დავით სიხარულიძე 1973-2017წწ გარდ. 11.05.2017, ნოვოლუგანსკოე, დონეცკი უკრაინა დაიბადა 1973 წლის 27 ოქტომბერს სოფ. სუფსა ლანჩხუთი გურია
საქართველომ რუსეთ-უკრაინის ომში მეათე ჯარისკაცი დაკარგა. თადარიგის ვიცე-პოლკოვნიკი დავით სიხარულიძე რუსი ოკუპანტების ჭურვს ნოვოლუგანსკოეში, 11 მაისს შეეწირა. იგი მძიმედ დაიჭრა და სისხლისგან დაიცალა. ეს სოფელი ოკუპირებული დონეცკიდან 86 კილომეტრში მდებარეობს.
44 წლის სიხარულიძე ბუნდესვერის სამხედრო სასწავლებლის კურსდამთავრებული იყო. 2014 წლამდე, კრწანისის სასწავლო ცენტრში, განათლების სარდლობაში მსახურობდა, იყო აფხაზეთის და აგვისტოს ომების ვეტერანი. კოსოვოს და ავღანეთის სამშვიდობო ოპერაციების მონაწილე.
2008 წელს, რუს ოკუპანტებთან ომის დროს მძიმე საბრძოლო ჭრილობა მიიღო. სამი წლის წინ, მან ქართული არმიის ფორმა უკრაინულზე გაცვალა და უკრაინის დამცველთა რიგებს შეუერთდა.
ვიცე-პოლკოვნიკი სიხარულიძე თავიდან სამხედრო ინსტრუქტორად მუშაობდა, ბოლო ერთი წელია კი უკრაინის სახმელეთო ჯარებში შემავალი, 24-ე ცალკეული მოიერიშე ბატალიონ „აიდარის“ ერთ-ერთი მეთაური იყო. „აიდარი“ აღმოსავლეთ უკრაინაში რუსეთის საოკუპაციო ძალების შეჭრის შემდეგ, ძირითადად ლუგანსკის ოლქში იბრძვის.
დავით სიხარულიძემ საკუთარი პროფესიონალიზმით და თავგანწირვით ძალიან მალე მოიგო უკრაინელთა გულები, ეს „აიდარის“ ოფიციალურ გვერდზე გამოქვეყნებულ, უკრაინელი ოფიცრის ნიკოლაი ნაგორნის გამოსათხოვარ წერილშიც იგრძნობა:
„იტირე, ძვირფასო საქართველო..შენი შვილის გულისფეთქვა შეწყდა..ერთ-ერთი საუკეთესო შვილთაგანის..დავითი დაიღუპა უკრაინისთვის, მაგრამ, ყველამ ვინც იცნობდა , იცოდა როგორ უყვარდა მას საქართველო..
ის იყო დიდი მოურავი, სამეთაურო შტაბისთვის შეუცველი სპეციალისტი, მებრძოლებისთვის მეთაური, რომელზეც შეიძლება მხოლოდ იოცნებო..
ის ყველას უყვარდა, თითქოს ყველაფერი შეეძლო, რაც არ უნდა გაეკეთებინა შედევრად აქცევდა..
ამ სიცარიელეს უკვე ვერაფერი შეავსებს, იტირე უკრაინამ ჩვენთან ერთად და ყოველთვის გახსოვდეს, ჩვენ გადაუხდელ ვალში ვართ..დავითს ოჯახი დარჩა, გვაპატიეთ, თუ შეძლებთ, რომ ვერ მოვუფრთხილდით მას..“
ბოლო სამი წლის მანძილზე, დავით სიხარულიძე ჩუმად აკეთებდა საქმეს, რომლისაც ბოლომდე სჯეროდა. უკრაინელი ჟურნალისტი ოლგა კალენიჩენკო იხსენებს რომ ვიცე-პოლკოვნიკი სიხარულიძე ინტერვიუზე ძლივს დაითანხმა:
„ის იღიმოდა და მასში საერთოდ არ იყო აგრესია. მას უნდოდა უკრაინის დახმარება, შემდეგ სახლში დაბრუნდა. სამშობლოში მეუღლე და ორი შვილი ელოდებოდა. სურვილში დაგვხმარებოდა უკრაინელებს, ოჯახი ბოლომდე მხარს უჭერდა.“ თავის ბოლო ინტერვიუში დავით სიხარულიძე ამბობს:
„ყველა ქვეყანას, რომელიც სამართლიან ბრძოლას ეწევა აქვს პოტენციალი რომ გაიმარჯვოს, მათ შორის, ისეთ პატარა ქვეყანასაც კი, როგორიც საქართველოა. უკრაინას ამის გაცილებით დიდი პოტენციალი აქვს. თუ ვიქნებით ერთად და ჭკუით ჩვენ გავიმარჯვებთ.
პროფესიონალი სამხედროს თვალსაზრისით, უკრაინა სამართლიან ომს აწარმოებს. ეს ერთი მიზეზია, რის გამოც აქ ვარ. არის სხვა მიზეზიც, 90-იან წლებში, როცა ჩვენ გვქონდა სამხედრო კონფლიქტი აფხაზეთში, ძალიან ბევრი უკრაინელი გვეხმარებოდა. ასე რომ ვალს ვაბრუნებთ.“
დავით სიხარულიძის სიკვდილის გამო, მისი ერთ-ერთი თანამებრძოლი, უკრაინის არმიის მე-20 ცალკეული მოტომსროლელი ბატალიონის ოფიცერი, ეთნიკური ქართველი გიორგი რუსებს შურისძიებით ემუქრება:
„ვპირდები რუსებს, რომ ეს სისხლის მათ ასე მარტივად არ შერჩებათ. ჩვენ ყველას სისხლს ავიღებთ, ვინც მათი ხელიდან დაიღუპა.“
1993 წელს, საქართველოს დასახმარებლად 300-მდე უკრაინელი მებრძოლი ომობდა, ძირითადად, უკრაინული ნაციონალისტური ორგანიზაცია უნა-უნსოს (Українська Національна Асамблея) წევრები. აფხაზეთის ომში 7 უკრაინელი მეომარი დაიღუპა, ყველაზე ახალგაზრდა, მათ შორის ყველაზე ახალგაზრდა, 18 წლის სერგეი ობუხი იყო, რომელიც სოფელ კამანში მოკლეს.
2014-2017 წლებში, აღმოსავლეთ უკრაინაში, უკრაინის დამოუკიდებლობისა და ტერიტორიული მთლიანობისთვის ომში, უკვე მეათე ქართველი დაეცა.
დავით სიხარულიძეს ჯერ კიევში, ფოსტის ქუჩაზე მდებარე, მაცხოვრის შობის ტაძარში გამოეთხოვნენ. წუხელ კი ცხედარი საქართველოში ჩამოასვენეს. მას ლანჩხუთის რაიონში, მშობლიურ სოფელ სუფსაში მიაბარებენ მიწას.
წყარო https://www.amerikiskhma.com/a/georgian-volunteer-soldier-dies-in-eastern-ukraine/3851487.html
Сіхарулідзе Давид Дата та місце народження: 27 жовтня 1973 р., с. Супса, Гурія, Грузія.
Дата та місце загибелі: 11 травня 2017 р., сел. Новолуганське, Бахмутський район, Донецька область.
Звання: Молодший сержант.
Посада: Командир відділення.
Підрозділ: 24-й окремий штурмовий батальйон ''Айдар'' (53-я окрема механізована бригада).
Обставини загибелі: Загинув 11 травня 2017 р. від осколкового поранення у живіт внаслідок обстрілу поблизу с. Новолуганське (Бахмутський район Донецька область) на «Світлодарській дузі».
Сімейний стан: Залишилася дружина та двоє дітей.
Місце поховання: с. Супса, Гурія, Грузія.
Орден За мужність III ступеня
Указом Президента України № 42/2018 від 26 лютого 2018 року, "за особисту мужність і самовіддані дії, виявлені у захисті державного суверенітету та територіальної цілісності України, зразкового виконання військового обов'язку", нагороджений орденом «За мужність» III ступеня (посмертно).
http://memorybook.org.ua/21/siharulidze.htm