ბოჩია ყოლბაია დაიბადა 1949 წლის 14 აგვისტოს გალის რაიონის სოფელ ჭუბურხინჯში.

სკოლის დამთავრების შემდეგ სწავლა აბაშის სასოფლო-სამეურნეო ტექნიკუმში განაგრძო. პირნათლად მოიხადა სავალდებულო სამხედრო სამსახური და 1990 წელს კრასნოდარის პოლიტექნიკური ინსტიტუტიც დაამთავრა.

მუშაობდა მექანიზატორად გალის რაიონის სოფლებში. დაოჯახდა მზიური გულუაზე და 3 შვილს უზრდიდა სამშობლოს. ოჯახი საცხოვრებლად სოხუმში გადავიდა. შინაგან საქმეთა განყოფილებაში დაიწყო სამსახური. იყო პოლიციის მაიორი.

1993 წლის 30 სექტემბერს სამსახურებრივი მოვალეობის შესრულების დროს აფხაზმა სეპარატისტებმა სასტიკად აწამეს. ცოცხალ კაცს მარჯვენა მოჰკვეთეს, ხოლო შემდეგ ტყვიით დაცხრილეს.ცას სწვდებოდა დედის, ნაზი აქუბარდიას კივილი, რომელმაც ობლობაში გამოზარდა ერთადერთი პირმშო. ეს არ იყო დედის გოდება, რომლის შვილიც სამშობლოსთვის ომში დაეცა, ქართველი დედა ხომ თავადაც გასძღოლია შვილებს დროშით ხელში მტერთან საომრად. ქართველი დედა ხომ ვაჟკაცებს მამულისთვის აჩენს და ზრდის, მაგრამ ეს იყო დედის სასოწარკვეთილი კივილი, პროტესტი უსამართლობის, ვერაგობისა და ვანდალიზმის წინააღმდეგ მიმართული.

ბოჩია ყოლბაია იყო უაღრესად კეთილი, პატიოსანი, ენერგიული მუშაკი. სიყვარული, პატივისცემა და აღიარება არ მოჰკლებია მეგობრებისგან. თავადაც სიკეთესა და ღიმილს აფრქვევდა. რამდენი სითბო შეემლო მიეცა გარშემომყოფთათვის, რაოდენ დასანანია, რომ ასეთი პიროვნება დღეს ცოცხალთა რიგებში აღარ არის და რომ მას ასეთი მწარე სიკვდილი ერგო. ნათელში ყოფილიყოს მისი სული.