ელიავა შალვა ზურაბის ძე (30 სექტემბერი 1883-1937) სამხედრო და საზღვაო საქმეთა სახალხო კომისარი (08/03/1921-14/11/1923)
1904 წლიდან იყო რსდმპ წევრი. 1917 წლის მარტიდან დეკემბრამდე იყო ვოლოგდის გუბერნიის მუშათა და ჯარისკაცთა დეპუტატების საბჭოს პირველი თავმჯდომარე. 1918 წლის იანვარ-არილში იყო ამავე გუბერნიის აღმასრულებელი კომიტეტის თავმჯდომარე. 1919 წლის 10 აორილიდან 11 აგვისტომდე იყო ბოლშევიკთა აღმოსავლეთ ფრონტის სამხრეთ დაჯგუფების სამხედრო რევოლუციური საბჭოს წევრი, შემდეგ კი საბჭოთა კავშირის სამხედრო საბჭოს წევრი.
1919 წლის 8 ოქტომბრიდან 1922 წლის 30 აგვისტომდე იყო მოსკოვის მთავრობის მიერ შექმნილი თურქესტანის უმაღლესი მმართველობითი ორგანოს, თურქკომისიის თავმჯდომარე. საბჭოთა რუსეთის სახელით მონაწილეობდა მუსტაფა ქემალ ათათურქის მოძრაობასთან მოლაპარაკებებში. საბჭოთა რუსეთის მიერ საქართველოს ოკუპაციის დროს მივლინებული იყო მე-11 წითელი არმიის წევრად და ნაჩქარევად შექმნილი საქართველოს რევოლუციური კომიტეტის თავმჯდომარის მოადგილედ. რამდენადაც რევკომის თავმჯდომარე ფილიპე მახარაძე საქართველოში არ იმყოფებოდა, ელიავა ფაქტობრივად ასრულებდა თავმჯდომარის მოვალეობებს. საქართველოს ოკუპაციის შემდეგ იყო საქართველოს სსრ-ს სამხედრო და საზღვაო საქმეთა სახალხო კომისარი, ხოლო 1922-23 წლებში იგივე თანამდებობა ეკავა ამიერკავკასიის სფსრ-ში. 1923-27 წლებში იყო საქართველოს სსრ-ს სახალხო კომისართა საბჭოს თავმჯდომარე. 1931-36 წლებში იყო საბჭოთა კავშირის საგარეო ვაჭრობის სახალხო კომისრის მოადგილე, ხოლო 1936-37 წლებში — მსუბუქი მრეწველობის სახალხო კომისრის მოადგილე. 1937 წელს დააპატიმრეს და დახვრიტეს ანტისაბჭოთა შეთქმულებაში მონაწილეობის ბრალდებით.
