სულ ვიზიტორი : 61033445238
განთავსებული სტატია : 10528

მთავარი იუბილარი/ ხსენება

გენერლები საქართველოდან 800-ზე მეტი /Генералы/Generals
გენერლები საქართველოდან 800-ზე მეტი
ალექსანდრე ზაქარიაძე ყარამანის ძე (1884-1959) საქართველოს გენერალი დაბ. სოფ. სიმონეთი თერჯოლა იმერეთი ალექსანდრე ზაქარიაძე ყარამანის ძე (1884-1959) საქართველოს გენერალი დაბ. სოფ. სიმონეთი თერჯოლა იმერეთი ალექსანდრე ზაქარიაძე ყარამანის ძე (1884-1959) საქართველოს გენერალი დაბ. სოფ. სიმონეთი თერჯოლა იმერეთი

1884-1959 წწ. გარდ. 75 წლის

ბმულის კოპირება

გენერლები საქართველოდან 800-ზე მეტი

გვარი ზაქარიაძე სია

თერჯოლა გამოჩენილი ადამიანები სრული სია

39       ბეჭდვა

ალექსანდრე ზაქარიაძე ყარამანის ძე (1884-1959) საქართველოს გენერალი დაბ. სოფ. სიმონეთი თერჯოლა იმერეთი

ალექსანდრე ზაქარიაძე ყარამანის ძე(15 თებერვალი, 1884-1959) ალექსანდრე ზაქარიაძე 1884 წ. 15 თებერვალს დაიბადა ქუთაისის მაზრის სოფელ ქვედა სიმონეთში.


მამა – ყარამან მაქსიმეს ძე ზაქარიაძე საშუალო შეძლების მქონე ე. წ. თავისუფალი საკელესიო გლეხი იყო, დედა – ბარბალე ნიკოლოზის ასული ბასილაძე.

ალექსანდრე ზაქარიაძემ 1900 წელს დაამთავრა ქუთაისის რეალური სასწავლებელი. 1901 წ. შევიდა თბილისის ოფიცერთა სკოლაში, რომელიც 1903 წ. დაამთავრა იუნკერის წოდებით და ერთი წლით 79-ე ქვეით რაზმში გაანაწილეს.


სამხედრო ნათლობა რუსეთ– იაპონიის ომში მიიღო, იბრძოდა 147–ე სამარის პოლკში. 1905 წ. 25 თებერვალს თავში მძიმედ დაიჭრა, მაგრამ ბრძოლის ველი არ მიუტოვებია. გამოჩენილი თავდადებისათვის დააჯილდოვეს წმ. ანას IV  ხარისხის ორდენით მამაცობისათვის. 1905 წ. ოქტომბერში ალექსანდრე ზაქარიაძე პეტერბურგში მიავლინეს ახალწვეულთა აღსაზრდელად, თუმცა ცოტა ხანში თბილისში გადმოიყვანეს კურინსკის 79-ე პოლკში. 1907 წ. პორუჩიკის წოდებაზე წარადგინეს.

1909 წ. სექტემბერში ალექსანდრე ზაქარიაძე ჩაირიცხა პეტერბურგის საიმპერატორო სამხედრო აკადემიაში, რომელიც 1911 წ. შტაბსკაპიტნის ჩინით დაამთავრა. 1909 წელსვე  დაქორწინდა იტალიური წარმოშობის თბილისელ მარია ლონგოზე, რომელთანაც ორი ვაჟი ვალერიანე  (ავტოინჟინერი) და გიორგი (იური) (ელექტროინჟინერი) შეეძინა.


1914 წლიდან ალექსანდრე ზაქარიაძე კაპიტანია და  კავკასიაში მე-3 კაზაკთა დივიზიის შტაბის  უფროსის მოვალეობას ასრულებს. იგი I მსოფლიო ომის აქტიური მონაწილე იყო. 1915 წ. ზანოსცას რაიონში ბრძოლისას მხარში დაიჭრა. 1915 წ. ოქტომბერში უკვე 27-ე კორპუსის შტაბის ოფიცერია პოდპოლკოვნიკის წოდებით, დეკემბერში კი პოლკოვნიკი. 1917 წლის იანვრიდან ლიტვაშია, ჯერ როგორც ლიტვის მე-2 მსროლელთა ბრიგადის შტაბის უფროსი, მერე ლიტვის ზენიგალსკის მე-5 რაზმის დროებითი ხელმძღვანელი და ლიტვის შტაბის უფროსის მოადგილე. 1917 წელს ქ. რიგის როდენპოისკულის რაიონში წარმატებული ბრძოლებისათვის წმ. გიორგის მე-4 ხარისხის დაფნით შემკული ორდენი მიანიჭეს.

1917 წ. 27 ოქტომბერს რიგაში სამსახურის დროს ალექსანდრე ზაქარიაძემ თბილისიდან დეპეშა მიიღო საქართველოში დაბრუნების წინადადებით. 22 ნოემბერს ის უკვე თბილისში იყო. დაინიშნა ეროვნული საბჭოს სამხედრო კომისიის შტაბის უფროსად. 1918 წელს იგი სხავდასხვა თანამდებობებზე მუშაობს, არის ქართული კორპუსის შტაბის უფროსი, საველე არმიის შტაბის უფროსი, სანაინის ფრონტის ხელმძღვანელი, საქართველოს გენერალური შტაბის უფროსის მოადგილე.

1919 წ. 1 აგვისტოს ალექსანდრე ზაქარიაძე დაინიშნა საქართველოს გენერალური შტაბის უფროსად, მიანიჭეს ქართული არმიის გენერლის წოდება.

1921 წ. რუსეთის მიერ საქართველოს ოკუპაციის შემდეგ, ალექსანდრე ზაქარიაძე ეროვნულ მთავრობასთან ერთად ემიგრაციაში წავიდა. თავდაპირველად სტამბოლში ჩავიდა. 1922 წ. პოლინეთის მთავრობისა და მარშალ პილსუდსკის ინიციატივით გენერალი ალექსანდრე ზაქარიაძე დაახლოებით სამას ქართველ სამხედრო ემიგრანტთან ერთად პოლონეთში მიიწვიეს. იქ ჩასულმა გენერალმა პოლონური შეისწავლა. 1923 წ. 1 იანვარს იგი პოლონეთის არმიაში ბრიგადის გენერლად მიიღეს. 1927 წ. 1 მაისს პოლონეთის რესპუბლიკის პრეზიდენტის წარდგინების საფუძველზე ალექსანდრე ზაქარიაძეს მიანიჭეს დივიზიის გენერლობა.

1939 წ. სექტემბერში პოლონეთში შეჭრილი გერმანიის არმიის სარდლობამ ალექსანდრე ზაქარიაძე „პოლონეთის დამცველ უკანასკნელ რაინდად“ გამოაცხადა.

II მსოფლიო ომის შემდეგ, 1945-48 წლებში ალექსანდრე ზაქარიაძე იმყოფებოდა გერმანიაში, ინგლისელების საოკუპაციო ზონაში, ყოფილ სამხედრო ტყვეთა ბანაკებში – „ვილაბადესენსა“ და „პეკელსჰაიმში“. საბოლოოდ დასახლდა საფრანგეთში , ქართველთა მამულში – ლევილი. იყო პარიზის ქართული სათვისტომოს წევრი. გარდაიცვალა 1957 წ. დაკრძალულია ლევილის ქართულ სასაფლაოზე.

ალექსანდრე ზაქარიძემ დატოვა მოგონებები „საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა – 1917-1921 წწ“, რომელიც იაშვიათი და ძვირფასი პირველწყაროა აღნიშნული პერიოდის შესასწავლად.

წყარო: 

1.  შარაძე, გურამქართული ემიგრანტული ჟურნალისტიკის ისტორია. თბ., 2001. . 4. - 2003. – გვ. 164-177

2. გოგიტიძე. (მამუკა). სამხედრო ფიცის ერთგულნი : [ქართველი გენერლები] : (ბიოგრაფიული ცნობარი) / მამუკა გოგიტიძე, გიორგი ბეჟიტაშვილი. თბილისი : სვეტი+, 2015.

3. ქართველები უცხოეთში. 1. თბ., - 2012. გვ. 92.

4. ვადაჭკორია, შოთა. ორი უმნიშვნელოვანესი დოკუმენტი საბჭოთა რუსეთის საოკუპაციო ჯარებისგან კავკასიის განთავისუფლების შესახებ //1924 წლის აგვისტოს ეროვნული აჯანყების 90-ე წლისთავი. თბილისი. 2016. – გვ. 101-127.

ჯილდოები, პრემიები და პრიზები

  • წმინდა გიორგის IV ხარისხის დაფნით შემკული ორდენი
  • წმინდა გიორგის ხმალი
  • ინგლისური საბრძოლო ჯვარი
  • წმინდა ვლადიმერის IV ხარისხის ორდენი მახვილითა და ბაფთით
  • წმინდა სტანისლავის III ხარისხის ორდენი
  • წმინდა ანას III ხარისხის ორდენი
  • წმინდა ანას IV ხარისხის ორდენი
    მამაცობისათვის
  • წმინდა სტანისლავის II ხარისხის ორდენი
  • წმინდა ანას II ხარისხის ორდენი
  • http://www.grwar.ru/persons/persons.html?id=2827


ალექსანდრე ყარამანის-ძე ზაქარიაძე
(04.02.1884 – 12.05.1957)
გენერალი (26.07.1919)
დაიბადა ქუთაისის გუბერნიის სოფელ ქვედა სიმონეთში, აზნაურის ოჯახში. განათლება მიიღო ქუთაისის საქალაქო 6-კლასიან სასწავლებელში და ტფილისის იუნკერთა ქვეით სასწავლებელში (1904).
ჯარში მსახურობდა 1901 წლიდან 79-ე ყურინის ქვეით პოლკში, 147-ე სამარის ქვეით პოლკში და მე-15 ტფილისის გრენადერთა პოლკში.
იყო (1904-1905) რუსეთ-იაპონიის ომის მონაწილე.
1912 წელს დაამთავრა ნიკოლოზის სამხედრო აკადემია (I-ი თანრიგით). მონაწილეობდა (1914-1918) პირველ მსოფლიო ომში, მეთაურობდა ასეულს.
1915 წლის მარტიდან მსახურობდა კავკასიის მე-3 კაზაკთა დივიზიის შტაბის უფროსის ადიუტანტად.
1915 წლის დეკემბრიდან მსახურობდა XXVII-ე საარმიო კორპუსის შტაბის დავალებათა შტაბ-ოფიცრად.
1915 წლის 6 დეკემბერს მიენიჭა პოდპოლკოვნიკის სამხედრო წოდება.
1917 წლის 18 თებერვლიდან დროებითი მთავრობის სამხედრო მინისტრის ბრძანებით დაინიშნა ლიტვის მე-2 მსროლელი ბრიგადის შტაბის უფროსის მოვალეობის შემსრულებლად.
1917 წლის ბოლოს გადადგა სამხედრო სამსახურიდან, ჩამოვიდა ტფილისში და ჩადგა სამშობლოს დამცველთა რიგებში. იყო საქართველოს ეროვნული საბჭოს სამხედრო სექციის უფროსი და შტაბის უფროსი.
1918-1921 წლებში მსახურობდა ქართულ ჯარში. იყო ქართული კორპუსის შტაბის უფროსი, საველე არმიის შტაბის უფროსი, ფრონტის სარდალი, გენერალური შტაბის უფროსის მოადგილე. კითხულობდა ლექციათა კურსს ტფილისის სამხედრო სკოლაში.
1921 წლის თებერვალ-მარტში საქართველოს გასაბჭოების შემდეგ წავიდა ემიგრაციაში, ჯერ თურქეთში, სადაც ცხოვრობდა სტამბოლში, ხოლო 1922 წლიდან კი – პოლონეთში, სადაც ერთ დროს მუშაობდა მოლარედაც კი მაღაზიაში.
1923 წლის იანვარ-მარტში იქნა ჩარიცხული მსმენელად საველე მეთაურთა კურსზე, ქ.რემბერტოვოს კადრების მომზადების სასწავლო ცენტრში.
სწავლის დამთავრების და 1-ლ ქვეით დივიზიაში აუცილებელი პრაქტიკის გავლის შემდეგ, სწავლა განაგრძო პოლონეთის შეიარაღებული ძალების უმაღლეს სამხედრო სკოლაში (1923-1924).
პოლონეთის ჯარში სამსახურის დროს მიენიჭა ბრიგადის გენერლის (1923) და დივიზიის გენერლის (1927) სამხედრო წოდებები
მოგვიანებით, ლამის 1939 წლამდე იმყოფებოდა უმაღლესი სამხედრო სკოლის უფროსის განკარგულებაში. კითხულობდა ლექციათა კურსს პოლონეთის უმაღლეს სამხედრო სკოლაში. ემიგრაციაში ინარჩუნებდა ქართული არმიის შეიარაღებული ძალების სარდლის თანამდებობას.
1941 წელს გერმანელებთან ომის დაწყების შემდეგ, ჩავარდა ტყვედ, მაგრამ მალევე გაანთავისუფლეს. იყო მიცემული სასამართლოში, მაგრამ ვერაფერი დაუმტკიცეს. მას აეკრძალა ქ.ვარშავის დატოვება და იმყოფებოდა კომენდატურის და გესტაპოს მუდმივი დაკვირვების ქვეშ.
1944 წელს, როცა ფრონტი უახლოვდებოდა ქ.ვარშავას, ვარშავის აჯანყების დამარცხების შემდეგ, მიიღო ნებართვა გერმანიაში წასვლაზე.
რამოდენიმე ხანს ცხოვრობდა ქ.ზალცბურგის შემოგარენში. ომის შემდეგ ცხოვრობდა საფრანგეთში, სადაც იყო ქართველთა დიდი კოლონია. მუშაობდა მოგონებებზე.
ავტორია შრომისა -,,საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა 1917-21 წლებში,,
საბრძოლო დამსახურებისათვის დაჯილდოებული იყო-
გიორგის ოქროს იარაღით (09.03.1915) და გიორგის ჯვრის IV ხარ. (დაფნის მტევნით -1917),
«წმ.ანას» IV (მამაცობისათვის-1906), III (1912) და III (მახვილებით-1915)ხარ.,
«წმ.სტანისლავის» III (1911) და II (მახვილებით-1915) ხარ.,
«წმ.ვლადიმერის» IV (მახვილებით და ბაფთით-1915) ხარ.ორდენებით.
გარდაიცვალა და დაკრძალულია ლევილის ქართველთა სასაფლაოზე.



კონტაქტი Facebook

საიტი შექმნილი და დაფინანსებულია დავით ფეიქრიშვილის მიერ, მოზარდებში ისტორიული ცნობადიბოს გაზრდის მიზნით.

დავით ფეიქრიშვილი
დავით ფეიქრიშვილი ატვირთა: 01.01.2021
ბოლო რედაქტირება 23.04.2023
სულ რედაქტირებულია 3





ნაპოლეონთან მებრძოლი ქართველი გენერლები

1 0


ქართველი გენერლები რუსეთის არმიაში 1698-1917წწ ანბანის მიხედვით

1 0


კონსტანტინე ყარანგოზიშვილი 1852-07წწ გარდ. რუსეთის გენერალი, ოდესის კომენდანტი. დაბ. დუშეთი,მხცეთა მთიანეთი

2 0


ჯამბურია, ელგუჯა ნოეს ძე დაბ. 1951 პოლიციის გენერალ მაიორი წარმ. მარტვილი

2 0

ბესარიონ ტატაშის ძე დგებუაძე 1835-1882წწ გენერალ-მაიორი დაბ. მარტვილი

2 0

ივანე გურგენიძე პაატას ძე (1841-1907), თავადი, გენერალ-მაიორი (1903); წარმ. ასპინძა

2 0