იღუმენია ქეთევანი (ახვლედიანი) 1854-1957წწ XVIII - XX საუკუნეში მოღვაწე სასულიერთ პირთა ცხოვრება მოღვაწეობა ავტ. გიორგი მაჩურიშვილი, ლურსაბ ტოგონიძე
იღუმენია ქეთევანი 1854 წელს დეკანოზ გიორგი ახვლედიანის ოჯახში დაიბადა.
1908 წელს თეკლათის მონასტერში მონაზვნად აღიკვეცა და სახელად ქეთევანი ეწოდა. კომუნისტების შემოსვლის შემდეგ მონასტრის სხვა დედებთან ერთად განაგრძობდა
მოღვაწეობას და მონასტერი ერთი დღითაც არ დაუტოვებია.
1933 წელს, მონასტრის წინამძღვრის, იღუმენია ელეონორას (დადიანი) გარდაცვალების გამო, 11 წელი მონასტერს წინამძღვარი აღარ ჰყოლია.
1944 წელს ქუთათელ-გაენათელმა მიტროპოალიტმა ეფრემმა (სიდამონიძე) მონაზონი ქეთევანი წინამძღვრად დაადგინა და იღუმენიას წოდება მიანიჭა. მართა-
გვ125
ლია მისი წინამძღვრობის დროს, კრებულს ადგილობრივი ხელისუფალნი უწინდებურად არ ავიწროებდნენ, მაგრამ არც ოფიციალურად
აღიარებდნენ. მონაზონთა სენაკები დანომრილი იყო, როგორც ქუთაისის ქუჩის გაგრძელება, ხოლო მონასტრის შემოგარენი ქ. ცხაკაიას
(ამჟამინდელი სენაკი) ერთ უბნად აღირიცხებოდა.
მონასტრის ისტორიისა და სულიერი ცხოვრების მემატიანემ, იღუმენია ქეთევანმა კარგად უწყოდა
წლების განმავლობაში დადგენილი ყველა განაწესი და პირველი, რაც მოიმოქმედა, დედათა დასის წირვაზე გამოსვლის რიტუალი აღადგინა.
იგი ზედმიწევნით იცავდა მონასტრის ტიპიკონს· შემოჰკრავდნენ თუ არა პირველ ზარს,. ანაფორითა და მანტიით, ანუ ქართული სამონაზვნო ლეჩაქით შემოსილი,
საწინამძღვრო ჯვრით მკერდდმშვენებული თავჯვრიანი ხის კვერთხით გამობრძანდებოდა საკუთარი სენაკიდან·
ამ დროს ორ მწკრივად ჩარიგებული მონაზვნები მოწიწებით ელოდნენ იღუმენიას, რომელსაც წინ მგალობლები მოუძღოღოდენ.
ვიდრე დედა იღუმენია ტაძრის ყველა ხატს სასოებით არ ემთხვეოდა, მგალობელთა გუნდი შეუწყვეტლივ
გალობდა. მოლოცვის შემდგომ მცხოვანი წინამძღვარი, უძლურებისა გამო, საწინამძღვრო ტახტზე დაბრძანდებოდა და მხოლოდ
ამის შემდეგ იწყებოდა ღვთისმსახურება.
ქვეყნიური ღვაწლით მოღლიღ-მოქანცული იღუმენია ქეთევანი 1957 წლის 23 მარტს· 103 წლის ასაკში აღესრულა და
დაკრძალულია შონასტერში, ტაძრის დასავლეთ მხარეს, მამისა
და დის _ სქეემმონაზონ რიფსიმეს გვერდით.
გვ126
იღუმენია ქეთევანი 1854 წელს დეკანონ გიორგი ახვლედიანის ოჯახში დაიბადა.
1908 წელს თეკლათის მონასტერში მონაზვნად აღიკვეცა და სახელად ქეთევანი ეწოდა. კომუნისტების შემოსვლის შემდეგ მონასტრის სხვა დედებთან ერთად განაგრძობდა
მოღვაწეობას და მონასტერი ერთი დღითაც არ დაუტოვებია.
1933 წელს, მონასტრის წინამძღვრის, იღუმენია ელეონორას (დადიანი) გარდაცვალების გამო, 11 წელი მონასტერს წინამძღვარი აღარ ჰყოლია.
1944 წელს ქუთათელ-გაენათელმა მიტროპოალიტმა ეფრემმა (სიდამონიძე) მონაზონი ქეთევანი წინამძღვრად დაადგინა და იღუმენიას წოდება მიანიჭა. მართა-
გვ125
ლია მისი წინამძღვრობის დროს, კრებულს ადგილობრივი ხელისუფალნი უწინდებურად არ ავიწროებდნენ, მაგრამ არც ოფიციალურად
აღიარებდნენ. მონაზონთა სენაკები დანომრილი იყო, როგორც ქუთაისის ქუჩის გაგრძელება, ხოლო მონასტრის შემოგარენი ქ. ცხაკაიას
(ამჟამინდელი სენაკი) ერთ უბნად აღირიცხებოდა.
მონასტრის ისტორიისა და სულიერი ცხოვრების მემატიანემ, იღუმენია ქეთევანმა კარგად უწყოდა
წლების განმავლობაში დადგენილი ყველა განაწესი და პირველი, რაც მოიმოქმედა, დედათა დასის წირვაზე გამოსვლის რიტუალი აღადგინა.
იგი ზედმიწევნით იცავდა მონასტრის ტიპიკონს· შემოჰკრავდნენ თუ არა პირველ ზარს,. ანაფორითა და მანტიით, ანუ ქართული სამონაზვნო ლეჩაქით შემოსილი,
საწინამძღვრო ჯვრით მკერდდმშვენებული თავჯვრიანი ხის კვერთხით გამობრძანდებოდა საკუთარი სენაკიდან·
ამ დროს ორ მწკრივად ჩარიგებული მონაზვნები მოწიწებით ელოდნენ იღუმენიას, რომელსაც წინ მგალობლები მოუძღოღოდენ.
ვიდრე დედა იღუმენია ტაძრის ყველა ხატს სასოებით არ ემთხვეოდა, მგალობელთა გუნდი შეუწყვეტლივ
გალობდა. მოლოცვის შემდგომ მცხოვანი წინამძღვარი, უძლურებისა გამო, საწინამძღვრო ტახტზე დაბრძანდებოდა და მხოლოდ
ამის შემდეგ იწყებოდა ღვთისმსახურება.
ქვეყნიური ღვაწლით მოღლიღ-მოქანცული იღუმენია ქეთევანი 1957 წლის 23 მარტს· 103 წლის ასაკში აღესრულა და
დაკრძალულია მონასტერში, ტაძრის დასავლეთ მხარეს, მამისა
და დის _ სქეემმონაზონ რიფსიმეს გვერდით.
გვ126
