მირიან ზაურის ძე ხიდაშელი დაიბადა 1969 წლის 18 მარტს ქ. ჭიათურაში, მოსამსახურის ოჯახში. დედა: მზია გრიგოლის ასული ბერიძე პედაგოგი. მამა: ზაურ გრიგოლის ძე ხიდაშელი – მოსამსახურე.

1986 წელს დაამთავრა ქ. ჭიათურის მე-8 საშუალო სკოლა.

1987-I989 წლებში მოიხადა სამხედრო ვალდებულება.

1990 წლიდან სწავლა გააგრძელა ქ. ქუთაისის ტექსიკურ უნივერსიტეტში. მანქანათმშენებლობის ფაკულტეტზე. იყო მე-3 კურსის სტულღენტი.

1992 წლიდან იყო ბესიკ ქუთათელაძის სახელობის საჩხერის გვარდიის მებრძოლი. იბრძოდა ქ. ცხინვალში, შემდეგ კი ქ. სოხუმში.

1992 წლის 15 სექტემბერს ერთ-ერთი შეტაკების დროს გმირულაღ დაეცა სოფელ ცაგერაში, სოხუმის მახლობლად.

ოჯახში დარჩა დამწუხრებული მშობლები და უფროსი ძმა.

მარადი იყოს ღირსეული მამულიშვილის – მირიან ხიდაშელის ხსოვნა”

მირიან სიდაუელი მირიან ხიდაშელის მამიდამ ჩვენთან საუბრისას სული ვერ მოითქვა. ტირილისგან გულშეწუხებულმა ძმისშვილზე მხოლოდ იმის თქმა მოახერხა, ქალაქისა და რაიონის სათვალო ღა გამორჩეული შვილი იყოო...

ქალბატონი ნანი მართალი გახლდათ.

1969 წლის 18 მარტს ჭიათურაში, მოსამსახურის ოჯახში დაიბადა მირიან ხიდაშელი. არ გაცუდებიათ შეილებზე  მირიანსა და კახაზე ზრუნვა და ამაგი

მშობლებს ქალბატონ მზიასა და ბატონ ზაურის. ოჯახი, რომელიც ყოველთვის ცდილობდა სიყვარული და სითბო დაეთესა ახლობლებში და სწორი აღზრდით ქვეყნის სამსახურში ჩაეყენებინათ შვილები.

სულ პატარა მირიანი ჯერ კიდევ ქალაქ ჭიათურის მე-8 სკოლაში სწავლისას გამოირჩეოდა მასზე მინდობილ საქმესთან კეთილსინდის6რი დამოკიდებულებით

დამოკიდებულებით, პასუხისმგებლობით, გონებამახვილობითა და გაგომგონებლის ნიჭით, ბავშვურ გატაცებად რომ უთვლიდნენ უფროსები.

    უცებ გაირბინა სწავლით დატვირთულმა სკოლის წლებმა. ყმაწვილმა ნიუნიკამსკში საბჭოთა არმიის სავალდებულო-სამხედრო სამსახურის შემდეგ 1990 წილს ქუთაისის ტექნიკურ უნივერსიტეტში ზოგადტექნიკურ ფაკულტეტზე (მანქანათმშენებლობის ტექნოლოგია) ბრწყინვალედ დაიჭირა მისაღები გამოცდები.

    მეოთხე კურსის ნიჭიერმა სტუდენტმა საქართველოს ცარგვალზე დატრიალებული ბედუკულმართობის გამო ირჩია პირნათლად მოეხადა სამშობლოს წინაშე ვალი და დაუსწრებელ განყოფილებაზე გადავიდა. მოკლე, მაგრამ საბრძოლო დიდებით მოსილი იყო მისი განვლილი გზა: ცხინვალი, ოჩამჩირე, ცაგერა, სოფელი ტამიში. აქ, ტამიშის ხიდის აფეთქებისას შეწყდა სიცოცხლე. ახალგაზრდა მეომრისა, მძიმეწონიანი ხელის ტყვიამფრქვევთ რომ ებრძოდა მტერს. მისი გმირობის მომსწრე თანამებრძოლები და სოფლის მკვიდრნი

მაღლიერებით იხსენიებენ უბოროტო, სათნო, კეთილშობილ ახალგაზრდას.

ვეღარ შეასხამს ფრთებს მის ოცნებას – ახალი ტიპის იარაღის გამო-

გონებას მისი განუყრელი მეგობარი, თანამოაზრე და პროექტის თანაავტორი

ზურაბ აბაშიძე, რადგან ისიც მამაცურად დაეც, ბრძოლის ველზე მტერთან

ბრძოლაში.

 

მირიან კალანდარიშვილი

< >