გაჩეჩილაძე ეფრემ 

ეფრემ გაჩეჩილაძე (ოთიაშვილი)

სოფ. აჭარის ღვთისმშობლის ეკლესიის წინამძღვარი.

დაიბადა XIX ს-ის პირველ ნახევარში, ს. წევაში – ცნობილი ქველმოქმედისა და მამულიშვილის იესე (სესია) როსტომის ძე გაჩეჩილაძის ოჯახში. დედა ეფემია (ფეფენა) სიმონის ასულიც წეველების შემწე და ღვთისნიერი ქალი იყო. დიდი, ღვთისმოსავი ოჯახის პატრონი იყო მამა ეფრემიც. შვიდი შვილი გაზარდეს მან და მისმა ცოლმა ტელფა (ატატო) ბესარიონის ასულმა ჩანკვეტაძემ. მორწმუნე მშობლებმა შვილები უფლისა და მოყვასის სიყვარულით, სამშობლოსადმი ერთგულების გრძნობი აღზარდეს.

ცოდნა მათსავე სახლში ახლადგახსნილ დაწყებით სკოლაში მიაღებინეს და გარჯა-შრომასაც თავიდანვე მიაჩვიეს. მათი ხუთი ვაჟიდან ოთხი მღვდელი გახდა, რომელთაგან მამა მაკარი და მამა კასიანე წევაში, მამა ეფთვიმე – ილორის წმ. გიორგის ეკლესიაში, ხოლო მამა ბელოვანი ქუთაისში, საფიჩხიაზე მდებარე ეკლესიაში მოღვაწეობდნენ. მეხუთე ვაჟი, ბესარიონი პედაგოგი იყო. მოძღვარს ორი ქალიშვილი ჰყავდა, პიღასი და მაკრინე (მაკა). მაკრინემ ქუთაისის საქალაქო სასწავლებელი დაამთავრა ქუთაისში, მოწაფეობის პერიოდში იყო რეალური სასწავლებლის რეგენტი,

შემდეგ სოფ. ჩიხაში გათხოვდა – მღვდელ აბიათარ იაკობაშვილზე. მამა ეფრემი მღვდლად ბატონყმობის გაუქმების შემდეგ ეკურთხა. იგი ს. წევასთან ახლოს მდებარე ს. აჭარის ღვთისმშობლის ეკლესიის წინამძღვარი, ხალხში რწმენის განსამტკიცებლად იღვწოდა თავის შვილებთან ერთად, რომლებიც უკვე მღვდლები იყვნენ. მამა ეფრემი წირვა – ლოცვას წევის წმიდა გიორგის ეკლესიაშიც ატარებდა,

სადაც მისი შვილი, დეკანოზი მაკარი მსახურებდა. თავიანთი მრევლის შემწეობით ისინი ერთობლივად მიაგებდნენ პატივს დიდ სიწმიდეებს და დახმარებას უწევდნენ ეკლესია-მონასტრებს.

მადლიან მოძღვართან სხვადასხვა სოფლებიდან მოდიოდნენ ახლობლები და ნათესავები დასალოცავად და კურთხევის მისაღებად. განსაკუთრებით კი ბავშვები მოჰყავდათ მოსანათლად.

სასულიერო პირთა აღმზრდელი, ღვაწლმოსილი მღვდელი ეფრემი გარდაიცვალა მეოცე საუკუნის დასაწყისში.

ტექსტი შეადგინეს გოჩა არონიშიძემ და ნიკოლოზ შურღაიამ.