სვიმონ ბეგიაშვილი დაიბადა 1835 წელს ქალაქ სიღნაღში მღვდლის ოჯახში. გარდ. 13 მარტი 1917წ. სიღნაღის წმ. გიორგის სახელობის ეკლესიის სასაფლაო

   1851 წელს ჩააბარა თბილისის სასულიერო სემინარიაში, რომელიც 1857 წელს დაამთავრა და იმავე წლის 14 სექტემბერს ეგზარქოსმა ისიდორე ნიკოლსკიმ დიაკვნად აკურთხა, ხოლო მეორე დღეს მღვდლად დაასხა ხელი და კახის წმ. გიორგის ტაძრის წინამძღვრად დანიშნა.

   1858 წელს მღვდელი სვიმონი ყორაგანის ღვთისმშობლის მიძინების ტაძარში გადაიყვანეს. ამავე წლის 10ოქტომბერს საგვერდულით დააჯილდოვეს და 1261 ინგილოს ქრისტეს რჯულზედ მოქცევისათვის მღვდელმთავრული მადლობა გამოუცხადეს.

   1859 წელს ზაქათალის ოლქის მთავარხუცესის თანაშემწედ დაინიშნა და ამავე წლის 26 მაისს თასმალოს სამრევლოში განამწესეს.

   1862 წლის 20 აპრილს სკუფია უბოძეს.

   1864 წელს ჯანმრთელობის გაუარესების გამო, მღვდელი სვიმონი ბოდბის ღვთისმშობლის მიძინების ტაძარში გადაიყვანეს.

   1868 წელს ნუხის წმ. სამი მღვდელმთავრის ტაძარში დაინიშნა და ამავე წლის 5 თებერვალს ნუხის საქალაქო სასწავლებლის ზედამხედველად და საღვთო სჯულის მასწავლებლად დაადგინეს.

   1873 წელს კამილავკა ეწყალობა, ხოლო 1876 წლის 31 აგვისტოს სიღნაღის მიქაელ მთავარანგელოზის ტაძრის წინამძღვრად განამწესეს და ამავე წლის 12 ოქტომბერს სიღნაღის საქალაქო სასწავლებელში საღვთო სჯულის მასწავლებლად დანიშნეს.

   1880 წლის 26 მაისს სამკერდე ოქროს ჯვარი უწყალობეს და ამავე წელს სიღნაღის სანთლის ქარხნის მმართველად აირჩიეს.

   1883 წლის აგვისტოში მღვდელ სვიმონს დეკანოზის წოდება მიენიჭა, ხოლო 1884 წელს სიღნაღის მაზრის მე-2 ოლქის მთავარხუცესად დაინიშნა.

   1889 წლის 26 მაისს წმ. სინოდმა მადლობის სიგელი უწყალობა.

   1890 წლის 21 აპრილს წმ. ანას III ხარისხის ორდენით დაჯილდოვდა.

   1893 წელს იმპერატორ ალექსანდრე III სახელობის სამახსოვრო ვერცხლის მედალი უბოძეს.

   1899 წლის 25 აპრილს ბრილიანტის თვლებით შემკული ჯვრით დაჯილდოვდა, ხოლო ამავე წლის 6 მაისს წმ. ანას II ხარისხის ორდენი უბოძეს.

   1903 წლის 15 ოქტომბერს სანთლის ქარხანაში სამაგალითო და დამსახურებული სამსახურისათვის საეპარქიო საბჭომ მადლობა გამოუცხადა.

   1905 წლის 29 იანვარს ბაქოს ეპისკოპოსმა გრიგოლმა (იასტრებოვი) ეკლესიაში 47-წლიანი და სამრევლო-საეკლესიო სკოლაში 35-წლიანი ხანგრძლივი და ერთგული სამსახურისათვის წმ. ვლადიმერის IV ხარისხის ორდენით დააჯილდოვა.

   1910 წლიდან დეკანოზი სვიმონი გახლდათ "წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების" სიღნაღის განყოფილების წევრი და აქტიურად იყო ჩაბმული საზოგადოების მუშაობაში.

   1914 წლის 6 მაისს ენქერი უბოძეს.

    1916 წელს წმ. ვლადიმერის III ხარისხის ორდენი ეწყალობა.

   დეკანოზ სვიმონს ჰყავდა მეუღლე ნინო იოლის ასული ნასიძე და შვილები: ბასილი, კონსტანტინე, თამარი და ელენე.

   დეკანოზი გარდაიცვალა 1917 წლის 13 მარტს და დაკრძალულია სიღნაღის წმ. გიორგის ეკლესიის სასაფლაოზე.

• ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოება, საზოგადოების სიღნაღის განყოფილების წევრი (1910-)

• 1916 - წმ. ვლადიმერის III ხარისხის ორდენი
• 1905 - წმ. ვლადიმერის IV ხარისხის ორდენი
• 1899 - წმ. ანას II ხარისხის ორდენი
• 1899 - ბრილიანტის თვლებით შემკული ჯვარი
• 1893 - იმპერატორ ალექსანდრე III სახელობის სამახსოვრო ვერცხლის მედალი
• 1890 - წმ. ანას III ხარისხის ორდენი

• გიორგი მაჩურიშვილი