მთავარეპისკოპოსი ევგენი (ერისკაცობაში — ალექსანდრე ფილიპეს ძე ბაჟანოვი; დ. 1785 — გ. 6(18) ივლისი, 1862) — რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის მღვდელთმთავარი. საქართველოს ეგზარქოსი 1834 წლის 1 სექტემბრიდან — 1844 წლის 13 ივლისამდე.
ევგენი (აპოლინარი ფილიპეს ძე ბაჟანოვი), დაიბადა 1785 წელს ტულის ეპარქიაში. 1795 წელს სწავლობდა ტულის სემინარიაში, 1808 წელს მოსკოვის სასულიერო აკადემიაში. 1811 წელს ტულის სასულიერო სეემინარიის მასწავლებელი და პროფესორი, 1819 წელს კოსტრომის სემინარიის რექტორი, 1829 წლიდან ტამბოვის ეპისკოპოსი, 1832 წლიდან მინსკის ეპისკოპოსი. 1834 წლის 1 სექტემბერს უწმინდესი სინოდის გადაწყვეტილებით დაინიშნა საქართველოს ეგზარქოსად. 1844 წ. ასტრახანის მთავარ ეპისკოპოსი, 1856 წ. ფსკოვის მთავარ-ეპისკოპოსი.
გარდაიცვალა 1862 წელს. ჟურნალი "მწყემსი", წერდა რომ მთავარეპისკოპოსი ევგენი ხასიათით ძალიან წააგავს თეოფილაქტეს და ასეთი ხასიათით, ხომ მოგეხსენებათ, ბევრი საქმე ხდებაო... საისტორიო წყაროებში საგულისხმო ცნობები შემოინახა საქართველოს ეგზარქოს ევგენის შესახებ:
 | „Архиепископ астраханский и енотаевский Евгений - член Синода с 1850 по 1855 год - за особо жесткое отношение к подчиненым в 1829 году, когда он еще был тамбовским епископом, получил выговор от Николая I. Будучи переведеным в Минск, он так показал себя, что когда уезжал оттуда, никто из духовенства не пришел с ним проститься, более того, отслужили благодарственный молебен. 10 летнее его пребывание грузинским экзархом завершилось следствием, установившим, что его любимец - ректор (тифлисской) семинарии Порфирий при его поддержке обращался со студентами "как плантатор с неграми": не кормил, жестоко избивал. Порфирий был сослан в монастырь, Евгений оказался в Астрахани.“ |
