გაბადაძე ვასილი – (07.03.1875-18.09.1958), დეკანოზი. დაიბადა მღვდლის ოჯახში. 1891 წ. დაამთავრა ქუთაისის სასულიერო სასწავლებელი და სწავლა თბილისის სასულიერო სემინარიაში გააგრძელა, სადაც მხოლოდ ერთი კურსი გაიარა. 1892 წ. 1 სექტემბერს სოფელ კურსების სამრევლო-საეკლესიო სკოლის მასწავლებლად დაინიშნა. 1894 წ. 14 ივნისს სოფელ კვალითის ჭაბუკთას წმ. გიორგის ტაძრის მედავითნედ გაამწესეს. 1896 წ. 17 იანვრიდან სოფელ გოდოგნის ეკლესიაში მსახურობდა. 1902 წ. 23 სექტემბერს სოფელ კურსების ქველობანის მთავარანგელოზთა ტაძარში გადაიყვანეს. 1907 წ. 15 აგვისტოს იმერეთის ეპისკოპოსმა ლეონიდემ (ოქროპირიძე) დიაკვნად აკურთხა. 1913 წ. 24 ნოემბერს იმერეთის ეპისკოპოსმა გიორგიმ (ალადაშვილი) მღვდლად დაასხა ხელი და ოკრიბის ოლქში, სოფელ ოჯალის ღვთისმშობლის მიძინების ტაძარში დანიშნა.
საქართველოს გასაბჭოების შემდეგ, რეპრესიების მიუხედავად, ერთხანს განაგრძობდა მსახურებას. 1922 წ. ივნისში, კომუნისტების მიერ ეკლესიებში არსებული ქონების საყოველთაო აღწერის დროს, სოფელ ნაბოსლევის წმ. გიორგის ტაძრის წინამძღვრად იხსენიება. მოძღვრის ოჯახს დიდი ამაგი ჰქონდა თანასოფლელებზე – ის და მისი შვილები უსასყიდლოდ ასწავლიდნენ სოფლის ახალგაზრდებს, ხოლო მისი მეუღლე ასევე ყოველგვარი სასყიდლის გარეშე ტანისამოსს უკერავდა უპოვრებს, ავადმყოფებს კი მკურნალობდა. 1925 წ. სოფელ ზემო ოფშკვითის წმ. გიორგის ტაძარში დაინიშნა. 1928 წ. დეკანოზის წოდება მიენიჭა. 1929 წლიდან სოფელ ოფშკვითის ოლქის მთავარხუცესია და სოფელ საყულიის მთავარანგელოზთა ტაძარში მსახურობს. 1930 წ. 1 სექტემბრიდან აღარ იხსენიება მოქმედი სამღვდელოების რიგებში.
1945 წ. კათოლიკოს-პატრიარქ კალისტრატეს (ცინცაძე) ლოცვა-კურთხევით კვლავ განაგრძო მოღვაწეობა და ტყიბულის რაიონის სოფელ ხრესილში აღასრულებდა საეკლესიო წესებს. 1947 წ. ქუთათელ-გაენათელ მიტროპოლიტ ეფრემის (სიდამონიძე, შემდგომში კათოლიკოს-პატრიარქი) ძალისხმევით, ქუთაისში გაიხსნა კომუნისტების მიერ გაუქმებული წმ. გიორგის ეკლესია, რ-ის წინამძღვრადაც დეკანოზი ვასილი დაინიშნა. 1951 წლის აღდგომას ენქერით დაჯილდოვდა. მიტროპოლიტი ეფრემი მის შესახებ წერდა: „არის შნოიანი, ლაზათიანი და ამ ბოლო დროს ბეჯით-მუყაითად მომპყრობი საქმისადმი. გთხოვთ 48 წლის ნამსახურ მოძღვარს უბოძოთ ენქერი“. 1956 წ. მიწურულს, კათოლიკოს-პატრიარქ მელქისედეკ III-ის (ფხალაძე) ლოცვა-კურთხევით, სამოღვაწეოდ თბილისში გადმოვიდა და ქაშვეთის წმ. გიორგის ტაძრის კრებულში დაინიშნა. დაკრძალულია თბილისის ვაკის სასაფლაოზე.
დეკანოზი ვასილ გაბადაძე 1875-1958წწ. XVIII - XX საუკუნეში მოღვაწე სასულიერთ პირთა ცხოვრება მოღვაწეობა ავტ. გიორგი მაჩურიშვილი, ლურსაბ ტოგონიძე
დეკანოზი ვასილ პავლეს ძე გაბადაძე 1875 წელს იმერეთში, სოფელ კურსებში, მღვდლის ოჯახში
დაიბადა. სწავლობდა ქუთაისის სასულიერო სასწავლებელში, რომლის
დამთავრების შემდეგ სწავლა თბილისის სასულიერო სემინარიაში გააგრძელა, სადაც მხოლოდ ორი კურსი გაიარა.
1913 წლის დიდმარხვობამ იმერეთის ეპისკოპოსმა გიორგიმ (ალადაშვილი) დიაკვნად აკურთხა და სოფელ კურსების წმინდა გიორგის
სახელობის ეკლესიაში დაადგინა· ამავე წლის 24 ნოემბერს მღვდლად დაასხა ხელი და ოჯალის ყოვლადწმინდა
ღვთისმშობლის მიძინების სახელობის ეკლესიის წინამძღვრად დაინიშნა. საქართველოს გასაბჭოების შემდეგ, რეპრესიების მიუხედავად, განაგრძობდა მსახურებას.
მამა ვასილის ოჯახს დიდი
გვ197
ამაგი ჰქონდა თანასოფლელებზე, ის და მისი შვილები ასწავლიდნენ სოფლის ახალგაზრდებს·· ხოლო მისი მეუღლე ნადია
ტარიელის ასული კოკელიძე ყოველგვარი სასყიდლის გარეშე ტანისამოსს უკერავდა უპოვრებს და ავადმყოფებს მკურნალობდა.
1928 წელს მამა ვასილს დეკანოზის წოდება მიენიჭა.
XX საუკუნის 30-იანი წლების დასაწყისში უღვთო ხელისუფლების ზეწოლის შედეგად იძულებული გახდა, დროებით შეეწყვიტა ღვთისმსახურება.
1943 წელს, ეკლესიების ამოქმედების დროს, კვლავ განაგრძო სამღვდელო მოღვაწეობა და თავის სოფელში აღასრულებდა საეკლესიო საიდუმლოებებს.
1947 წელს ქუთათელი-გაენათელ მიტროპოლიტ ეფრემის (სიდამონიძე, შემდგომში – კათოლიკოს-პატრიარქი) ძალისხმევით, ქუთაისში გაიხსნა
კომუნისტების მიერ გაუქმებული წმინდა გიორგის სახელობის ეკლესია, რომლის წინამძღვრადაც დეკანოზი ვასილი დაინიშნა.
1951 წლის აღდგომას ქუთათელ-გაენათელმა მიტროპოლიტმა ეფრემმა იგი ენქერით დააჯილდოვა.
1956 წლის მიწურულს კათოლიკოს-პატრიარქ მელქისედეკ III-ის (ფხალაძე) ლოცვაკურთხევით, დეკანოზი ვასილი სამოღვაწეოდ თბილისში გადმოვიდა და
ქაშვეთის წმინდა გიორგის სახელობის ეკლესიის მღვდელმსახურად დაინიშნა.
დეკანოზი ვასილი 1958 წლის 19 სექტემბერს გარდაიცვალა, დასაფლავებულია ვაკის სასაფლაოზე.
დეკანოზი ვასილ პავლეს ძე გაბადაძე 1875 წელს სოფელ კურსებში, მღვდლის ოჯახში დაიბადა. ქუთაისის სასულიერო სასწავლებელის დამთავრების შემდეგ სწავლა თბილისის სასულიერო სემინარიაში გააგრძელა, სადაც მხოლოდ ორი კურსი გაიარა. 1913 წლის დიდმარხვაში იმერეთის ეპისკოპოსმა გიორგიმ (ალადაშვილი) დიაკვნად აკურთხა და სოფელ კურსების წმინდა გიორგის სახელობის ეკლესიაში დაადგინა. იმავე წლის 24 ნოემბერს მას ხელი დაასხეს მღვდლად და ოჯალის ღვთისმშობლის მიძინების სახელობის ეკლესიის წინამძღვრად დანიშნეს. საქართველოს გასაბჭოების შემდეგ რეპრესიების მიუხედავად განაგრძობდა მსახურებას. მამა ვასილის ოჯახს დიდი ამაგი ჰქონდა თანასოფლელებზე, ის და მისი შვილები ასწავლიდნენ სოფლის ახალგაზრდებს, ხოლო მისი მეუღლე ნადია კოკელიძე ყოველგვარი სასყიდელის გარეშე ტანისამოსლ უკერავდა უპოვარებს და ავადმყოფებს მკურნალობდა. 1928 წელს მამა ვასილს დეკანოზის წოდება მიენიჭა. 1930-იანი წლების დასაწყისში უღმერთო ხელისუფლების ზეწოლის შედეგად იძულებული გახდა დროებით შეეწყვიტა ღვთისმსახურება. 1943 წელს ეკლესიების ამოქმედების დროს კვლავ განაგრძო სამღვდელო მოღვაწეობა და თავის სოფელში აღასრულებდა საღმრთო საიდუმლოებებს. 1947 წელს ქუთათელ გაენათელი მიტროპოლიტ ეფრემის (სიდამონიძე) ძალისხმევით ქუთაისში გაიხსნა, კომუნისტების მიერ გაუქმებული, წმ. გიორგის სახელობის ეკლესია, რომლის წინამძღვრადაც დეკანოზი ვასილი დაინიშნა. 1951 წლის აღდგომა დღეს ქუთათელ-გაენათელმა მიტროპოლიტმა ეფრემმა იგი ენქერით დააჯილდოვდა. 1956 წლის მიწურულს კათოლიკოს-პატრიარქის მელქისედეკ III-ის (ფხალაძე) ლოცვა-კურთხევით დეკანოზი ვასილი სამოღვაწეოდ თბილისში გადმოვიდა და ქაშვეთის წმ. გიორგის სახელობის ეკლესიის მღვდელმსახურად დაინიშნა. დეკანოზი ვასილ გაბადაძე გარდაიცვალა 1959 წელს, დასაფლავებულია საბურთალოს სასაფლაოზე. ფოტო მოგვაწოდა მამა ვასილის შვილიშვილმა, ქალბატონმა იზოლდა ზაალიშვილმა.
