პირველსავე დაძახილზე ფეხზე დაუდგა დედა საქართველოს. გვარდიის შექმნის დღიდან ჩაირიცხა ქაქუცა ჩოლოყაშვილის სახელობის საარტილერიო პოლკში, სპეცდანიშნულების ბატალიონში, იყო უფროსი ლეიტენანტი. მუდამ იქ იდგა, სადაც საქვეყნო საქმე მოითხოვდა – ჯერ სამაჩაბლო, შემდეგ აფხაზეთი და აი, სოხუმში, უძველეს ქართულ მიწაზე, მდინარე ეწერასთან, მუხანათ მეზობელთა მუხანათურად მომხდური ტყვიების ცეცხლში დაიფლითა მისი სხეული, მანდილი დაეთალხა დედას და მეუღლეს, დაობლდნენ თამარი და ზურაბი, ცრემლად დაიღვარა სოფელი. მისი სიკვდილის ზარი კი დღესაც საქვეყნოდ მოსთქვამს: – ნუ,გიხარია, დუშმანო, დაგვფლითე, დაგვჩეხე, შეგვმუსრე, კვლავაც არ შეგიშინდებით და ვერასოდეს, ვერასოდეს შესძლებთ იმ მიწის მიტაცებას, რომელსაც მრავალ ქართველ გმირთა დარად შეეწირნენ ვახტანგი და ძმანი მისნი.
სტენდი გააკეთა ზურაბ აფციაურმა დაბ თიანეთი
ინფორმაციის მოძიებაში მოგვეხმარა ხვიჩა უშიკიშვილი ვეტერანი დაბ. სოფ. ხოფცა თიანეთი
