სულ ვიზიტორი : 61033445238
განთავსებული სტატია : 11164

მთავარი იუბილარი/ ხსენება

მეფე/პატრიარქი/წმიდანები/სინოდი
წმიდა სინოდი
მიტროპოლიტი დავითი (კაჭახიძე) 1872-1935წწ  დაბ. დიდი ჯიხაიში, სამტრედია

1872-1935 წწ. გარდ. 63 წლის

ბმულის კოპირება

წმიდა სინოდი

გვარი კაჭახიძე სია

ქუთაისი გამოჩენილი ადამიანები სრული სია

450       ბეჭდვა

მიტროპოლიტი დავითი (კაჭახიძე) 1872-1935წწ დაბ. დიდი ჯიხაიში, სამტრედია

ექვთიმე ოქროპირის ძე კაჭახიძე - (15.X.1872, დაბ. დიდი ჯიხაიში, სამტრედია  - 19.III.1935, ქუთაისი), - სასულიერო პირი (დავითი).


„ერთ დროს იქნება ვინმემ დაიწყოს ქექვა სინოდის საქმეებში და გადაფურცლოს ჩემი ნაწერებიც და ვიქნე მის თვალში გაშავებული“ (მიტროპოლიტი დავითი. 1928 წ. 11 იანვარი). როგორც ჩანს მას სერიოზულად აწუხებდა ფიქრი „რას იტყვის ჩემზე შთამომავლობა.“ და ეს არც იყო გასაკვირი მიტროპოლიტ დავითის (კაჭახიძე) პიროვნების პირუთვნელად შეფასების გარეშე. XX საუკუნის I ნახევრის საქართველოს სამოციქულო ეკლესიის ისტორიის სრულყოფილად წარმოჩენა შეუძლებელია.


მიტროპოლიტი დავითი, ერისკაცობაში ექვთიმე ოქროპირის ძე კაჭახიძე, დაიბადა 1872 წლის 15ოქტომბერს ქ. ქუთაისში. ქუთაისის სასულიერო სასწავლებლის წარჩინებით დამთავრების შემდეგ ჩაირიცხა თბილისის სასულიერო სემინარიაში. 1899 წელს დაამთავრა ყაზანის სასულიერო აკადემია. 1898 წლის 8 მაისს ეკურთხა მღვდელ-მონაზონად. 1899 წელს დაინიშნა კავკასიაში ქრისტიანობის აღმდგენელი საზოგადოების მასწავლებლად. 1902 წელს სამეგრელოს სასულიერო სასწავლებლის ზედამხედველის თანაშემწეა. 1903 წლიდან სოლოკამსკის, ხოლო შემდეგ პოლოცკის სასულიერო სასწავლებლის ზედამხედველია, 1905 წელს დონის სემინარიის რექტორია. 1907 წლის 4 ნოემბერს დავით კაჭახიძე საქართველოს ეგზარქოსმა ნიკონმა ალავერდელ ეპისკოპოსად აკურთხა. 1907 წლიდან იგი ეგზარქოსის სინოდალური კანტორის წევრი იყო. ეგზარქოსი ინოკენტი შეეცადა გურია-სამეგრელოსა და იმერეთის ეპისკოპოსის უფლებების შემცირებას, მაგრამ ყველასათვის მოულოდნელად ეპისკოპოსი დავითი მოვიდა მათ დამცველად. განრისხებულმა ეგზარქოსმა იგი პიატიგორსკში გადაიყვანა 1912 წელს, სადაც მან გამოსცა ბროშურები, რომელშიც აკრიტიკებდა ინოკენტის პროექტს, რომელსაც „საქართველოს ეკლესიის დამცირების მიზნით გაკეთებულ ოინებს უწოდებდა.“ (5, 87). 1914 წლიდან 1917 წლამდე იგი ვინიცის ეპისკოპოსი იყო. საქართველოს მართლმადიდებლი სამოციქულო ეკლესიის ავტოკეფალიის აღდგენის შემდეგ, 1917 წელს, იგი დაბრუნდა საქართველოში. პირველი საეკლესიო კრების დაწყვეტილებით ეპისკოპოსი დავითი დაინიშნა ურბნისის ეპისკოპოსად, 1921 წლიდან 1923 წლამდე იყო ჭყონდიდელი, 1923 წელს ბათუმ-შემოქმედელი, 1924 წელს მცირე ხნით ალავერდელი, ხოლო ქუთათელგაენათელი. მიტროპოლიტ ნაზარის ტრაგიკული აღსრულების შემდეგ გახდა ქუთათელ-გაენათელი ეპისკოპოსი. 1923 წლის 2 სექტემბერს ეკლესიო რეფორმების ჯგუფის მოწოდებით შედგა სამღვდელოების კრება ქუთაისში, რომელიც გახსნა ეპისკოპოსმა დავითმა. მისი აზრით, აუცილებელი იყო საქართველოს ეკლესიაში შესულიყო ცვლილებები თანამედროვე ცხოვრების მიხედვით. ეპისკოპოსი დავითი და დეკანოზი პლატონ ცქიტიშვილი (მიტროპოლიტ ნაზარის საეპარქიო სახლში გადამალული სიონის საპატრიარქო ტაძრის განძეულობის ადგილსამყოფელი ხელისუფლების წარმომადგენლებს დეკანოზმა პლატონ ცქიტიშვილმა შეატყობინა და მათი ნდობაც დაიმსახურა ს.ვ.) თბილისში დაუბრკოლებლად შევიდნენ მეტეხის ციხეში და კათოლიკოს–პატრიარქ ამბროსის მოსთხოვეს გადადგომა. უწმიდესმა ამბროსიმ ყურადღებით მოუსმინა მათ და უპასუხა: „თუ ჩვენი ეკლესიისათვის საჭიროა, მაშინ იძულებით უნდა ვიქნე გადაყენებული,“ ჩემი ნებით მე არ გადავდგები.“ (30,1523,17).


1925 წლის მარტში კათოლიკოს-პატრიარქი ამბროსი და საკათალიკოსო საბჭოს წევრები პატიმრობიდან გაათავისუფლეს. უწმიდესმა ამბროსიმ შექმნა კომისია, რომელსაც უნდა გამოეძიებინა ეპისკოპოს დავითის საქმიანობის კანონიერება. საკათალიკოსო საბჭოს დავალებით კომისიის სათავეში ჩაუდგა ალავერდელი ეპისკოპოსი მელქისედეკი (ფხალაძე). 1926 წლის 9 ნოემბრის განჩინებით ეპისკოპოსი დავითი გადაყვანილ იქნა მაწყვერელის კათედრაზე. ამ გადაწყვეტილებას მოჰყვა ეპისკოპოს დავითის პროტესტი საკათალიკოსო საბჭოსადმი. ქუთათელი ეპისკოპოსი დავითი, რომელსაც ოფიციალური საერო ხელისუფლებისაგან სრული მხარდაჭერა ჰქონდა, წავიდა კიდევ უფრო დიდ კონფრონტაციაზე, მან 1926 წლის 8 დეკემბერს საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის უმაღლეს ხელმძღვანელობას სრული დაუმორჩილებლობა გამოუცხადა.


1926 წლის 25-28 დეკემბერს ქუთაისში მიმდინარე საეკლესიო კრების ერთ-ერთი ორგანიზატორი ეპისკოპოსი დავითი იყო. მისი ვიწრო პიროვნული შეუთავსებლობა საკათოლიკოსო საბჭოსთან, კათოლიკოს-პატრიარქ ამბროსისთან, კარგად გამოიყენეს საბჭოთა საოკუპაციო ხელისუფლებამ და შექმნა ორხელისუფლებიანობა ეკლესიაში. ეპისკოპოსი დავითი IV საეკლესიო კრების მიერ მიტროპოლიტად და სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის მოსაყდრედ გამოცხადდა. ახლა უკვე იმდენად მიუღებელი აღმოჩნდა მისი ქმედებანი, რომ 1928 წლის 22 სექტემბერს საკათოლიკოსო სინოდმა გამოუცხადა საყვედური, რომელსაც ხელს აწერდნენ: უნეტარესი კათოლიკოსი პატრიარქი ქრისტეფორე III, ეპისკოპოსები: სიმეონი, პავლე, სტეფანე, ვარლამი, ეფრემი მელქისედეკი, იოანე. ამ შენიშვნამ მიტროპოლიტი დავითი ახალი შფოთისათვის აღანთო მან ახლა სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქ უნეტარეს ქრისტეფორე III-ს შეუტია და როგორც კათოლიკოს-პატრიარქის მოსაყდრემ მოითხოვა სინოდის საგანგებო სხდომის ჩატარება. 1930 წლის 12 თებერვალს შედგა საკათოლიკოსო სინოდი, მიტროპოლიტ დავითის მოსაწონი არავინ დარჩა საქართველოს ეკლესია საკათოლიკოსო სინოდმა არ დააკმაყოფილა მისი მოთხოვნა და გადაწყვიტა მისი პენსიაზე გაშვება, მაგრამ სრულიად საქართველოს კათოლიკოს პატრიარქ ქრისტეფორე III-ს განკარგულებით გადაყვანილ იქნა ბათუმ-შემოქმედელად. ახლა იქ დაიწყო დაპირისპირებანი... იგი 1935 წლის 19 მარტს გარდაიცვალა ბათუმში, დაიკრძალა ქუთაისში, პეტრე-პავლეს ეკლესიაში.

მადლობა, მერაბ კაჭახიძე დავითის ძე, საქართველოს პარლამენტის წევრი (მამის ბიძაშვილი)

Давид (Качахидзе) (1872 - 1935), митрополит Батумский и Шемокмедский

В миру Качахидзе Евфимий Окропирович, родился 15 октября 1872 года в семье протоиерея Имеретинской епархии Окропира Качахидзе [1].

В 1895 году окончил Тифлисскую духовную семинарию по I разряду [2] и поступил в Казанскую духовную академию. 25 октября 1897 года, будучи студентом третьего курса, принял монашеский постриг с наречением имени Давид, а 21 ноября того же года был рукоположен во иеродиакона. 8 мая 1898 года был рукоположен во иеромонаха.

Закончил академию в 1899 году со степенью кандидата богословия и 26 августа того года был назначен инспектором школ Общества восстановления православного христианства на Кавказе.

10 ноября 1900 года был определен преподавателем грузинского языка в Телавском духовном училище.

С 10 марта 1902 года - помощник смотрителя Мингрельского духовного училища в Ново-Сенаках.

Затем служил смотрителем духовных училищ, с 20 октября 1903 года Соликамского, а с 25 ноября того же года - Полоцкого.

14 мая 1905 года был назначен ректором Витебской духовной семинарии с возведением в сан архимандрита.

С 25 августа 1906 года - ректор Донской духовной семинарии в Новочеркасске.

4 ноября 1907 года был хиротонисан во епископа Алавердскоговикария Грузинской епархии.

17 апреля 1912 года назначен епископом Пятигорским, викарием Владикавказской епархии.

14 февраля 1914 года переведен на Винницкое викариатство Подольской епархии.

В 1917 году примкнул к вновь провозглашенной автокефальной Грузинской Православной Церкви и 1 октября того года был определен в её составе епископом Урбнисским.

23 ноября 1921 года ему было поручено управление Чкондидской и Шемокмедской епархией, а 29 апреля 1922 года он был утвержден на этой кафедре.

По некоторым данным в 1923-1924 годах упоминается епископом Батумским [3].

С 9 марта 1924 года - вновь епископ Алавердский, теперь как правящий архиерей.

1 ноября того же года ему было поручено управление Кутаисской и Гаенатской епархией.

По постановлению Католикосского Совета от 3 ноября 1926 года был перемещен на Ацкурскую кафедру [4].

По постановлению временного управления Грузинской Церкви от 3 января 1927 года оставлен на Кутаисской и Гаенатской кафедре с возведением в сан митрополита [5].

По постановлению Католикосского Синода от 6 июня 1930 года перемещен на Батумскую и Шемокмедскую кафедру.

Скончался скоропостижно 19 марта 1935 года в Кутаиси и 23 марта был похоронен в местной Петропавловской церкви.

Награды

  • крест на клобук (Постановлением Католикосского Синода от 13 апреля 1932)

Труды

  • "Религиозно-нравственное воспитание детей," Православный собеседник, 1900, янв., 20.
  • К вопросу об автокефалии Иверской церкви, 1912.
  • "Самоисправление и тренировка воли":

Литература

  • Церк. Вед., 1907, № 38, 345; 1911, № 5, 15; 1912, № 6, 41; № 17, 101; 1914, № 8, 51; 1915, № 43, 494.
  • Приб. к "ЦВ", 1907, № 50, 2255-2259.
  • Русск. Паломн., 1912, № 33, 507.
  • Мисс. Кален., 1907, 131.
  • Прав. Собес., 1901, февраль, 104, 107.
  • Состав Св. Прав. Всер. Син. и Рос. Церк. Иерархии на 1917 год, 246-247.
  • Булгаков, 1399.
  • БЭЛ, т. IX, стб. 53.
  • ФКМ.

Использованные материалы



[1]  РГИА, Ф. 796 Оп. 437 Д. 1289 - http://www.fgurgia.ru/old/showObject.do?object=179391022

[2]  "Выпускники Тифлисской духовной семинарии 1895 года", генеалогический сайт Бовкало А.А., http://www.petergen.com/bovkalo/duhov/tiflissem.html

[3]  По http://hierarchy.religare.ru/h-orthod-gruzep1.html. Страница сайта "Русское Православие," http://www.ortho-rus.tk/cgi-bin/ps_file.cgi?2_266, об этом назначении не говорит.

[4]  Согласно странице сайта Русское Православиеhttp://ortho-rus.ksproject.org/cgi-bin/ps_file.cgi?2_266 (зеркало) - в это время ему также было поручено временное управление Урбнисской епархией. По данным изданий მიტროპოლიტი ანანია ჯაფარიძე. საქართველოს საეკლესიო კანონების კრებული. გამომცემლობა "საქართველოს მაცნე", თბილისი, 2017 и სერგო ვარდოსანიძე. საქართველოს მართლმადიდებელი სამოციქულო ეკლესიის ასწლოვანი მატიანე (1917-2017 წ.წ.), თბილისი, 2017 - Урбнисской кафедрой в это время не управлял.

[5]  http://www.ortho-rus.tk/cgi-bin/ps_file.cgi?2_266 указывает что "По указу 12-го Собора Грузинской Церкви от 27 июня 1927 г. назначен местоблюстителем Патриаршего престола всея Грузии." Однако, это противоречит известной дате избрания на католикосский престол митрополита Христофора (Цицкишвили) (см.).


კონტაქტი Facebook

საიტი შექმნილი და დაფინანსებულია დავით ფეიქრიშვილის მიერ, მოზარდებში ისტორიული ცნობადიბოს გაზრდის მიზნით.

დავით ფეიქრიშვილი
დავით ფეიქრიშვილი ატვირთა: 12.11.2020
ბოლო რედაქტირება 03.09.2023
სულ რედაქტირებულია 5





მოიძიე გვარით, სასულიერო პირები, 5000-ზე მეტი ანბანის მიხედვით

2 0

საქართველოს მმართველები უძველესი დროიდან დღემდე

2 0

15000 მდე ქართული გვარი საქართველოში ქალაქების და სოფლების მიხედვით

1 0

იპოვე შენი გვარი და გაეცანი სად ცხოვრებენ მოგვარეები

საქართველოს მმართველები ძვ. წთ XII-VIII საუკუნის დასაწყისიდან დღემდე

1 0


საქართველოს მეფეები ძვ.წლ. IV-1810 წლები სულ 98 მეფე მეფობის პერიოდი მიახლ 2150 წელი

1 0


3300 გვარი ქართლში ქალაქების და სოფლების მიხედვით

1 0