თეიმურაზ სოზიაშვილი 1954-92წწ. გარდ. ვანათი ცხინვალი სამაჩბლო დაბ. თბილისი
თეიმურაზ სოზიაშვილი არტემის ძე დაიბადა 1954 წლის 6 ოქტომბერს ქ. თბილისში.
1962 წელს სწავლა დაიწყო ქ. თბილისის 37-ე საშუალო სკოლაში. 1967-1972 წლებში სწავლობდა ქ. თბილისის 101-ე საშუალო სკოლაში.
1973-1975 წლებში მსახურობდა საბჭოთა არმიის რიგებში ქ. ლენინგრადში.
1976 წელს სწავლა დაიწყო ქ. ნოვოსიბირსკის სამედიცინო ინსტიტუტში, სამკურნალო ფაკულტეტზე.
1979 წელს სწავლა გააგრძელა ქ. ტომსკის სამხედრო სამედიცინო აკადემიაში, რომელიც დაამთავრა 1982 წელს.
იმავე წელს მუშაობა დაიწყო უზბეკეთის რესპუბლიკის ქალაქ ზარავშანში, სამხედრო ნაწილის ექიმად. 1986 წელს მუშაობა გააგრძელა ქ. თბილისში სასწრაფო დახმარების ექიმად.პარალელურად მუშაობდა ქ. თბილისის №8 საავადმყოფოს რეანიმაციულ განყოფილებაში.
1992 წლის 8 სექტემბრიდან მუშაობდა საქართველოს სამშვიდობო ბატალიონის შტაბის უფროს ექიმად.
სამაჩაბლოში შეიარაღებული კონფლიქტის დროს, 1992 წლის 29 ოქტომბერს დაიკარგა უგზო-უკვლოდ სოფელ ვანათთან.
დარჩა დედა, მეუღლე და სამი შვილი.
სოზიაშვილი თეიმურაზ
დაიბადა 1954 წლის 6 ოქტომბერს ქ. თბილისში.დაამთავრა 101-ე საშუალო სკოლა. სკოლაში სწავლისას სწავლობდა აგრეთვე რკინიგზის სახლთან არსებულ მუსიკალურ სკოლაში. აქვე დაეუფლა ფორტეპიანოს და აკორდეონს. დადიოდა ''არტოს კლუბში'' ქართული სიმღერისა და ცეკვის გუნდში, საიდანაც მოიარა მრავალი ქალაქი. ასევე იტაცებდა სპორტი, ვარჯიშობდა ძიუდოში. შემდეგ დაამთავრა 24-ე ტექნიკური სასწავლებელი წითელი დიპლომით. შემდეგ გაიწვიეს სავალდებულო სამხედრო სამსახურში ქ. ლენინგრადში. 1975 წელს დაბრუნდა სამხედრო სამსახურიდან მადლობებითა და ჯილდოებით. 1976 წელს ჩაირიცხა ქ. ნოვოსიბირსკის სამედიცინო ინსტიტუტის პედიატრიის ფაკულტეტზე, სადაც გამოაქვეყნა რამოდენიმე სტატია ალკოჰოლერი სასმელების და ნარკოტიკული ნივთიერებების ხმარებაზე.
მეოთხე კურსის დახურვის შემდეგ თემური გადაიყვანეს ქ. ლენინგრადის სამხედრო აკადემიის ფილიალში.
1982 წელს 24 ივნისს გაანაწილეს ქ. კაზახისტანში სამხედრო ექიმად.
ქ. თბილისში თემური დაბრუნდა 1986 წელს. მუშაობა დაიწყო ცენტრალურ სასწრაფო დახმარებაში ქირურგად.
დედა რუსუდან ყავლაშვილი
1992 წლის სექტემბერში გაიწვიეს სამხედრო სამსახურში სამაჩაბლოს სამშვიდობო ჯარში, სადაც მუშაობდა სამხედრო ექიმად. ის არ არჩევდა ოსს თუ ქართველს. მისთვის ყველა ავადმყოფი ერთი და იგივე იყო.