გლდანის მემორიალის სრული სია გადადი ლინკზე
სტანისლავ კუზმინი
რედაქციაში გვარდიისფორმიანი მეომრები – ალექსანდრე სიფრაშვილი და ვიქტორ ჭელიძე მოვიდნენ, თან ჩვენდამი მოწერილი ქაქუცა ჩოლოყაშვილის ბრიგადის მეთაურის პირველი მოადგილის პოლკოვნიკ ნოდარ მუსერიძის წერილი მოიტანეს, სადღაც ნათქვამია: „გვინდა პრესის საშუალებით გამოვხატოთ დიდი გულისტკივილი ჩვენი საყვარელი მებრძოლის სტანისლავ (სლავიკა) კუზმინის დაღუპვის გამო. კუზმინი წარდგენილია სათანადო ორდენზე. ეს ის კუზმინია,. რომელმაც შარშან ზაფხულში თითქმის მთელი ტამიში განაღმა, ახლაც, 28 მარტს დავალებას ასრულებდა, მაგრამ...ძალიან გთხოვთ ნუ დაინანებთ გაზეთში პატარა კუთხეს, ჩვენი სლავიკა,ის რუსი თბილისელი ბიჭია, რომელიც საქართველოს დიდ სიყვარულს უზადოდ ატარებდა, მის სიყვარულს შეეწირა კიდეც“...
დაბადების დღე ტელევიზიით მიულოცეს, მეორე დღეს კი ნაღმზე აფეთქდა.გადარჩებოდა, მაგრამ მენღმეთა ოცეულის უფროსმა, თავისი საქმის ჩინებულმა.მცოდნემ, სპეციალური ხელსაწყოს გარეშე რომ პოულობდა ნაღმებს, თავის თავს ვერ აპატია შეცდომა, თანაც დაინახა, როგორ დაეცა მის გვერდით ჩვენი მებრძოლი, ეგონა, რომ ასიც შეიწირა და გამწარებულმა ხელყუმბარა აიფეთქა... ის მეომარი გადარჩა. სტანისლავმა ეს ვერც გაიგო. ქაქუცა ჩოლოყაშვილის სახელობის ბრიგადის მენაღმე ვაჟკაცურად წავიდა ამ ქვეყნიდან. ყველას ძმა. და მეგობარი იყო. როცა ნაღმის ამოსაღებად მიდიოდა, წინ არავის უშვებდა, პირველი თვითონ მიემართებოდა, ხშირად ამბობდა თურმე: მენაღმე ორჯერ ერთხელ მაშინ, როცა იბადება, და მეორედ მაშინ, როცა ნაღმზე ფეთქდებაო.
ვერც იგი გაექცა თავის ბედისწერას, ვაჟკაცურად მოიხადა ვალი მამულის წინაშე, თან კი თანამებრძოლების დიდი სიყვარული და ინვალიდი დედის ცრემლი გაიყოლა.
სტანისლავ კუზმინი სიკვდილის შემდეგ ვახტანგ გორგასლის II ხარისხის ორდენით დაჯილდოვდა.
