კიკონიშვილი დავითი ირაკლის ძე - დაიბადა 1961 წლის 28 ოქტომბერი თბილისი. გარდაიცვალა 1993 წლის 2 ივლისს ტამიში. დაკრძალულია საბურთალოს საძმო სასაფლაოზე. შავნაბადას ბატალიონი. მედალი - მხედრული მამაცობისთვის.

მალხაზი იყო 42 წლისა, ცოლშვილიანი, ნინოსა და ირაკლის უზრდიდა ქვეყანას.

დათო კი 32 წლისა გახლდათ, ისიც ცოლშვილიანი. გიორგისა და ცოტნეს ზრდიდა. ეს პატარები იამაყებენ, რომ გმირი მამების მონაგარნი არიან.

მალხაზი საქართველოს თავდაცვის სამინისტროს I საარმიო კორპუსის I ბრიგადის დაზვერვის ცალკეული ასეულის ოცმეთაური იყო. აფხაზეთში წასვლის წინ ოჯახის წევრებს დარიგება დაუტოვა „რა ვიცი, დავბრუნდები თუ არა, ქორწილში ხომ არ მივდივარ“, დედას სთხოვა, წინასწარ შეგუებოდა ყველაფერს – „ნუ გეშინია, უჩემობას გადაიტან. იმან რა ჰქნას, ვისაც სამი და ოთხი დაეღუპა“.

ვაჟკაცურად იბრძოდა, მაგრამ 1993 წლის 2 თებერვალს ოჩამჩირეში ერთერთი შეტაკების დროს გმირულად დაიღუპა. ვერ მოასწრო ძმას შეხვედროდა ფრონტის ხაზზე, რადგან „შავნაბადას“ ოფიცერი, ლეიტენანტი დათო კიკონიშვილი ბატალიონში იბრძოდა. როცა ძმის დაღუპვის ამბავი გაიგო, დაკრძალვის დღეს ჩამოვიდა თბილისში და ძმის ცხედარს შეჰფიცა: რომ სისხლის უკანასკნელ წვეთამდე იბრძოლებდა. აკი შეასრულა ფიცი. იმ ავადსახსენებელ 2 ივლისს, დესანტის დროს, უთანასწორო ბრძოლაში გმირულად დაეცა ბრძოლის ველზე, სიკვდილის შემდეგ დაჯილდოვდა მედლით „მხედრული მამაცობისათვის“

მალხაზი და დათო დაკრძალული არიან საბურთალოს ძმათა სასაფლაოზე.

ნარგიზა ლომთაძე