გურული გენერლები XVIII საუკუნიდან 1921 წლამდე ავტ. მამუკა გოგიტიძე

ნაკაშიძე ალექსანდრე დავითის ძე (1837-1905), თავადი, კავალერიის გენერალი (1897), 1880_97 ელისავეტპოლის გუბერნიის გუბერნატორი, „წმ. გიორგის“ IV ხარისხის ორდენი (1878)და ოქროს ხმალი (მამაცობისათვის, 1878); 

Князь Александр Давидович Накашидзе (1837—1905) — генерал от кавалерии, Елизаветпольский губернатор. Герой Кавказской и Крымской войн, а также Русско-турецкой войны 1877—1878 годов.

თავადი ალექსანდრე დავითის ძე ნაკაშიძე დაიბადა ქ. ოზურგეთში. განათლება მიიღო კერძო საგანმანათლებლო დაწესებულებაში.

სამხედრო სამსახურში შევიდა 1853 წლის 16 ოქტომბერს, როგორც მოხალისე; თავადი ნაკაშიძე თავიდანვე მონაწილეობდა მთიელთა წინააღმდეგ ლაშქრობებში. იყო ყირიმის ომის (1853-1856) მონაწილე.

1857-1862 წწ. მსახურობდა სამეგრელოს გამგებლის ადიუტანტის საქმეთა შემსრულებლად.

1862-1863 წწ. მსახურობდა ქუთაისის გენერალ-გუბერნატორის ადიუტანტად.

1863-1867 წწ. მსახურობდა კავკასიის მთავარი შტაბის უფროსის ადიუტანტად და მიიღო მონაწილეობა დასავლეთ კავკასიის დამორჩილებაში.

1867-1875 წწ. ირიცხებოდა კავკასიის არმიასთან.

1872 წლის 20 სექტემბერს მიენიჭა პოლკოვნიკის წოდება.

1875-1877 წწ. მსახურობდა დაღესტნის ოლქის ავარიის ოლქის უფროსად.

1877 წელს, როდესაც თურქეთთან ომი დაიწყო, პროთურქულად განწყობილი დაღესტნელების აჯანყება მან აქტიური მონაწილეობით აღკვეთა.

სოფელ ურთან ახლოს 26 აპრილს 2-კაციანი მონადირეების რაზმმა,

მისი მეთაურობით, მდინარე მტკვარი გადაკვეთა და დაარბია მთიელები.

1877 წლის 8 ნოემბერს მიენიჭა გენერალ-მაიორის წოდება და დაინიშნა დასავლეთ დაღესტნის სამხედრო მეთაურად.

1880-1897 წწ. მსახურობდა ელიზავეტპოლის გუბერნატორად.

1889 წლის 30 აგვისტოს მიენიჭა გენერალ-ლეიტენანტის სამხედრო წოდება.

1897 წლის 30 აგვისტოს გადადგა სამხედრო სამსახურიდან წლოვანებით, მუნდირითა და პენსიონით.

საბრძოლო დამსახურებისათვის და სამსახურში წარჩინებისთვის დაჯილდოებული იყო:

წმინდა გიორგის IV ხარისხის ორდენით (1878 წლის 5 აპრილს);

ოქროს ხმლით (მამაცობისათვის – 1878 წლის 15 მაისს – დაღესტანში აჯანყების აღკვეთისთვის);

სამხედრო ორდენის წარჩინების ნიშნით (1855).

მიღებული ჰქონდა ლომისა და მზის სპარსული III ხარისხის ორდენი (1874), ოქროს ხმალი წარწერით „მამაცობისთვის“ (1878), ლომისა და მზის სპარსული I ხარისხის ორდენი (1889);

„წმ. სტანისლავის“ III (მახვილებით და ბაბთით – 1862), II (1875) და I (1882) ხარისხის ორდენებით;

„წმ. ანას“ III (1864) და I (1885) ხარისხის ორდენებით;

„წმ. ვლადიმირის“ IV (მახვილებით და ბაფთით – 1864), III (მახვილებით – 1880) და II (1888) ხარისხის ორდენით;

თეთრი არწივის ორდენით (1893). მიღებული ჰქონდა იტალიის გვირგვინის კომანდორის ჯვრით (1891).

გარდაიცვალა სანკტ-პეტერბურგში. დაკრძალულია ალექსანდრე ნეველის ლავრის ნიკოლსკის სასაფლაოზე.

მისი შვილი, მიხეილ ნაკაშიძე, ასევე სამხედრო პირი იყო.

1904-1906 წლებში დააპროექტა პირველი რუსული ჯავშანტექნიკა, რომელიც ცნობილია როგორც „ნაკაშიძე-შარონი“. ჯავშანმანქანა ააწყვეს ფრანგული კომპანიაში „შარონი, გირარდო და ვოისი“ (ფრანგ. Charron, Girardot et Voigt), რომლის ჯავშანტექნიკის განყოფილების დირექტორიც 1903-1906 წლებში იყო თავადი ნაკაშიძე. 1905-1908 წლებში პერიოდში ჩარონმა, გირარდოტმა და ვოიგტმა, რუსეთის სამხედრო დეპარტამენტის დავალებით, ააწყვეს ამ ტიპის რამდენიმე ჯავშანმანქანა, რომელთა ნაწილი რუსეთს გადასცეს.

Накашидзе Александр Давыдович (Давидович), князь  (1837 – 25.09.1905)
            генерал-майор с 08.11.1877
            генерал-лейтенант с 1889

https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9D%D0%B0%D0%BA%D0%B0%D1%88%D0%B8%D0%B4%D0%B7%D0%B5,_%D0%90%D0%BB%D0%B5%D0%BA%D1%81%D0%B0%D0%BD%D0%B4%D1%80_%D0%94%D0%B0%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%BE%D0%B2%D0%B8%D1%87