აბელიშვილი (აბელოვი) ვასილ დავითის ძე (25 ოქტომბერი1835-1905), გენერალ-მაიორი (1891), ოქროს ხმალი (მამაცობისათვის, 1864);

სამსახურში შევიდა 1853 წლის 2 ნოემბერს.  1853-1856 წლების ყირიმის (აღმოსავლეთ) ომის მონაწილე 

1877-1878ნ რუსეთ თურქეთის ომის მონაწილე

ფოტო სიმბოლურია აღებულია გვარის მიხედვით. გენერლის ფოტო ვერ მოვიპოვეთ. პორტრეტი აბელიშვილი, აბელ (ბალო) ივანეს ძე ეროვნული სამოსი სანკტ-პეტერბურგი აბელ (ბალო) აბელიშვილი - ქართველი აზნაური, ანდრონიკაშვილების განაყოფი ახმეტის რაიონის სოფელ ოჟიოდან, სამხედრო პირი, მსახურობდა თურქეთში

Абелов (Абелишвили) Василий Давидович

(1835–24.01.1905)

Генерал-майор (01.05.1891)

Из дворян Тифлисской губернии. Образование получил в частном учебном заведении. 

Военную службу начал рядовым в Дагестанскомпехотномполку в 1850 году. 

С 1852 года служил унтер-офицером в Грузинскомполку. Участник Крымской (1853 – 1856) войны. С 1853 года – офицер. После войны состоял в должности командира 8-гоЗакаспийскогострелковогобатальона. 

В 1872 – 1885 гг. являлся командиром 155-гопехотногоКубинскогополка. 

12 октября 1885 года произведен в полковники и назначен командиром 8-гозапасногострелковогобатальона. До 1891 года служил начальником ОльтинскогоокругаКарсскойобласти.В 1891 году уволен со службы порасстроенномуздоровью. 

За боевое отличие и успехи по службе был награжден Золотой саблей («За храбрость», 1864) и орденами: 

Св. Владимира IV-й ст. (с бантом, за 25 лет беспорочной службы в офицерских чинах, 1876); 

Св. Станислава III-й (с мечами и бантом, 1862) и II-й (с мечами, 1879) ст.; 

Св. Анны IV-й ст. (За храбрость, 1859) и III-й (1869) ст. 

Похоронен в Тифлисе, на Кукийском кладбище. 

აბელიშვილები (მხ. რ. აბელიშვილი) — ქართული გვარი. წარმოშობით ახმეტის მუნიციპალიტეტის სოფელ ოჟიოდან არის. გავრცელებულია გურჯაანის, თელავის მუნიციპალიტეტეტისა და თბილისის ტერიტორიაზე. პარალელურად ხმარებული ვარიანტია აბელაშვილი.

1995 წლისთვის საქართველოში ცხოვრობდა 101 აბელიშვილი.^[1] 2019 წელს ფიქსირდება 91.