ილია ფერაძე (1866-1928) დაიბადა ზესტაფონის რაიონში, მაშინდელი შორაპნის მაზრის სოფელ ნებოძირში. 

დაამთავრა ქუთისის სასულიერო სასწავლებელი 1882 წელს; თბილისის სასულიერო სემინარია 1889 წელს. სახელმწიფო ხარჯზე გაიგზავნა კიევის სასულიერო აკადემიაში, რომელიც კანდიდატის ხარისხით დაამთავრა და 1893 წელს დაბრუნდა სამშობლოში. ამ დროიდან იგი ჩაება აქტიურ საზოგადოებრივ-პოლიტიკურ მოღვაწეობაში. პირველად დანიშნეს გორის სასულიერო სასწავლებელში; 1896-1907წწ. მასწავლებლად მუშაობდა თბილისის სასულიერო სემინარიასა და ქალთა საეპარქიო სასწავლებელში; 1908 წლიდან სამუშაოდ გადავიდა ბათუმში, სადაც 1918 წლამდე დარჩა; 1908-1918წწ. ბათუმის ვაჟთა გიმნაზიაში მასწავლებლად მუშაობასთან ერთად ითვლებოდა აგრეთვე აჭარის სახალხო სკოლების ინსპექტორად; 1918 წელს დანიშნეს ოზურგეთის გიმნაზიის დირექტორად, ამ თანამდებობაზე იგი 1922 წლამდე დარჩა; შემდეგ იგი გადაიყვანეს ხაშურის ჰუმანიტარული ტექნიკუმის გამგედ; 1924-1925 სასწავლო წელს მუშაობდა ველისციხის საშუალო სკოლის დირექტორად; 1925-1926წწ. სიღნაღის პედაგოგიური ტექნიკუმის დირექტორად; 1926 წლიდან სამუშოდ კვლავ გადმოვიდა თბილისში, სადაც განაგრძობდა ნაყოფიერ პედაგოგიურ მოღვაწეობას. ავტორია მთელი რიგი სახელმძღვანელო წიგნების და ლიტერატურულ-პუბლიცისტური, პედაგოგიურ-ფსიქოლოგიური, კრიტიკულ-ბიბლიოგრაფიული და სხვა ხასიათის ნაშრომებისა; 1880-იანი წლებიდან სისტემატურად თანამშრომლობდა ქართულ ჟურნალ-გაზეთებთან და სხვადასხვა საკითხზე თავისი დროისათვის მნიშვნელოვან და საყურადღებო წერილებს აქვეყნებდა. წერდა ლიტერატურულ წერილებს, ლექსებს, პოემებს, მოთხრობებს, თარგმნიდა უცხოელი და რუსი მოწინავე მწერლების ნაწარმოებებს.

ბიბლიოგრაფია