ბარათაშვილი (ბარატოვი) კონსტანტინე თევდორეს ძე, (11 აგვისტო 1858-1906 შემდ.) თავადი, გენერალ-მაიორი (1906), ოქროს იარაღი (1906);
Баратов Константин Фёдорович, князь (11.08.1858 – ?)
генерал-майор с 05.01.1906
http://histpol.pl.ua/ru/kontakty?id=5686
Даты жизни: 11.08.1858 - 15.08.1916
Биография: Князь. Окончил Петровскую Полтавскую военную гимназию в 1875 г. Окончил инженерную академию. Участник русско-японской войны 1904 - 1905. Генерал-майор с 05.01.1906. Командир 12-го саперного батальона 17.11.1901 - 01.06.1906. Начальник Туркестанской саперной бригады 01.06.1906. Скончался в Москве от склероза артерий. Похоронен на Ваганьковском кладбище.
საბარათიანო — სათავადო ფეოდალურ საქართველოში. საბარათიანო საბოლოოდ ჩამოყალიბდა XV საუკუნეში ქვემო ქართლის ტერიტორიაზე. მის ფუძემდებლად მიიჩნევენ ბარათა ქაჩიბაიძეს, რომელიც XVI საუკუნის I ნახევარში ცხოვრობდა და ალექსანდრე I-ის მოლარე იყო. საბარათიანო მოიცავდა ტერიტორიას გაჩიანიდან გარდაბნის საერისთავოდან თბილისის სამხრეთით ლორე-ფარავნამდე. რეზიდენცია იყო სამშვილდეში.
საბარათიანოს სახლის წევრები ამ ტერიტორიის სხვადასხვა კუთხეში ისხდნენ და თავიანთი საუფლისწულოები ჰქონდათ. ბარათაანთ სახლის გაყრის შემდეგ ეს საუფლისწულოები დამოუკიდებელ სათავადოებად იქცნენ. ასე ჩამოყალიბდა საგოსტაშაბიშვილო, საგერმანოზიშვილო, საზურაბიშვილო, საქავთარიშვილო, საიარალიშვილო, საიოთამიშვილო, საბარათაშვილო, საყაფლანიშვილო და სხვა.
ამათ შორის ბრძოლაში გაიმარჯვეს ყაფლანის შვილებმა, რომლებმაც XVII საუკუნეში სომხით-საბარათიანოში წამყვანი მდგომარეობა დაიკავეს. საბარათიანო თანდათან დაკნინდა. XVIII საუკუნეში მთლიანად დაიშალა.
