დედა ელპიდის (საერო სახელი – ია ლათიბაშვილი) ცხოვრების გზა წარმოადგენს მაგალითს იმისა, თუ როგორ გარდაიქმნება საერო განათლებასა და პროფესიულ საქმიანობაზე ორიენტირებული ცხოვრება მთლიანად ეკლესიისა და სულიერი მსახურებისკენ.

დედა ელპიდი, ივანე ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის საბუნებისმეტყველო ფაკულტეტის დასრულების შემდეგ მუშაობას იწყებს ქ. წნორის კერძო სკოლა-ლიცეუმში ბიოლოგიის მასწავლებლად, თუმცა მალე მისი ცხოვრების გზა მთლიანად სულიერებაზე იქცა ორიენტირებული.2001 წლიდან იგი ხდება წმინდა სტეფანე ხირსელის მამათა მონასტრის მრევლი და ტოვებს პედაგოგიურ მოღვაწეობას. 2003 წელს აგრძელებს სწავლას თბილისის სასულიერო აკადემიასა და სემინარიაში, ქრისტიანული ფსიქოლოგიის ფაკულტეტზე.

თბილისის სასულიერო აკადემია და სემინარია დედა ელპიდის ცხოვრების ერთ-ერთ უმნიშვნელოვანეს ეტაპად იქცა. მისი სულიერი და ინტელექტუალური გზის განსაზღვრა სწორედ აქ მოხდა, იმ დროს, როდესაც სასწავლებლის რექტორი თავად უწმინდესი და უნეტარესი, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს - პატრიარქი ილია II გახლდათ. ეს იყო პერიოდი, რომელიც ბევრისთვის - და მათ შორის დედა ელპიდისათვის - „ოქროს ხანად“ შეფასდა.

სტუდენტობის წლებში დედა ელპიდი გამოირჩეოდა სწავლის განსაკუთრებული სიყვარულითა და ინტერესით. იგი გულმოდგინედ ესწრებოდა ყველა ლექციასა და შეხვედრას, მუდმივად ეძებდა პასუხებს ფილოსოფიურ და თეოლოგიურ საკითხებზე, აქტიურად მონაწილეობდა აკადემიის ფილოსოფიურ წრეში, სადაც პატრიარქის კურთხევით იმართებოდა შეხვედრები საზოგადოებისთვის საინტერესო ადამიანებთან და მეცნიერების სხვადასხვა სფეროს წარმომადგენლებთან.

დედა ელპიდი ხშირად გახლდათ ამ დისკუსიების აქტიური მონაწილე, რაც მის ინტელექტუალურ ინტერესსა და სულიერი სიმაღლეებისკენ სწრაფვას მკაფიოდ წარმოაჩენდა.

2009 წელს, დედა ელპიდი სწავლას აგრძელებს სოხუმის სახელმწიფო უნივერსიტეტის თეოლოგიის სამაგისტრო პროგრამაზე. შემდგომში, 2018–2019 წლებში, სწავლობს საქართველოს საპატრიარქოს წმინდა თამარ მეფის სახელობის უნივერსიტეტის სამაგისტრო პროგრამაზე: „საზოგადოებრივი ჯანმრთელობა, ჯანდაცვის პოლიტიკა და ბიოეთიკა“. მისი სამაგისტრო ნაშრომი გახლდათ თემაზე: „სიკვდილი ბიოეთიკურ და ქრისტიანული მსოფლმხედველობის დისკურსში.“

2020 წლიდან დედა ელპიდი თბილისის ტექნიკური უნივერსიტეტის თეოლოგიის სადოქტორო პროგრამის დოქტორანტია. მისი სადოქტორო კვლევის თემაა: „დავით გარეჯის მონასტრების იურისდიქციის საკითხი“.

დედა ელპიდი არ შემოიფარგლა მხოლოდ სასწავლო და სამოღვაწეო ეტაპებით. იგი დღემდე აქტიურად მონაწილეობს სამეცნიერო საქმიანობაში. სულ ახლახანს, მისი სტატია გამოქვეყნდა ჟურნალ „ჯვარი ვაზისა“- ში, რაც მისი კვლევითი და აკადემიური ინტერესების უწყვეტ გაგრძელებასა და ეკლესიის ინტელექტუალურ ცხოვრებაში აქტიურ ჩართულობას ადასტურებს.

2010 წლიდან 2022 წლამდე დედა ელპიდი მორჩილების გზას გადიოდა საქართველოს საპატრიარქოში, თავად პატრიარქის უშუალო ხელმძღვანელობით. მორჩილების 12-წლიანი გამოცდილება, აკადემიაში გატარებულ წლებთან ერთად, მთლიანობაში 22 წლიან უწყვეტ ურთიერთობას წარმოადგენს მის უწმინდესობასთან. მორჩილების წლებში დედა ელპიდი პატრიარქის მემატიანედ მსახურობდა, სულიერი სიფხიზლითა და განსაკუთრებული ერთგულებით აღბეჭდავდა ეკლესიისა და პირადი სულიერი გამოცდილების მოვლენებს.მისი ჩანაწერები წარმოადგენს მნიშვნელოვან წყაროს, როგორც ეკლესიის, ისე თანამედროვეობის სულიერი ცხოვრების ისტორიისათვის.

2016 წელს პატრიარქის ლოცვა- კურთხევით სამონაზვნედ ეკურთხა და ეწოდა სახელი ელპიდი, რაც „იმედს“ ნიშნავს.

2022 წლის 25 მაისიდან, პატრიარქის ლოცვა-კურთხევით, დედა ელპიდი გამორჩეულ იქნა ისრაელში, ქ. ლუდში მდებარე „ქართული სახლის“ დიასახლისად. მისი მსახურება მოიცავს ყოველდღიურ ლოცვას სამშობლოსთვის და ზრუნვას ქართველი ემიგრანტების სულიერ მდგომარეობასა და კეთილდღეობაზე, დედა ელპიდი აძლევს მათ ნუგეშსა და იმედს უცხო მიწაზე.

მისი სახელი - ელპიდი - სრულად ამართლებს მის მსახურებას. ის მართლაც იმედის მატარებელია და მრავალი ქართველისათვის სულიერი სიძლიერისა და ნუგეშის წყაროდ იქცა. მისი ცხოვრება, როგორც მემატიანისა და მოღვაწისა, ერთგულად უკავშირდება საქართველოს პატრიარქის სულიერ მწყემსობას და ეკლესიის მსახურებას.

დედა ელპიდის ცხოვრების გზა წარმოადგენს მაგალითს, თუ როგორ შეიძლება განათლების, სულიერი გამოცდილებისა და მონაზვნური მსახურების სინთეზი. მისი ცხოვრება ერთგული სვლაა ქრისტესაკენ და ერთდროულად პასუხისმგებლობაა, როგორც ეკლესიის, ისე საზოგადოების წინაშე. მისმა მოღვაწეობამ აჩვენა, რომ სულიერი ღირებულებები და აკადემიური კვლევა ურთიერთშემავსებელია და ადამიანის სრულყოფისკენ მიმავალი გზის ნაწილია.

დედა ელპიდის ღვაწლი არ შემოიფარგლება მხოლოდ იმით, რაც გარეგნულად ჩანს. მისი მსახურების დიდი ნაწილი დაფარულია, უხილავი, მაგრამ ნაყოფიერი – ეს არის საიდუმლო შრომა, რომელსაც მხოლოდ ღმერთი ხედავს და რომლის ნაყოფიც ადამიანთა გულებში სიჩუმითა და მადლით იჩენს თავს.

განსაკუთრებით აღსანიშნავია, რომ მიუხედავად რეგიონში არსებული საომარი ვითარებისა, დედა ელპიდი მტკიცედ რჩება მსახურების ადგილას და არ ტოვებს ქართველ თანამემამულეებს. ეს ფაქტი ნათლად წარმოაჩენს მის სულიერ სიმტკიცეს, მონაზვნურ თავგანწირვასა და უდიდეს პასუხისმგებლობას ეკლესიისა და ემიგრანტული თემის წინაშე. საფრთხის მიუხედავად, იგი შეუდრეკლად აგრძელებს მისთვის მოცემულ სულიერ მსახურებას, რაც მის პიროვნულ და სულიერ ღვაწლს კიდევ უფრო განსაკუთრებულ მნიშვნელობას ანიჭებს.

დედა ელპიდის ცხოვრება დღესაც რჩება იმედის, სულიერი მხნეობისა და ერთგულების მაგალითად. მისი ღვაწლი შეიძლება აღქმულ იქნეს, როგორც ისტორიული მემკვიდრეობა, რომელიც მომავალ თაობებსაც შთააგონებს.