დეკანოზი ანტონ ბოკუჩავა 1875-1947წწ, XVIII - XX საუკუნეში მოღვაწე სასულიერთ პირთა ცხოვრება მოღვაწეობა ავტ. გიორგი მაჩურიშვილი, ლურსაბ ტოგონიძე
დეკანოზი ანტონ ბესარიონის ძე ბოკუჩავა 1875 წელს სენაკის მაზრის სოფელ უშაფათში, აზნაურის
ოჯახში დაიბადა. მამა ადრე გარდაეცვალა და დედა, მატრონა თოფურიძე, მამისეულ სოფელში, სეფიეთში გადასახლდა ოთხ შვილთან
ერთად.
1897-1901 წლებში სამეგრელოს სასულიერო სასწავლებელში სწავლობდა 1901 წელს გურია-სამეგრელოს ეპისკოპოსმა ალექსანდრემ (ოქროპირიძე) დიაკვნად
აკურთხა და სეფიეთის მთავარანგელოზთა სახელობის ეკლესიაში განამწესა. იმავდროულად სეფიეთის სამრევლო-საეკლესიო სკოლაში საღვთო სჯულის მასწავლებლად დაინიშნა.
1910 წელს ეპისკოპოსმა ლეონიდემ (ოქროპირიძე) მღვდლად დაასხა ხელი და ამავე ტაძრის წინამძღვრად დაადგინა. აქაური მოხუცები იგონებენ, რომ დეკანოზი ანტონი
სოფლის ნამდვილი თავკაცი ყოფილა. ყოველ საჭირბოროტო საკითხს მასთან ათანხმებდნენ
და მის სიტყვას დიდ ანგარიშს უწევდნენ. მამა ანტონს ჰყავდა
მეუღლე ნატალია კეკელია, რომელთანაც შვილი არ შეეძინა.
ნატალია 1922 წელს გარღაიცვალა. კომუნისტური ხელისუფლების დამყარების შემდეგ მამა ანტონსაც დაუპირე ანაფორის გახდა
და წვერის გაპარსვა, მაგრამ მოძღვარმა მტკიცედ დაიცვა თავი. მართალია, 1926 წელს ტაძარი დაიხურა, მაგრამ იგი სახლში
განაგრძობდა ღვთისმსახურებას და მრევლიც იქ აკითხავდა სულიერი საზრდოს მისაღებად. ასე გაგრძელდა 1947 წლამდე,
მამა ანტონის გარდაცვალებამდე.
სოფელში დღემდე ახსოვთ მისი დაკრძალვა. სოფლის უღვთო ხელისუფლებას უარი უუთქვამს მოძღვრის ტაძარში დაკრძალ-
გვ172
ვაზე· მაგრამ მთელი სოფელი გამოსულა და წინააღმდეგობა იმდენად დიდი ყოფილა, რომ მთავრობა იძულებული გამხდარა,
დათანხმებულიყო· თვალცრემლიანი ხალხი კი გაიძახოდა: „მამა ანტონ, შენ გაიმარჯვე, გაიმარჯვეო!“ დეკანოზი ანტონი სეფიეთის ტაძარში,
საკურთხევლის წინ დაასაფლავეს.
