მიტროპოლიტი პალადი (ერისკაცობაში — პავლე ივანეს ძე რაევი) — რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის მღვდელთმთავარი. სანქტ-პეტერბურგისა და ლადოგის მიტროპოლიტი, საქართველოს ეგზარქოსი 1887 წლის 29 სექტემბრიდან 1892 წლის 18 ოქტომბრამდე.
დაიბადა 1827 წელს ნიჟნი-ნოვგოროდის ეპარქიის მღვდლის ოჯახში .
ნიჟეგოროდის სასულიერო სემინარიის დასრულების შემდეგ სწავლა განაგრძო ყაზანის სასულიერო აკადემიაში, რომელიც დაასრულა 1852 წელს მაგისტრის წოდებით. 1861 წელს დაქვრივდა, აღიკვეცა ბერად და მცირე ხანში აიყვანეს არქიმანდრიტის წოდებაში.
1863 წელს სანქტ-პეტერბურგის სასულიერო სემინარიის ინსპექტორია, 1864-1866 წლებში სანქტ-პეტერბურგის სასულიერო სემინარიის რექტორი. ლადოგის ეპისკოპოსად კურთხევის შემდეგ, პალადი 1869 წელს ხდება ვოლოგდის ეპისკოპოსი, შემდეგ ტამბოვისა (1873 - 1876 წწ.) და რიაზანისა (1876 - 1882 წწ.). დააფუძნა რასკოლნიკების საწინააღმდეგო მისიონერული საზოგადოება ქ. ტამბოვში და რიაზანში მოღვაწეობისას. ქ. ვოლოგდაში შემოიტანა და დაამკვიდრა კეთილმოწესეთა ("ბლაღოჩინების") არჩევის წესი, იქვე დაამკვიდრა სასულიერო წოდების ემიტარული სალარო.
1887-1892 წლებში პალლადი საქართველოს ეგზარქოსია. 1892 წლიდან პალადი ინიშნება სანქტ-პეტერბურგის მიტროპოლიტად, ინიშნება უწმიდეს სინოდის წევრად.
მიტროპოლიტი პალადი გარდაიცვალა 1898 წელს.
ქართული ინტელიგენციის წარმომადგენლებთან (დიმიტრი ბაქრაძე, ექვთიმე თაყაიშვილი, თედო ჟორდანია) ერთად, პალადის უშუალო ძალისხმევით დაფუძნდა და ამოქმედდა საეკლესიო მუზეუმი ქ. თბილისში.
