1876 წელს მღვდლის ოჯახში დაიბადა. 1890 წელს თბილისის სასულიერო სემინარიაში ჩააბარა.
1892 წელს თავისი პირადი ხარჯებით სოფელ საგარეჯოში დაარსა ორკლასიანი სამრევლო-საეკლესიო სკოლა, რომელიც გააწყო სასკოლო მერხებითა და ავეჯით. ვლადიმერი უსასყიდლოდ ასწავლიდა საღვთო სჯულს საგარეჯოელ მოზარდებს.
1901 წლის 23 სექტემბერს ეგზარქოსმა ფლაბიანემ (გოროდეცკი) დიაკვნად აკურთხა, ხოლო ამავე წლის 30 სექტემბერს მღვდლად დაასხა ხელი და ბაცალიგოს სამრევლოში დაინიშნა. ამასთან მამა ვლადიმერი კავკასიაში ქრისტიანობის აღმდგენელი საზოგადოების წევრიც გახდა.
1911 წლის 19 მარტს ბაქოს გუბერნიაში მდგარი ამიერკავკასიის მეორე დივიზიის N52 საარტილერიო პოლკის სამხედრო ეკლესიაში ვნებისა და ბრწყინვალე შვიდეულის მსახურებათა ჩასატარებლად გაიგზავნა. იქიდან მობრუნებული 17 მაისს მცხეთის „ოლღას“ წმინდა ეკატერინეს სახელობის რუსული დედათა მონასტრის მწირველ მღვდლად დაინიშნა.
1911 წლის 1 ნოემბრიდან -1912 წლის 30 ივლისამდე მცხეთის სამთავროს წმინდა ნინოს
გვ165
სახელობის მონასტერთან არსებულ ქალთა სასწავლებელში საღვთო სჯულს ასწავლიდა.
1912 წლის 24 ივლისს მამკოდის წმინდა გიორგის სახელობის რუსულ დედათა მონასტერში გადაიყვანეს. 1912 წლის სექტემბერში სოფელ მამკოდის სამრევლო სკოლის მასწავლებლად დაინიშნა. 1913 წლის აღდგომას საგვერდულით დაჯილდოვდა. 1916 წლის 22 ივნისს სკუფია უბოძეს.
ჰყავდა 6 შვილი, გარდაიცვალა სავარაუდოდ1920 წელს. მისი ქვრივის, ნინო ქამუშაძის გადმოცემით, გზაზე უნახავს ტიფით ავადმყოფი ბიჭი, მიუხედავს, მოუკეთებია, თვითონ დაავადებულა და გარდაიცვალა. მისი ძმა იყო ასევე მღვდელი, სპირიდონი.
