1892- 98 წლებში თბილისის სასულიერო სემინარიაში სწავლობდა.
1899 წლის ოქტომბერში დიაკვნად, ხოლო ამავე წლის 1 ნოემბერს - მღვდლად დაასხეს ხელი და ვაქირის წმინდა თომა მოციქულის სახელობის ეკლესიის წინამძღვრად დაინიშნა.
1903 წლის 15 ივლისს ზიარო-ფხოველის წმინდა გიორგის სახელობის ეკლესიის წინამძღვრად გადაიყვანეს.
1905 წლის 21 მარტს ბაკურციხის წმინდა გიორგის სახელობის ეკლესიის წინამძღვრად დაადგინეს და საგვერდულით დაჯილდოვდა.
1908 წელს ისევ ვაქირის წმინდა თომა მოციქულის სახელობის ეკლესიის წინამძღვრად დაინიშნა.
1911 წლის აღდგომას სკუფიით დაჯილდოვდა.
1916 წლის 20 მაისს კამილავკა უბოძეს. მონაწილეობდა
1917 წლის 11-17 სექტემბრის, 1920 წლის 27 ივნისისა და 1921 წლის 1-5 აგვისტოს საქართველოს მართლმადიდებელი სამოციჭქულო ეკლესიის I, II და III საეკლესიო კრებებზე. 1918 წელს ალავერდელმა ეპისკოპოსმა პიროსმა (ოქროპირიძე) დეკანოზის წოდება მიანიჭა და სიღნაღის მაზრის II ოლქის მთავარხუცესად დანიშნა.
1923-24 წლებში ხელისუფლების ზეწოლის შედეგად ანაფორა გაიხადა და ღვთისმსახურება მიატოვა. მისი შემდგომი ბედი უცნობია.
