ნუგზარ კაზალიკაშვილი სეითის ძე დაიბადა 1959 წლის 20 ივლისს დაბა ყაზბეგში.

7 წლამდე იზრდებოდა ყაზბეგში, შემდეგ კი მამიდამ თბილისში

ჩამოიყვანა და მის აღზრდას შეუდგა.ნუგზარმა დაამთავრა თბილისის 56-ე საშუალო სკოლა და სამრეწველო ეკონომიკური ტექნიკუმი, 1978 წელს დაოჯხდა. მუშაობდა ქარხანა „ელვაში“ ტექნიკოსად. შემდეგ ოქრომჭედლობას მიყო ხელი. თავის საქმიანობას საოქრომჭედლო სალონში ეწეოდა.აფხაზეთში საომარი მოქმედებების დაწყების პირველი თვეებიდანვე ჩაება ბრძოლაში. მონაწილეობდა ურთულეს ოპერაციებში ლაბრასთან. ტამიშთან შეტაკებისას დაიჭრა, მაგრამ გამოჯანმრთელდა თუ არა, ისევ ბრძოლაში ჩაება.

ნუგზარი ჩარიცხული იყო 23-ე მოტომსროლელი ბრიგადის სამთო-მსროლელთა ასეულში. ხანმოკლე პერიოდის მიუხედავად, მან თავი გამოიჩინა, როგორც სამშობლოზე უსაზღვროდ შეყვარებულმა, თავმდაბალმა, დიდი შემართების ვაჟკაცმა.

1993 წლის 23 ივლისს, სოფელ შრომის მისადგომებთან ზეგანის მთაზე,მოწინააღმდეგის ჭარბ ძალებთან შეტაკებისას გამოიჩინა თავი, მაგრამ უთანასწორო ბრძოლაში გმირული სიკვდილით დაეცა ბრძოლის ველზე.

ნუგზარ კაზალიკაშვილის სახით საქართველოს შეიარაღებულ ძალებს გამოაკლდა ერთგული ჯარისკაცი, სამშობლოს ჭეშმარიტი პატრიოტი, ოჯახს კი ღირსეული მამა და მეუღლე.

15 წლის მამულაშვილი 17 წლის ჯინჯოლიაში გაცვალეს...სოხუმჰესის დირექტორის ცოლშვილიც გაათავისუფლეს აფხაზებმა..თორმეტ აგვისტოს ქართველთა დელეგაცია ზეგანის მთაზე ავიდა...იქ სადაც ქართველები ომობდნენ ეხლა აფხაზთა სანგრები იყო...დაახლოებით სამოც კაცამდის იყვნენ...კარგად შეიარაღებულები ხეების ჩრდილში ისხდნენ და მასხრობდნენ ერთმანეთში...დიდი ქვაბით ხორცი იხარშებოდა...

კაზალიკაშვილის ცხედარი სპეციალურ ჩასასვენებელში ჩაასვენეს....

მოშორებით კიდევ ორნია თქვენები...

მიწის ორი ბორცვი...სახელდახელოდ გაკეთებულ ხის ჯვრებთან ორი ლოდი დევს....ქუთაისის სამხედრო პოლიცია...ლეჟავა.რაზმაძე.

საფლავები დანაღმულია...

ნაღმი...ф-1 ტიპის ხელყუმბარა აფხაზებმა განაღმეს...

ზეგანის მარჯვენა მხარეს კიდევ ორი უცნობი გვამი იყო...

მიუხედავად აფხაზთა კატიჟისა დარჩით ხორცი მალე მოიხარშებაო ქართველებმა წასვლა არჩიეს...

ქალაქის საავადმყოფოში ცხედრები ცინკებში გადაასვენეს...

მერაბს ნაღვლიანად გაეღიმა...რა იყო? კითხა გურამ ადამიამ...

პატარა რომ ვიყავი და გავიგებდი ჯარიდან ცინკი გამოგზავნესო...შიშისაგან ვკანკალებდი....რას წარმოვიდგენდი რომ ასეთი რამ გადამხდებოდა....

ნაწყვეტი რომანიდან მშრალი სიტყვები.

ითანამშრომლა ავთანდილ კაზალიკაშვილი ძმა

ითანამშრომლა იაოგო კაზალიკაშვილი ალექსის ძე დაბადებულია 05 აპრილი 1962 წელს ყაზბეგში (ახლ. სტეფანწმიდა)  სტეფანწმინდის ისტორიული მუზეუმის დირექტორი