სულ ვიზიტორი : 61033445238
განთავსებული სტატია : 11175

მთავარი იუბილარი/ ხსენება

გენერლები საქართველოდან 800-ზე მეტი /Генералы/Generals
გენერლები საქართველოდან 800-ზე მეტი
ალექსანდრე ნიკოლოზის ძე მანველიშვილი 1824-1906წწ.  გენერალ ლეიტენანტი, წარმ. ვალე, ახალციხე ალექსანდრე ნიკოლოზის ძე მანველიშვილი 1824-1906წწ.  გენერალ ლეიტენანტი, წარმ. ვალე, ახალციხე ალექსანდრე ნიკოლოზის ძე მანველიშვილი 1824-1906წწ.  გენერალ ლეიტენანტი, წარმ. ვალე, ახალციხე

1824-1906 წწ. გარდ. 82 წლის

ბმულის კოპირება

გენერლები საქართველოდან 800-ზე მეტი

გვარი მანველიშვილი სია

ახალციხე გამოჩენილი ადამიანები სრული სია

429       ბეჭდვა

ალექსანდრე ნიკოლოზის ძე მანველიშვილი 1824-1906წწ. გენერალ ლეიტენანტი, წარმ. ვალე, ახალციხე

მანველიშვილი (მანველოვი) ალექსანდრე ნიკოლოზის ძე (6 აპრილი 1824-2 აპრილი 1906),


თავადი, კავალერიის გენერალი (1885), 1869-71 მე-8 კავალერიის დივიზიის მეთაური, ოქრის ხმალი (მამაცობისათვის, 1878); 


Манвелов Александр Николаевич, князь  (05.04.1824 – ?)



            генерал-майор свиты Е.И.В. с 27.03.1866
            генерал-лейтенант с 30.08.1876
            генерал от кавалерии с 30.08.1885 по 1887

https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9C%D0%B0%D0%BD%D0%B2%D0%B5%D0%BB%D0%BE%D0%B2,_%D0%90%D0%BB%D0%B5%D0%BA%D1%81%D0%B0%D0%BD%D0%B4%D1%80_%D0%9D%D0%B8%D0%BA%D0%BE%D0%BB%D0%B0%D0%B5%D0%B2%D0%B8%D1%87



Князь Александр Николаевич Манве́лов (6 апреля 1824 — 2 апреля 1906, Санкт-Петербург) — русский военачальник, генерал от кавалериидействительный тайный советникпочётный опекун.

А. Н. Манвелов принадлежит к гурийскому княжескому роду Манвелишвили (груз. მანველიშვილი), представители которого служили России с 1738 года[1].


После обучения в частном пансионе поступил в 1841 году на военную службу унтер-офицером в Елисаветградский уланский полк. 28 ноября 1843 года был произведен в корнеты[2]. В 1846 году перешел на службу в лейб-гвардии Конный полк в Санкт-Петербурге. В этом полку командовал эскадрономдивизионом. В 1862 году получил первое свитское звание флигель-адъютанта.


11 января 1864 года был назначен командиром Чугуевского уланского полка. 27 марта 1866 года получил очередное свитское звание — генерал-майора[2]. С 23 мая 1869 года по 16 января 1871 года командовал лейб-гвардии Конным полком. С 27 июля 1875 года по 30 августа 1885 года командовал 8-й кавалерийской дивизией. 30 августа[3] 1876 года получил чин генерал-лейтенанта.

С началом Русско-турецкой войны дивизия под командованием А. Н. Манвелова в авангарде 12-го армейского корпуса прошла через Яссы и Бухарест к Дунаю и взяла под свой контроль 60-километровый участок русла этой реки. Войсками дивизии были задержаны многие суда, зафрахтованные турецкой стороной для снабжения крепостей Никополя и Видина. Задержанные суда в дальнейшем использовались для переправы русских войск на правый берег Дуная. Дивизия А. Н. Манвелова провела ряд успешных боевых действий на территории Болгарии и в составе русских войск вошла в Турцию, которую покинула только весной 1879 года. За отличие в военных действиях А. Н. Манвелов был награждён орденом Святого Владимира 2-й степени с мечами и золотым оружием «За храбрость»[4] .

В 1881 году А. Н. Манвелов был награждён орденом Белого орла. 30 августа[5] 1885 года получил чин генерала от кавалерии и был зачислен в запас армии, затем вышел в отставку. 1 августа 1887 года был определен почётным опекуном в составе Собственной Его Императорского Величества канцелярии по учреждениям императрицы Марии и переименован в действительные тайные советники. Был попечителем петербургской глазной лечебницы, управляющим Собором Воскресения Словущего Всех учебных заведений, петербургскими вдовьим домом и домом призрения бедных девиц. Обеспечил проведение капитального ремонта собора, строительство флигеля лечебницы, улучшение быта вдов и девиц во вверенных ему учреждениях. За службу на этом поприще был награждён орденом Святого Александра Невского.

А. Н. Манвелов владел поместьем площадью 1522 десятины в Тамбовской губернии.

Похоронен в церкви преподобного Сергия Радонежского в Сергиевой Приморской пустыни.

Иностранные




მანველაშვილი-მანველიშვილი, მანელაშვილი, მანველაშვილი, მანველიშვილი და მანელაშვილი ერთი და იგივე გვარია.

გვარის ფუძეა ბერძნული საკუთარი სახელი მანუელი. როგორც ჩანს, ასოთა ჩანაცვლებას ჰქონდა ადგილი – მანუელი იქცა მანველად, მერე მანელად და მივიღეთ გვარები: მანველაშვილი, მანველაძე, მანელიშვილი, მანველიძე.

სოფელ ვალედან იყვნენ რელიგიური მოღვაწეები მანველაშვილები. მათი წარმომადგენელი ამერიკის შეერთებულ შტატებში, კალიფორნიის უნივერსიტეტში პროფესორად მოღვაწეობდა.

მანველაშვილების ერთი შტო რუსეთში გადასახლდა და სხვადასხვა მაზრასა და გუბერნიაში გაიფანტა. ტრადიციულად, მანველაშვილთა გვარში დაბოლოება -შვილი შეიცვალა -ოვით და რუსეთში მცხოვრები მანველაშვილების დიდი ნაწილი მანველოვად დაეწერა.


მანველაშვილი – მანველიშვილი, გვარის ფუძეა საკუთარი სახელი მანველა.

„მანველისშვილი იფნობს მცხოვრები, მამულით ერთ წილად ერგო იოთამ ბარათაშვილს (ქვემო ქართლში) 1537-1538 წლებში”.


მანველაშვილი და მანველიშვილი ერთი და იგივე გვარად ჩანს. რუსულ საბუთებში ჩაწერილი მანველოვები იგივე მანველიშვილები არიან. „მანველიშვილმა დავითმა 1691-1712 წლებში იყიდა ოთიაშვილის ვენახი”.


დავით მანველაშვილი, საქართველოდან ოსმალეთში ტყვედ გატაცებული ყმაა. შემდეგ კი ერაყის გამგებელი დაუდვაშის სახელით გვხვდება მეცხრამეტე საუკუნეში.

http://old.tbiliselebi.ge/index.php?newsid=3832


კონტაქტი Facebook

საიტი შექმნილი და დაფინანსებულია დავით ფეიქრიშვილის მიერ, მოზარდებში ისტორიული ცნობადიბოს გაზრდის მიზნით.

დავით ფეიქრიშვილი
დავით ფეიქრიშვილი ატვირთა: 01.01.2021
ბოლო რედაქტირება 20.02.2023
სულ რედაქტირებულია 8

ნათია ბოტკოველი
ნათია ბოტკოველი ბოლო რედაქტირება 29.11.2021
სულ რედაქტირებულია 1



ნაპოლეონთან მებრძოლი ქართველი გენერლები

1 0


ქართველი გენერლები რუსეთის არმიაში 1698-1917წწ ანბანის მიხედვით

1 0


კონსტანტინე ყარანგოზიშვილი 1852-07წწ გარდ. რუსეთის გენერალი, ოდესის კომენდანტი. დაბ. დუშეთი,მხცეთა მთიანეთი

2 0


ჯამბურია, ელგუჯა ნოეს ძე დაბ. 1951 პოლიციის გენერალ მაიორი წარმ. მარტვილი

2 0

ბესარიონ ტატაშის ძე დგებუაძე 1835-1882წწ გენერალ-მაიორი დაბ. მარტვილი

2 0

ივანე გურგენიძე პაატას ძე (1841-1907), თავადი, გენერალ-მაიორი (1903); წარმ. ასპინძა

2 0