1868 წელს დაიბადა. სწავლობდა სოფელ მუსხის ორკლასიან სასწავლებელში.

XIX საუკუნის 90-იანი წლების ბოლოს ახალციხის წმინდა მარინეს სახელობის ეკლესიის უშტატო მედავითნედ დაინიშნა.

1901 წლის 7 დეკემბერს ხორხის წმინდა გიორგის სახელობის ეკლესიის მედავითნედ გადაიყვანეს.

1903 წლის 8 დეკემბერს ქაისხევის წმინდა გიორგის სახელობის ეკლესიის მედავითნედ დაადგინეს.

1905 წლის 15 მარტს ისევ ხორხის სამრევლოში გადაიყვანეს.

1906 წელს თბილისის სასულიერო სემინარიაში სამღვდელო გამოცდები ჩააბარა და ამავე წლის 29 ოქტომბერს დიაკვნად აკურთხეს, ერთ კვირაში კი 5 ნოემბერს მღვდლად დაასხეს ხელი და ბარისახოს ყოვალდწმინდა ღვთისმშობლის მიძინების სახელობის ეკლესიის წინამძღვრად დაინიშნა.

1908 წლის 8 მაისს ჩარგალის წმინდა გიორგის სახელობის ეკლესიის წინამძღვრად გადაიყვანეს. 1910 წლის 7 ოქტომბერს ზემო თმოგვის სამრევლოს წინამძღვრად განამწესეს.

1913 წლის აღდგომას საგვერდულით დაჯილდოვდა.

1915 წლის 28 აპრილს ერკოთის ფერისცვალების სახელობის წინამძღვრად დაინიშნა. საერო მთავრობისგან მღვდლად ხელდასხმამდე (იგულისხმება მეფის რუსეთი) მიღებული აქვს 2 ჯილდო წყალში გადავარდნილთა გადარჩენისათვის. ასევე დაჯილდოვებულია წმინდა გიორგის | ხარისხის ჯვრით.

1918 წელს | მსოფლიო ომის დროს ოსმალებთან ტყვედ ჩავარდა და ბათუმის ციხეში 4 თვე დაპატიმრებული იყო. გათავისუფლების შემდეგ 1918-21 წლებში ალავერდის ეპარქიაში, სიღნაღის მაზრაში მსახურობდა.

1921 წელს კომუნისტებმა დააპატიმრეს და ხუთი წლით თავისუფლების აღკვეთა მიუსაჯეს. მამა მაქსიმე 1925 წლის ბოლოს გათავისუფლდა და 1926 წლის 20 იანვარს წილკნელმა ეპისკოპოსმა პავლემ (ჯაფარიძე) ბოკოწინის წმინდა ილია წინასწარმეტყველის სახელობის ეკლესიაში განამწესა. ამავე წლის 3 აპრილს კამილავკით დაჯილდოვდა.

1926 წლის 30 ოქტომბრიდან მუხრანის ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის მიძინების სახელობის ეკლესიის წინამძღვრად დაინიშნა.

1928 წელს კვლავ იხსენიება მოქმედი სამღვდელოების რიგებში. მისი შემდგომი ბედი უცნობია.