ვიქტორ სულაქველიძე სამსონის ძე (15 დეკემბერი 1919-84) საინჟინრო-ტექნიკური სამსახურის გენერალ-მაიორი (1962);
დაბადების ადგილი: სოფელი მთისძირი, ვანის რაიონი.
დაამთავრა ს. კიროვის სახელობის საქართველოს პოლიტექნიკური ინსტიტუტის მექანიზაციის ფაკულტეტი 1942 წელს, ფ. ძერჟინსკის სახელობის სამხედრო-საარტილერიო აკადემია 1943 წელს.
ლაზერული პისტოლეტის ავტორი. ხვეწდა და აუმჯობესებდა საბჭოთა საკონტინენტშორისო ბალისტიკური რაკეტების საბრძოლო (ბირთვული) ქობინებს, რათა მოწინააღმდეგის ტერიტორიაზე აფეთქების შემდეგ გაძლიერებულიყო გამა და ზემაღალი სიხშირის გამოსხივება. იყო კათედრის უფროსი, სამხედრო მეცნიერი, გენერალ-მაიორ-ინჟინერი (1962), ტექნიკური მეცნიერების დოქტორი (1958), პროფესორი (1959). სამხედრო მეცნიერი და სამხედრო ინჟინერი, გენერალ-მაიორ-ინჟინერი. მიღებული აქვს სახელმწიფო ჯილდოები. გარდაიცვალა ქ. მოსკოვში, საქართველოში ჩამოასვენეს და თბილისში, საბურთალოს სასაფლაოზე დაკრძალეს.
წყარო: ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია: ტ.9-თბ., 1985.-გვ.599
ორგანიზაციის, ასოციაციის ან ჯგუფის წევრი
- სკკპ, წევრი (1944-)
ჯილდოები, პრემიები და პრიზები
- 1972 - რსფსრ მეცნიერებათა და ტექნიკის დამსახურებული მოღვაწე
Сулаквелидзе Виктор Самсонович (1919–1984),
генерал-майор инженерно–технической службы (27.04.1962).
Генерал-майор (1962), начальник кафедры специального вооружения (1960 – 1984), доктор технических наук (1958), профессор (1959), заслуженный деятель науки и техники РСФСР (1971).
Родился 15(28).12.1919, д. Мтисдзири Грузинской ССР. В Советской Армии с 1943 по 1984. Член КПСС с 1944. Окончил Грузинский индустриальный институт (1942), Артиллерийскую академию им. Ф.Э. Дзержинского (1943). Вся служба проходила в академии. Крупный ученый в области теории проектирования головных частей стратегических ракет, вооружения защиты космических аппаратов военного назначения. С середины 50-х годов разработал вопросы теории прочностного и теплотехнического проектирования головных частей стратегических ракет. С 1965 успешно работал над основами теории проектирования разделяющихся головных частей. В 60-х годах возглавил группу ученых по разработке общих принципов построения вооружения защиты КА и, в частности, разработки средств активной защиты КА военного назначения, а также основ их боевого применения. Результаты исследований использовались при обосновании ТТТ к комплексам систем защиты КА, а также при разработке образцов вооружения защиты. Подготовил 40 кандидатов наук и оказал непосредственную помощь в подготовке 6 докторов наук. Награжден знаком «За отличные успехи в работе» в области высшего образования СССР. Награжден орденом «Знак почета», орденом «За службу Родине в Вооруженных силах СССР» 3 ст., 15 медалями. Умер 31.10.1984, похоронен на кладбище г. Вани Грузинской ССР. Жена Софья Григорьевна, сыновья Гурам (1950 г.р.), Борис (1955 г.р.).
