ალექსანდრე (სანდრო) ბილიხოძე დაიბადა 1963 წლის 16 მაისს ქ. თბილისში.

მამა მშენებელი ინჟინერი იყო,დედა ინგლისური ენის სპეციალისტი.კეთილშობილ ოჯახში იზრდებოდა. სანდროს ფიზიკურ სილამაზესთან ერთად ფაქიზი სული და გამჭრიახი გონება ჰქონდა. მშობლების გარდაცვალების შემდეგ მთელი ოჯახის სიმძიმე მას დააწვა, მაგრამ სულიერად არ დაცემულა.დაოჯახდა. ორი შვილის დაბადებას მოესწრო, მესამე ქალიშვილი კი მისი დაღუპვის შემდეგ მოევლინა ქვეყნიერებას.

სანდრომ I ექსპერიმენტული საშუალო სკოლის დამთავრების შემდეგ სწავლა პოლიტექნიკურ ინსტიტუტში

განაგრძო სამთო ფაკულტეტზე. მუშაობდა საქენერგოს სამმართველოში. სამსახურიდან მივლინებული იყო მიუსერაში მშენებლობაზე. აფხაზეთის საოცარი სიყვარული სწორედ აქედან ჩაესახა გულში.

კეთილი, სათნო, მეგობრებისა და ახლობლების მოსიყვარულე, ერთგული,ბრძოლაში კი ნამდვილი ვაჟკაცი, თავდაუზოგავი – ასე ახასიათებენ სანდროს თანამებრძოლები.

სანდრო მოხალისედ ჩაეწერა ბატალიონ „ავაზაში“, როცა სამშობლოს გაუჭირდა. ალბათ მოსალოდნელ უბედურებას უგრძნობდა გული მის ერთადერთ დას, ხანმოკლე შვებულებით ჩამოსულს მოკრძალებით შეაპარა: „სანდრო, ჩვენ შენს მეტი პატრონი არავინა გვყავს, წვრილი ოჯახის პატრონი ხარ, იქნებ ამჯერად მაინც შეიკავო თავი და აღარ წახვიდეო“, „რას ამბობთ, როგორ მაკადრეთ, იმ ბიჭებს რა პასუხი გავცე, ფრონტის ხაზზე რომ არიან და მელოდებიან, რა ვუთხრა ჩემს შვილებს, რომ გაიზრდებიან? ჯან-ღონით სავსე ვარ და სახლში ვიჯდე?“ – უპასუხა ძმამ.

1993 წლის 21 სექტემბერს, სოხუმის დაცვის დროს, გმირულად დაიღუპა მამაცი ვაჟკაცი.

ალექსანდრე ბილიხოძე სიკვდილის შემდეგ დაჯილდოვდა მედლით „მხედრული მამაცობისათვის“

ნარგიზა ლომთაძე