მეორე მსოფლიო ომმა სწავლა გააწყვეტინა და 19 წლისამ ჯერ კავკასიის უღელტეხილზე წარმოებულ ბრძოლებში მიიღო მონაწილეობა, შემდეგ–ყუბანში. 1943 წელს მძიმე ჭრილობის გამო დაბრუნდა თბილისში. 1946 წლიდან მუშაობდა საყმაწვილო-სალიტერატურო ჟურნალ-გაზეთების რედაქციებში. ლირიკული ლექსების პირველი კრებული 1950 წელს გამოაქვეყნა. ლებანიძის შემოქმედებითი ინტერესების სფერო მრავალმხრივი და მრავალფეროვანია. ლებანიძის შემოქმედების წყარო სათავეს იღებს ქართული კლასიკური ლექსიდან და ხალხური ხელოვნებიდან. პოეტმა შეძლო ახლებურად აეჟღერებინა ქართული სიტყვა და ახლებურად განეჭვრიტა თანამედროვე ადამიანის სულიერი სამყარო, ჩვენი ქვეყნის წარსული, აწმყო და მომავალი. მის ლექსს ახასიათებს პოეტური ფრაზის მოქნილობა, სიტყვის ეფექტურობა და რითმის დინამიკურობა. მისი შემოქმედებიდან განსაკუთრებით აღსანიშნავია პატრიოტიზმის, სიცოცხლის, სიკეთისა და სილამაზის, დიდი სამამულო ომის, სიყვარულისა და მეგობრობის თემები.

• შოთა რუსთაველის საზოგადოება, პრეზიდენტი
• საქართველოს ბეჭდვითი სიტყვის კომიტეტი, მთავარი რედაქტორი
• შოთა რუსთაველის სახელობის სახელმწიფო პრემიების კომიტეტი , პასუხისმგებელი მდივანი (1978-)
• შოთა რუსთაველის სახელობის სახელმწიფო პრემიების კომიტეტი , თავმჯდომარე

• 1995 - თბილისის საპატიო მოქალაქე
• 1972 - გალაკტიონ ტაბიძის სახელობის პრემია
• 1972 - შოთა რუსთაველის სახელობის სახელმწიფო პრემია
• ღირსების ორდენი
• საპატიო ნიშნის ორდენი
• შრომის წითელი დროშის ორდენი

• 100 ლექსი (ავტორი). - თბილისი, ინტელექტი, 2006. - 132გვ.
• ჩემს გალაკტიონს მე ვკითხე ერთხელ... (ავტორი). - თბილისი, 1990. - 94გვ.
• ბევრს არ დაგპირდები : ლექსები (ავტორი). - თბილისი, ნაკადული, 1988. - 115გვ.
• კრებული-1989 (ავტორი). - თბილისი, მერანი. - 190გვ.
• http://www.nplg.gov.ge/bios/ka/00000909/