გიორგი ( გოგიტა) კუდუხაშვილი ნოდარის ძე დაიბადა 1971წ. 31 აგვისტო. ქალაქ გორში

გორის მე-5 სტანკო დივიზია. მემიზნე. აფხაზეთის, სამაჩაბლოს ომის ვეტერანი. 

დაინვალიდდა 2008 წელის ომის დროს, გარდაიცვალა ომიდან მიღებული ჭრილობების შემდეგ.2014 წლის 7 მარტს.

დარჩა მეუღლე და სამი შვილი

ცხინვალის შესასვლელთან, ჩიხში ტანკიდან ამოვიდა,  გზა უნდა ეჩვენებინა, ამდროს ჭურვი აფეთქდა და ტალღმ ჰაერში აისროლა, მერე აღარაფერი ახსოვდა, გონებაზე  ღუდუშაურის კლინიკაში მოვიდა. მთელი მარჯვენა მხარე, ზურგიდან დაცხრილული ჰქონდა, გამჭოლი ( სკვაზნოი) ჭრილობა ფილტვში, ზურგის მხარიდან შესული ნამსხვრევი ლავიწის ძვალთან გაჩერდა და უმრავი სხვილი თუ წვრილი ჭრილობით.

სამი დღე აპარატზე იყო, მარჯვენა ხელი მოტეხილი თაბაშირში. ცოტა მდგომარეობიდან რომ გამოვიდა მე- 8 სავადმყოფოში გადაიყვანეს, მე და მისი ცოლი ვმორიგეობდით , ღამით ხან ის ხან მე დღე გამოშვებით. ერთხელ მივედი და მეუბნება, დაი( ასე იცოდა მიმართვა) მარჯვენა ხელს ვერ ვგრძნობო, ექიმს დავუძახე 

ქირურგმა მოტეხილობის ბრალია, გაგივლისო.

მერე გამოკვლევა ჩაუტარეს და აღმოჩნდა, ლავიწის ძვალთან გაჩხერილმა ნაღმის ნამსხვრევმა ნერვები დააზიანა და ხელის პარალიზება გამოიწვია. რეაბლიატაციას გადიოდა თურქეთში, კერძოდ ანკარაში, ლიტვაში და გორის სამხედრო ჰოსპიტალშიც, გაუკეთდა ოპერაცია, ნაღმის ნამტვრევიც ამოუღეს, მაგრამ ხელი სიცოცხლის ბოლომდე პარალიზებული ჰქონდა.

 ხშირად იტკიებდა თავს, ჯერ აფხაზეთის, მერე სამაჩაბლოს ომიდან გამოყოლილი კონტუზიაც ჰქონდა, ყურებიდან ხანდახან სითხე სდიოდა, მაშინ კარგად იყო, თუ გუბდებოდა ნერვიული აშლილობები ეწყებოდა, მკურნალობდა ამაზეც. 2014 წლის  25 იანვარს დილით რძალმა დამირეკა,( დედაჩვენმა ნერვიულობაზე თრომბი გადაიტანა და ჩემთან მყავდა) გოგიტა გაგვიხდა ცუდად, თვითონ სოფელში იყვნენ ბავშვებიც, გოგიტა იყო სახლში მარტო, რომ მისულა გათიშული დახვდა.

42 დღე გორმედის სავადმყოფოში აპარატზე მიერთებული იწვა, 7 მარტს დილით გარდაიცვალა. ისე რომ გონებაზე არ მოსულა.

ითანამშრომლა დამ იზა კუდუხაშვილი კაციაშვილი  დაბადებილია 1968 წელი ქალაქ გორში