ბიოგრაფია:
ჭაბუკებს შორის მსოფლიო ჩემპიონატის ვერცხლის პრიზიორი (მარცხენა 2015-80კგ)
ახალგაზრდებს შორის მსოფლიო ჩემპიონატის ვერცხლისა (მარცხენა 2018-90კგ) და ბრინჯაოს პრიზიორი (მარცხენა 2016-85კგ)
ახალგაზრდებს შორის ევროპის სამგზის ჩემპიონი (მარჯვენა, მარცხენა 2017-90კგ, მარჯვენა 2018-90კგ) ორგზის ვერცხლისა (მარჯვენა 2016-90კგ, მარცხენა 2018-90კგ) და ბრინჯაოს პრიზიორი (მარცხენა 2016-90კგ)
მეორე ადგილი(60კგ)
ძიუდო - ჭაბუკებს შორის ევროპის თასი 2023, გორი, საქართველო
პირველი ადგილი(60კგ)
ძიუდო - ჭაბუკებს შორის ევროპის თასი 2023, ზაგრები, ხორვატია
პირველი ადგილი(70კგ)
მკლავჭიდი - 18 წლამდელებს შორის მსოფლიო ჩემპიონატი 2014, ვილნიუსი, ლიეტუვა
მესამე ადგილი(70კგ)
მკლავჭიდი - 18 წლამდელებს შორის მსოფლიო ჩემპიონატი 2014, ვილნიუსი, ლიეტუვა
მეორე ადგილი(65კგ)
მკლავჭიდი - 18 წლამდელებს შორის ევროპის ჩემპიონატი 2014, ბაქო, აზერბაიჯანი
მეორე ადგილი(80კგ)
მკლავჭიდი - ჭაბუკებს შორის მსოფლიო ჩემპიონატი 2015, კუალა ლუმპური, მალაიზია
მეორე ადგილი(75კგ)
მკლავჭიდი - ჭაბუკებს შორის ევროპის ჩემპიონატი 2015, სოფია, ბულგარეთი
მეორე ადგილი(75კგ)
მკლავჭიდი - ჭაბუკებს შორის ევროპის ჩემპიონატი 2015, სოფია, ბულგარეთი
მეორე ადგილი(90კგ)
მკლავჭიდი - ახალგაზრდებს შორის მსოფლიო ჩემპიონატი 2016, ანტალია, თურქეთი
მესამე ადგილი(90კგ)
მკლავჭიდი - ახალგაზრდებს შორის ევროპის ჩემპიონატი 2016, ბუქარესტი, რუმინეთი
მეორე ადგილი(90კგ)
მკლავჭიდი - ახალგაზრდებს შორის ევროპის ჩემპიონატი 2016, ბუქარესტი, რუმინეთი
პირველი ადგილი(85კგ)
მკლავჭიდი - ახალგაზრდებს შორის ევროპის ჩემპიონატი 2017, კატოვიცე, პოლონეთი
პირველი ადგილი(85კგ)
მკლავჭიდი - ახალგაზრდებს შორის ევროპის ჩემპიონატი 2017, კატოვიცე, პოლონეთი
მეორე ადგილი(90კგ)
მკლავჭიდი - ახალგაზრდებს შორის მსოფლიო ჩემპიონატი 2018, ანტალია, თურქეთი
მეორე ადგილი(90კგ)
მკლავჭიდი - ახალგაზრდებს შორის ევროპის ჩემპიონატი 2018, სოფია, ბულგარეთი
პირველი ადგილი(90კგ)
მკლავჭიდი - ახალგაზრდებს შორის ევროპის ჩემპიონატი 2018, სოფია, ბულგარეთი
გიგაურები — ხევსურული წარმოშობის ქართული სათემო გვარი. ფუძეში შეიცავს წინაპრის საკუთარ სახელს „გიგა“, „გიგი“, „გიგო“. ეს ეპონიმური ტიპის გვარსახელია. გვარი „გიგაური“ სათავეს იღებს ბუდე ხევსურეთის, წყალსიქითის თემის სოფელ ბლოდან.
გადმოცემით ხევსურეთში ოთხი ძმა ცხოვრობდა გიგა, თეთრა, ზვიადი და წოწკა. გიგაურების წინაპარი გიგა სოფელ ბლოში დასახლდა. ზვიადაურების წინაპარი ზვიადი არდოტში გადავიდა. წოწკოლაურების წინაპარი წოწკურა ფშავში წავიდა და სოფელ მუქოში დასახლდა, ხოლო თეთრამ საცხოვრებლად სოფელი ჭიმღა აირჩია და მისგან თეთრაულების გვარი წამოვიდა. მთაში ეს გვარები დღესაც ბიძაშვილობენ ერთმანეთთან.
ბლოდან გიგაურები რამდენიმე მიმართულებით წავიდნენ არხოტისკენ, გველეთისკენ, დათვისისკენ, ფშავისკენ და ერწო-თიანეთისკენ.
არხოტელი გიგაურები ხევში გადავიდნენ, ხოლო ხევიდან მათი ნაწილი ქსნისკენ წავიდა. არხოტელი გიგაურებისგან მომდინარეობენ მოხევე და ქსნელი გიგაურები. დათვისელ-გველეთელი გიგაურები არაგვზე დასახლდნენ ჭართლის თემში, ქართლის სოფლებში მოსახლე გიგაურები მეტწილად ქსნელი და არაგველი გიგაურების განაყარნი არიან. ფშაველი და ერწო-თიანეთელი გიგაურები ბარში, ძირითადად კახეთის სოფლებში დასახლდნენ. ამჟამად ხევსურეთის ბლოში გიგაურების ერთი კომლი შემორჩა, ხოლო არხოტის და დათვისის ხევებში გიგაურები აღარ ცხოვრობენ. მიგრაციის ძირითადი მიზეზი იყო ის, რომ ხევსურეთს შეეძლო გამოეკვება მოსახლეობის მხოლოდ გარკვეული ნაწილი, მაგრამ ამის გარდა იყო იძულებითი აყრაც, რომელიც XVII საუკუნის პირველ ნახევარში ზურაბ არაგვის ერისთავის ხევსურეთის დამორჩილების მცდელობას მოჰყვა, როდესაც ერისთავის ლაშქართან ბრძოლის გამო დაცოტავებული თემები წინააღმდეგობას ვეღარ უწევდნენ მას. ეს იყო დათვსის ხეობიდან არაგვზე, ჭართალის თემში გიგაურების იძულებითი გადასახლების მიზეზიც. მიუხედავად გადასახლებისა გველეთელი გიგაურები გვიანობამდე ამოდიოდნენ გველეთის მთავარანგელოზის სალოცავში და ადგილობრივებიც საკლავით ხვდებოდნენ მათ.
ღმერთისა და საქართველოსთვის გიგაურთა გვარის მეომრები გამოდიოდნენ: ქართლის სამეფო ლაშქრის მემარჯვენედ და მემარცხენედ მიმსვლელ-მცემელთა და შუაგულ სადროშოებში. კახეთის სამეფო ლაშქრის შუაგულ სადროშოში. თავად ბაგრატიონ-მუხრანბატონთა, ამილახვართა და ალავერდელ ეპისკოპოსთა დროშების ქვეშ.
გიგაურთა შტონაყარი გვარები
ძველიდან ახალი გვარის წარმოშობა საყოველთაოდ გავრცელებული მოვლენა იყო მთელ საქართველოში. ამ დროს გვარმოდენილობა უცვლელი რჩება. გიგაურთა გვარიდან მრავალი ახალი შტონაყარი გვარი წარმოიშვა. ძირად გიგაურები არიან:
ქსნელი: თორელაშვილები, მაწიაშვილები, მამამთავრიშვილები, როსტევანიშვილები, გათენაშვილები, ჭოხურები, გაბრიელაშვილები, ხრიკულები, პავლიაშვილების ნაწილი;
არაგველი: ჩიტაურები, ციხელაშვილები, თათარაშვილები, კოტორაშვილები, პაპიაშვილები, გოგიშვილები, შალვაშვილები, ბუჩაშვილები, ჯიქურები, ჯიქურაულები, გუდაშვილები, მელიწკაურები, ქადაგიშვილები, პირმისაშვილები, ფერხულები, ჯანგირაშვილები, თითიკაშვილები, ჩანადირები, მახარაშვილები, ნამგალაურები, ლაშაურები, ბუჩაშვილები;
ფშაველი და გუდამაყრელი: ანთაურები;
ახმეტელი: ჩაჩაურები.
გიგაური დიდი ხნის მანძილზე სათემო გვარი იყო. განაყოფებმა იცოდნენ, რომ ისინი საერთო წინაპრის შთამომავლები იყვნენ და ნებისმიერ დროს, რა გინდ ძლიერ გამრავლებულიყვნენ, ინახავდნენ ერთმანეთს შორის მჭიდრო კავშირს. გიგაურთა საგვარეულო ხატობის დროს აგროვებდნენ ე.წ. „სიგიგაუროს“ სათემო საგვარეულო ხატის შენაწირს. საგიგაუროს შეგროვება ერთგვარად კრავდა გიგაურთა ძველ თემს და გიგაურთა დიდ გვარსა და ამ გვარიდან შტონაყარ რამდენიმე ათეულ გვარს სოციალურ ერთობას უნარჩუნებდა.
გიგაურთა და ძირად გიგაურთა საერთო სალოცავები
მუხის გიორგის ჯვარი — პირველი და უმთავრესი სალოცავი — ბუდე ხევსურეთში, წყალსიქითის თემის სოფელ ბლოსთან.
გიგაურთ ხატი — ქსნის ხეობის, სოფელ საძეგურთან.
გიგაურთ ხატი (მთავარანგელოზის ჯვარი) — ნარეკვავის ხეობის, სოფელ გრემისხევში.
საგიგაუროს დედა ღვთისმშობელი — არაგვის ხეობაში, ჭართლის თემის სოფელ ზენუბანთან.
მთავარანგელოზის ჯვარი — ბუდე ხევსურეთში. სოფელ გველეთთან.
ახალაურთ კლდე — პირიქითა ხევსურეთში, არხოტის თემის სოფელ ჭიმღასთან.
გიგაურების მიერ არის აშენებული ბერბუკის მთავარანგელოზის ეკლესია — გორის რაიონის სოფელ ბერბუკთან.
