სულ ვიზიტორი : 61033445238
განთავსებული სტატია : 11192

მთავარი იუბილარი/ ხსენება

გენერლები საქართველოდან 800-ზე მეტი /Генералы/Generals
გენერლები საქართველოდან 800-ზე მეტი
ბაგრატიონი რომან (რევაზ) ივანეს ძე 1778-1834წწ რუსეთის გენერალი დაბ. ყიზლარი დაღესტანი ბაგრატიონი რომან (რევაზ) ივანეს ძე 1778-1834წწ რუსეთის გენერალი დაბ. ყიზლარი დაღესტანი
ბმულის კოპირება

გენერლები საქართველოდან 800-ზე მეტი

გვარი ბაგრატიონ სია

გამოჩენილი ადამიანები სრული სია

9       ბეჭდვა

ბაგრატიონი რომან (რევაზ) ივანეს ძე 1778-1834წწ რუსეთის გენერალი დაბ. ყიზლარი დაღესტანი

ბაგრატიონი რომან (რევაზ) ივანეს ძე (1778-2 მარტი 1834) გენერალ პეტრე ბაგრატიონის ძმა, გენერალ-ლეიტენანტი (1829), „წმ. გიორგის“ IV (1810), III ხარისხის ორდენები (1814) და ოქროს ხმალი (მამაცობისათვის);  დაბადების ადგილი: ქ. ყიზლარი, დაღესტანი.



რომან (რევაზ) ივანეს ძე ბაგრატიონი იყო რუსეთის არმიის გენერალ-მაიორი, მხედარმთავარ პეტრე ბაგრატიონის უმცროსი ძმა. საქართველოს ამბებით დაინტერესებული 1806 წელს პეტრე ბაგრატიონის დავალებით სამშობლოში ჩამოვიდა აქაური ვითარების შესასწავლად და თავადაზნაურობის პოზიციის გასარკვევად. რუსეთთან საქართველოს შეერთებით უკმაყოფილო თავადებმა თავიანთი სურვილები თხოვნის სახით ჩამოაყალიბეს და პეტრე ბაგრატიონისათვის გადასაცემად მას ჩააბარეს. ამან შეაშფოთა საქართველოს რუსეთის მმართველობა.


მთავარმართებლის მოთხოვნით რომან ბაგრატიონი სასწრაფოდ რუსეთს გაიწვიეს. მონაწილეობდა რუსეთის 1812 წლის სამამულო ომში. XIX საუკუნის 20-იან წლებში ბაგრატიონი კავკასიის არმიაში მსახურობდა და ირან–თურქეთის წინააღმდეგ ბრძოლებში მონაწილეობდა. იგი თბილისში დასახლდა. მისი სახლი გადაიქცა სალონად, სადაც იკრიბებოდა თბილისის მოწინავე საზოგადოება. 1832 წელს ბაგრატიონის სახლში დაიდგა ალექსანდრე გრიბოედოვის კომედია "ვაი–ჭკუისაგან".

წყარო: საქართველო: ენციკლოპედია: ტ.I.–თბ., 1997.–გვ.320

Багратион Роман Иванович, князь  (1778 – 02.03.1834)
            генерал-майор с 21.05.1813
            генерал-лейтенант с 25.06.1829

http://www.nplg.gov.ge/bios/ka/00003878/

Багратион Роман (Реваз) Иванович

(1778 – 02.03.1834)

Генерал-лейтенант (25.06.1829)



Младший брат генерала Багратиона П. И. и отец генерала Багратиона П. Р.

Родился в Кизляре (Дагестан). 

В 1790 году был записан рейтаром в лейб-гвардии Конный полк. 

Действительную военную службу начал в 1796 году кадетом в свите графа В. А. Зубова. 

В 1796 году произведен в прапорщики с зачислением в Кубанский егерский корпус. 

Участвовал во взятии Дербента (1796). 


В 1802 году переведен поручиком в лейб-гвардии Гусарский полк.

Сражался с французами в 1805 и 1807 годах. 

В 1809 – 1810 гг. воевал волонтером в Дунайской армии против турок. 

«В воздаяние отличного мужества и храбрости, оказанных в сражении против турецких войск при местечке Рассевате, где, находясь при генерале Платове, развозил приказания его в средине огня от одного фланга на другой, и когда кавалерии приказано было сделать на неприятеля быстрый удар, тогда с полученными двумя сотнями казаков, находясь впереди, поражал неприятеля до самого окончания дела», за что20 января 1810 года был награжден орденом Св. Георгия IV-й степени. 

26 ноября 1810 года произведен в полковники. 

В 1812 году состоял при штабе 3-й Западной Армии. Сражался под Кобрином, Брестом и Городечно. 

Р. И. Багратион был прикомандирован к Александрийскому гусарскому полку, вместе с которым участвовал в боевых действиях против французских войск. 

В 1813 году отличился в битве у Бауцена. 

21 мая 1813 года был произведен в генерал-майоры. 

«В воздаяние отличных подвигов и мужества, храбрости и распорядительности, оказанных при атаке Гамбурга 13 января 1814 года»генерал Багратион 28 января 1814 года награжден орденом Св. Георгия III-й степени. 

Прославился во время Русско-персидской (1826 – 1828) войны, в боях за освобождение Эриванской крепости. 

Покровительствовал искусствам. В его тифлисском доме устраивались литературные вечера, ставились домашние спектакли. 

В 1832 году был послан в Абхазию, где заболел лихорадкой, от которой умер. 

Похоронен в Тифлисе в храме Св. Давида, воздвигнутом на склоне горы Мтацминда (в переводе с грузинского – Святой горы).

На его могильной плите сохранилась надпись: 

«Добродетельнейшему человеку, нежнейшему супругу и отцу, генерал-лейтенанту, князю Роману Ивановичу Багратиону, скончавшемуся 1834, 2 марта, от роду 56 лет». 

Награжден золотой саблей (За храбрость) и российскими орденами: 

 Св. Анны II-й (1809),(алмазные знаки к ордену -1827) и I-й ст. (с алмазными знаками-1814), 

Св. Владимира IV-й (1804) и III-й ст.,(1812) 

командорским крестом ордена Св. Иоанна Иерусалимского, а также иностранным орденом «Pour le Mérite» («За заслуги»), которым поощрил его король Пруссии. 

Портрет генерала кисти английского художника Дж. Доу находится в военной галерее Зимнего дворца в Санкт-Петербурге. 

Его сын – генерал-лейтенантПетрРомановичБагратион стал видным администратором, руководил проведением крестьянской реформы в Пермской губернии, был тверским губернатором, генерал-губернатором Остзейского края. Одновременно он получил известность как инженер-металлург, писал труды по гальванике, открыл способ извлечения золота из руд цианированием.




კონტაქტი Facebook

საიტი შექმნილი და დაფინანსებულია დავით ფეიქრიშვილის მიერ, მოზარდებში ისტორიული ცნობადიბოს გაზრდის მიზნით.

დავით ფეიქრიშვილი
დავით ფეიქრიშვილი ატვირთა: 01.01.2021
ბოლო რედაქტირება 06.02.2023
სულ რედაქტირებულია 3





ნაპოლეონთან მებრძოლი ქართველი გენერლები

1 0


ქართველი გენერლები რუსეთის არმიაში 1698-1917წწ ანბანის მიხედვით

1 0


კონსტანტინე ყარანგოზიშვილი 1852-07წწ გარდ. რუსეთის გენერალი, ოდესის კომენდანტი. დაბ. დუშეთი,მხცეთა მთიანეთი

2 0


ჯამბურია, ელგუჯა ნოეს ძე დაბ. 1951 პოლიციის გენერალ მაიორი წარმ. მარტვილი

2 0

ბესარიონ ტატაშის ძე დგებუაძე 1835-1882წწ გენერალ-მაიორი დაბ. მარტვილი

2 0

ივანე გურგენიძე პაატას ძე (1841-1907), თავადი, გენერალ-მაიორი (1903); წარმ. ასპინძა

2 0