სულეიმან ბუიუქი (დიდი) (დაიბადა 1722 წელს - გარდაიცვალა 1802 წ.) - ბაღდადის ფაშა (1780-1802 წწ.). ახალგაზრდობაში გაიტაცეს საქართველოდან და ოსმალეთში ტყვედ გაყიდეს. იგი ბაღდადში მიიყვანა და ქართველ მმართველს - სულეიმან აბუ ლაილს უფეშქაშა მარდინის ვოევოდამ მუჰამად ეფენდი ბეგმა. 1765 წელს დანიშნეს ბასრის განმგებლად. 1780 წელს ჩაუდგა სათავეში ერაყის ხელისუფლებას და 22 წლის განმავლობაში განაგებდა მას. მისი მმართველობა იყო ძალიან წარმატებული პირველი წლების განმავლობაში და თანდათან შესუსტდა მოხუცებულობისას. მან ძალიან ბევრი ქართველი იყიდა, გადაარჩინა მონობას და გაზარდა შემდეგ კი თავისი ქართული კლანი მათით ძალიან გააძლიერა ერაყში. მან დაამყარა დიდი კავსირები ევროპასთან კომერციისა და ვაჭრობის სფეროში. მან ძალადობრივად, სისხლში ჩაახშო არაბული ტომების აჯანყებები. ქურთისტანში კი დაარსა ქალაქი "სულეიმანია" თავისი სახელის უკვდავყოფისთვის.