დათო (პაატა) თამაზის ძე ზარდიაშვილი დაიბადა ქ. თბილისში, 1963 წლის 15 სექტემბერს, მოსამსახურის ოჯახში.
პაატა რქმევია მის წინაპარ პაპას, რომელიც დიდ ერეკლეს ხლებია ბრძოლებში, ამიტომ საგვარეულო ხმალიც დათოს (პაატას) ხვდა წილად.
ეს სახელი ყოველთვის შიშს მგვრიდა, ამიტომ ვარჩიე დავითიო, – ასე გახდა ბიჭი ორსახელა.
3 წლის ასაკში ბებიამ წერა-კითხვა შეასწავლა. 5 წლისა უკვე სკოლაში წავიდა, 16 წლისამ დაამთავრა თბილისის 87-ე საშუალო სკოლა წარჩინებით და იმავე წელს ჩაირიცხა თბილისის პოლიტექნიკური ინსტიტუტის სამშენებლო ფაკულტეტზე.
1985 წელს წარჩინების დიპლომით დაასრულა აღნიშნული ინსტიტუტის სრული კურსი და ინგლისური ენის მეორადი ფაკულტეტი. დიდ ცხოვრებისთვის უკვე მზად იყო, მაგრამ დაოჯახება ვერ მოასწრო. გახლდათ შესანიშნავი მოცურავე, ფოტოგრაფი, მხატვარი, მებაღე და კიდევ რა არ იცოდა, ქარგავდა კიდეც. საბედისწერო შემთხვევა რომ არა, რამდენს შესძენდა ის თავის ქვეყანას!
1989 წლის 9 აპრილის ტრაგედიამ შესძრა 26 წლის ახალგაზრდის ნატიფი სული, მან რაღაც დიდის მოახლოვება შეიგრძნო, სამჯერ იწინასწარმეტყველა თავისი სიკედილი, ამ დროისათვის ყველა საბუთი მზად ჰქონდა გერმანიაში სამუშაოდ წასასვლელად და, უცებ, როდესაც ეროვნული ცეცხლი დაენთო საქართველოში, მან განაცხ. “საქართველოდან წასვლა ახლა ღალატის ტოლფასიაო.
1990 წლის 12 დეკემბერს პაატას წმინდა სისხლმა შეღება ცხინვალის ცენტრალური მოედანი – ღღისით-მზისით.
ოსი ექსპრემისტების ხელით ვერაგულად გასროლილმა ტყვიამ სიცოცხლე მოუსწრაფა ორ ქართველ ვაჟკაცს-დათო ზარდიაშვილსა და რეზო ურიდიას.
ორი ქართული სანთელი ერთად ჩააქრეს,მას სიკვდილის შემდეგ გვარდიელის საპატიო წოდება მიენიჭა.
