლის დამთავრების შემდეგ მუშაობა დაიწყო, სიყვარულიც ადრიანად ეწვია, მაგრამ... მისი სამომავლო გეგმები და ოცნებები აუხდენელი დარჩა, რადგან მის საყვარელ სამშობლოს საფრთხე დაემუქრა და მერაბს შინ რა დასვამდა ან რა გული მოუთმენდა შორიდან ეცქირა ქვეყნის გასაჭირისათვის, ის კი არადა ორი წელიც მოიპარა, 20 წლისა ვარო და მოხალისედ შევიდა 114-ე ბატალიონ „ავაზაში“,უფროსებთან ერთად ვაჟკაცურად იბრძოდა,ცდილობდა არ ჩამორჩენოდა მათ,მაგრამ 13 დეკემბერს მტრის ულმობელმა ტყვიამ არ დაინდო.დაკრძალულია თავის სოფელში ასურეთში.