სულ ვიზიტორი : 61033445238
განთავსებული სტატია : 10421

მთავარი იუბილარი/ ხსენება

აფხაზეთი სამაჩბლო 1990წ-დან მებრძოლები ვეტერანები შსს
აფხაზეთის ომი
ბექა უშარაული 1971-93წწ გარდ. 22 წლის, ტამიში, აფხაზეთი დაბ. ახმეტა კახეთი ბექა უშარაული 1971-93წწ გარდ. 22 წლის, ტამიში, აფხაზეთი დაბ. ახმეტა კახეთი ბექა უშარაული 1971-93წწ გარდ. 22 წლის, ტამიში, აფხაზეთი დაბ. ახმეტა კახეთი

1971-1993 წწ. გარდ. 22 წლის

ბმულის კოპირება

აფხაზეთის ომი

გვარი უშარაული სია

ახმეტა გამოჩენილი ადამიანები სრული სია

9       ბეჭდვა

ბექა უშარაული 1971-93წწ გარდ. 22 წლის, ტამიში, აფხაზეთი დაბ. ახმეტა კახეთი

ახმეტის რაიონში გარდაცვლილი მებრძოლები 1990 წლიდან, წიგნი ახმეტელი გმირები.

      დაიბადა1971 წლის 21 მაისს ქალაქ ახმეტაში.დაამთავრა ახმეტის პირველი საშუალო სკოლა.

1989 წელს გაიწვიეს სამხედრო სავალდებულო სამსახურში.იმავდროულად ჩაირიცხა ქალაქ როსტოვის უმაღლეს სამხედრო საზღვაო სასწავლებელში.
1991 წელს სამშობლოში დაბრუნდა და სწავლა გააგრძელა თბილისის პოლიტექნიკურ ინსტიტუტში (დაუსწრებლად).პარალელურად მსახურობდა ქართულ ჯარში ე.წ. თელავის ლეგიონში.სწორედ ამ პერიოდს დაემთხვა აფხაზეთის ომიც და ბექა ერთერთი პირველთაგანი ჩადგა საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობისათვის მებრძოლთა რიგებში.
მან ღირსეულად მოიხადა ვალი მამულის წინაშე.
1993 წლის 9 ივლისს ტამიშის მისადგომებთან გმირულად დაეცა.

წყარო მარინა ნაჭყებია



1989 წელს გაიწვიეს სამხედრო სავალდებულო სამსახურში. ამავდროულად ჩაირიცხა ქალაქ როსტოვის (უკრაინა) უმაღლეს სამხედრო საზღვაო სასწავლებელში.

1991 წელს სამშობლოში დაბრუნდა და  სწავლა გააგრძელა თბილისის პოლიტექნიკურ ინსტიტუტში (დაუსწრებლად). პარალელურად მსახურობდა ქართულ ჯარში, ე.წ. თელავის ლეგიონში.  სორედ ამ პერიოდს დაემთხვა აფხაზეთის ომი და ბექაც ერთერთი პირველთაგანი ჩადგა საქართველოს ტერიტორიული ერთიანობისათვის ბრძოლაში.

მან ღირსეულად მოიხადა ვალი მამულის წინაშე.

1993 წლის 9 ივლისს ტამიშის მისადგომებთან გმირულად დაეცა ბრძოლის ველზე. 

ჰყავს ძმები.

ძმა - ჯარჯი უშარაული


როდეაც ჩემი ძმა, ბექა, აფხაზეთში წასვლას აპირებდა, დედა წინააღმდეგი იყო და ცდილობდა გადაეფიქრებინა ომში წასვლა. ბექა ეუბნებოდა: ,,დღეს საქართველოს ძალიან უჭირს, აფხაზეთში ახალგაზრდა ბიჭები იხოცებიან, ზოგიერთები ისეთები არიან, ავტომატი პირველად რომ უჭირავთ ხელში, მე კი აქ ვიყო მშვიდად, შორიდან ვისმენდე მათ ამბებს და არხეინად ვიარო? მე არ წავიდე, ის არ წავიდეს, მაშ ვიღამ დაიცვას ჩვენი ქვეყანა?! დღეს თუ აფხაზეთი არ დავიცავით, ხვალ სხვა ტერიტორიას წაგვართმევენ და მერე რა ვქნათ“?!

დედა გულდასმით უსმენდა, შვილის ნათქვამში ჭეშმარიტება ისმოდა, თუმცა თვითონაც იცოდა, რომ ეს ასე იყო და არც უკვირდა შვილის საქციელი, სამშობლოს სიყვარული და მისთვის თავდადება ხომ თვითონ ჩაუნერგა თავის პირმშოს, მაგრამ დედის გული, ძალზე სათუთი და მგრძნობიარე ვერ ეგუებოდა შვილის ომში წასვლას, ბექას ხომ სიკვდილისთვის უნდა ჩაეხედა თვალებში. 

ჩემი ძმა ვაჟკაცური, სამართლიანი და მებრძოლი სულის ადამიანი იყო .ბავშვობიდან კარგად ხატავდა, მისი ნახატები სულ ბრძოლის მომენტებს ასახავდა. ცხენზე ლამაზად, ვაჟკაცურად ამხედრებულ შეიარაღებულ მხედრებს, ომის ქარცეცხლს. ამ ნახატების მნახველ ადამიანს არ არსებობდა ბრძოლის სურვილი და ჟინი არ გასჩენოდა. 

ბევრი ძმაკაცი და მეგობარი ჰყავდა, ისინი დღესაც დიდი სიყვარულით იხსენებენ ბექას მამაცობას, თვითონ არ უყვარდა საკუთარ თავზე ლაპარაკი.

ერთხელ, როცა ზვიად გამსახურდიას ებრძოდნენ და თბილისში მთავრობის სასახლით აღება უნდოდათ კიტოვანისა და იოსელიანის შეიარაღებულ დაჯგუფებებს, ბექას ამხანაგებთან ერთად რუსთაველის ქუჩის  მახლობლად გაუვლია (მაშინ იქ ბრძოლა მიდიოდა). უცებ, რამდენიმე მეტრის მოშორებით ახალგაზრდა ბიჭს ,,ბრმა“ ტყვია მოხვედრია და იქვე ასფალტზე დაცემულა. ახლოს მისვლას ვერავინ ბედავდა, ის საბრალო კი შველას ითხოვდა, მაშინ ბექა გაქცეულა, აუყვანია და სამშვიდობოს გამოუყვანია.

 ეს ყველაფერი ბექას ამხანაგმა მომიყვა. 

**    **    ** 

1993 წლის ივლისში, როდესაც ჩემი ძმა ჩამოასვენეს მისი მეგობრები ბექას გმირობის კიდევ ერთ ამბავს ყვებოდნენ... 

რამდენიმე დღით ადრე, სანამ ჩემი ძმა დაიღუპებოდა, ერთერთი შეტაკების დროს ჩვენი ტანკი აუფეტქებიათ, იმ ტანკში თურმე სხვა მებრძოლებთან ერთად ქისტაურელი ტანკისტი ყოფილა (როგორც შემდეგ გავიგეთ ნოდარ არუთინოვი). ცეცხლმოკიდებულ ტანკში ბიჭები იწოდნენ.  ბექა აკოფიდან ამოსულა და შუა ბრძოლის დროს ტანკიდან ნახევრად დამწვარი ვაჟკაცები ამოუყვანია, სამწუხაროდ ვერ გადაარჩინა, მაგრამ ის რომ არა, მათ ნეშტსაც ვერ ჩამოასვენებდნენ სოფელში.

თუმცა მიჭირს, მაგრამ მაინც, დაურულებლად შემიძლია ჩემს ძმაზე საუბარი, თამამად შემიძლია ვთქვა, ვინც მას იცნობდა ყველას მხოლოდ კარგი მოგონებები დარჩა მეხსიერებაში. 


ბექას თანამებრძოლი - თენგიზ ექვთიმიშვილი

ბექას ბავშვობიდან ვიცნობდი, ჩემს მეზობლად ცხოვრობდა და თითქმიე ერთად ვიზრდებოდით, შემდეგ ალვანში გადავიდნენ საცხოვრებლად. შევხვდით მაშინ, როდესაც უკვე დავაჟკაცებულები ვიყავით. 

1994 წელი იყო. საქართველოში დიდი არეულობა დაიწყო. მაშინდელი მთავრობის მოწოდებით კახეთის რწმუნებულმა გელა გოდერძიშვილმა რეგიონში შექმნა მოხალისეთა ჯგუფები, რომლებიც გადაგზავნილ იქნენ აფხაზეთში, ტერიტორიული მთლიანობის დასაცავად.

ამ დროისათვის ჩვენს რაიონში ზაქრო ქინქლაძის ხელმძღვანელობით, შეიქმნა მოხალისეთა ჯგუფი, სადაც ერთად მოვხვდით მე და ბექა უშარაული. 

მისი ნახვა გამიხარდა და გამიკვირდა კიდეც, იმ თვალსაზრისით, რომ ვიცოდი საქართველოში არ იმყოფებოდა და უკრაინაში იყო წასული, სამხედრო-საძღვაო სასწავლებელში იყო წასული. ჩემს მეგობარს როგორც კი გაეგო დედასამშობლოს გასაჭირი, მაშინვე წამოსულიყო და მოხალისეთა კლუბში ჩაეწერა.

ორი თვე ვიბრძოდით ტამიშის მისადგომებთან, შემდეგ ჩამოვედით, მაგრამ რამდენიმე დღეში გავიგე, რომ ბექა ოჯახის წევრებისგან მალულად გაპარულიყო, თელავის მე-7 ბატალიონში, რომელიც იმ დროისათვის კომპლექტდებოდა და ასმეთაურად დაენიშნათ.

1992 წელს, ტამიშის მისადგომებთან დესანტი გადმოსხეს, იმ დროს ბექას ბატალიონი სწორედ აქ იბრძოდა და ამ ბრძოლას შეეწირა ჩემი და ყველა ჩვენთაგანის საამაყო ვაჟკაცი  ბექა უშარაული.

მასწავლებელი - ეთერ კაციაშვილი


ბექა უშარაული - არასოდეს დამავიწყდება ეს ონავარი ბავშვი. მას დაწყებით კლასში ვასწავლიდი. მართალია ის ზრდილობიანი, გონიერი და ბეჯითი იყო, მაგრამ გამოირჩეოდა დიდი იუმორით: დედა, ქალბატონი ნორა დიდ ყურადღებას იჩენდა ბავშვის სწორად აღზრდასა და კარგი აკადემიური მოსწრების მიმართ.

მინდა გავიხსენო ერთი შემთხვევა, თუმც ეს მოხდა მე-IX  კლასში. მე მათ რა თქმა უნდა აღარ ვასწავლიდი, მაგრამ როგორც ყოველთვის ჩემს ყოფილ მოსწავლეებთან მაქვს კონტაქტი, მით უფრო, რომ მის კლასში სწავლობდა ჩემი ქალიშვილიც.

ერთ დღეს ბექამ და მისმა კლასელებმა დაინახეს სკოლის დირექტორი ბატონი ალექსანდრე ბაკურიძე როგორ გაბრძანდა სკოლის ეზოდან. მათ ეგონათ დააგვიანდებოდა მოსვლა, მოილაპარაკეს და კედლიდან ჩამოხსნეს პროფესორ  ვეკუას სურათი, მაგიდას ააძრეს ზედაპირი, ბექას სურვილით (რადგან ტანით იგი უფრო მორჩილი იყო) ზედ დაასვენეს და მოაწყვეს ,,სამგლოვიარო პროცესი”. წინ ვეკუას სურათი, ერთ-ორ გოგონას ყვავილები დააჭერინეს და შემდეგ ,,ვითომ მიცვალებული”.

პატივცემული დირექტორი მალე დაბრუნდა სკოლაში. სკოლის ეზოში რომ შემობრძანდა შემთხვევით დაინახა ეს ,,საშინელი პროცესი” (ხშირად იგონებდა: ,,მუხლები სულ მომეკვეთა, კინაღამ გული გამისკდა, ეს რა ხდებაო გავიფიქრე, ისე ავირბინე კიბე არც ამომისუნთქიაო) ისინი ერთმანეთს სამასწავლებლოს წინ-ფოიეში შეხვდნენ.

ბავშვები არ მოელოდნენ დირექტორს და რა თქმა უნდა უცებ გაიქცნენ, ხოლო იმ ოთხმა ბიჭმა ხელი გაუშვეს მაგიდის ზედაპირს და იქიდან რომ ბექა გაიქცა დირექტორის დანახვაზე რა დაემართებოდა თვითონაც კარგად მიხვდებით.

ადრე სიცილით ვიგონებდით ამ ამბავს, ახლა კი... ბექას წასვლის შემდეგ გულის ტკივილით ვიხსენებთ.

რას ვიფიქრებდით, რომ ეს ონავარი ბავშვი ასე გმირულად შესწირავდა თავს თავის თანაკლასელების, თანასოფლელების და სრულიად საქართველოს მომავალს, მის ერთიანობას.

ღმერთმა ნათელში ამყოფოს მისი სული.


 

ბექა უშარაული თანაკლასელებთან ერთად

კლასელი - შორენა ყიფშიძე


კლასში ყველას უყვარდა, გამორჩეულად არავისთან მეგობრობდა.  ცდილობდა გაკვეთილებზე აქტიური ყოფილიყო. უყვარდა მასწავლებლებთან კამათი (გაკვეთილის შესახებ).

ერთ მომენტს გავიხსენებ: დასვენებაზე კლასში ვცელქობდით, ბექამ ერთ-ერთ კლასელს წიგნებით სავსე ჩანთა ესროლა, ჩანთა მინას მოხვდა და გატყდა, ხმაურზე დირექტორი შემოვიდა, დაგვტუქსა და გვითხრა, - სანამ მინას არ მოიტანთ არც ერთი აქ არ დაგინახოთო, ჩვენც მეტი რა გვინდოდა, წამოვედით და კარგად ვიხალისეთ.

აფხაზეთის ომშიც იმიტომ წავიდა, უნდოდა გამოჩენილი ყოფილიყო, თავისი თავისგან ყოველთვის გმირს ხატავდა.

კლასელებს მისი სიკვდილით ძალიან გვეტკინა გული. სამაგიეროდ ჩვენი პატარა კლასელი (ტანით პატარა იყო) გმირად იქცა. 

ღმერთმა ნათელში ამყოფოს მისი სული.

     

მეგობარი - გელა მექვევრიშვილი


ჩვენი მეგობრობა სკოლის მერხიდან დაიწყო.

პირველი კლასიდანვე ერთ მერხზე ვიჯექით. მეგობრული იყო, ნიჭიერი და კარგადაც სწავლობდა. მასწავლებლის მიერ ახსნილი გაკვეთილის მაშინვე მოყოლა შეეძლო. გოგონებს განსაკუთრებული თავაზიანობით ეპყრობოდა.

ერთგული და მოსიყვარულე - ეს ის მთავარი დამახასიათებელი თვისებებია, ბექას რომ გააჩნდა. უღალატო იყო, მას ყველაფერში ვენდობოდით, არა მარტო ჩვენ - კლასელები, არამედ მთელი მისი სამეგობრო.

ჯერ კიდევ ჩამოუყალიბებელი, გაუცნობიერებელი ბავშვური გონებით, თავისი თავი მუდამ გმირად ესახებოდა. წამოიზარდა და მაინც გმირობაზე ოცნებობდა. ალბათ იმისთვის იყო დაბადებული, რომ თავი მართლაც მთელი საქართველოსათვის დაემახსოვრებინა. ოცნება აუხდა. ის გმირი გახდა.

ბექა უშარაული თანაკლასელებთან ერთად


კონტაქტი Facebook

საიტი შექმნილი და დაფინანსებულია დავით ფეიქრიშვილის მიერ, მოზარდებში ისტორიული ცნობადიბოს გაზრდის მიზნით.

დავით ფეიქრიშვილი
დავით ფეიქრიშვილი ატვირთა: 30.07.2021
ბოლო რედაქტირება 09.03.2022
სულ რედაქტირებულია 2





მფრინავი, პილოტი, აფხაზეთი სამაჩაბლო, გარდაცვლილი ვეტერანი

2 0

შავნაბადას ბატალიონი გარდაცვლილი მებრძოლები, ვეტერანები

2 0

აქვსენტი (ტასო) ნაჭყებია 1963-1993წწ. გარდ. სოხუმი დაბ. სოხუმი აფხაზეთი

7 0


სამაჩაბლო 2008 გარდაცვლილ მებრძოლთა სია ფოტომასალით რეგიონის, ქალაქის, სოფლის მიხედვით.

2 0


სამაჩაბლოში გარდაცვლილი მებრძოლთა სრული სია 01-16 აგვისტო 2008 წელი

2 0

შინაგან საქმეთა სამინისტრო რედ. ირმა ირემაძე

2 0