ამირან (ამუკა) ანატოლის ძე გოგოხია დაიბადა 1976 წელს სოფელ ლესელიძეში.
სკოლის შემდეგ სწავლა განაგრძო როსტოვის ავტოსაგზაო ტექნიკუმში. ის იყო პირველი კურსი უნდა დაეხურა, რომ გაგრა-ლესელიძეში ომის ღრუბლები ჩამოწვა, სამშობლოსა და მშობლიურ სოფელზე უსაზღვროდ შეყრებულმა, ჯერ კიდევ არასრულწლოვანმა ამუკამ, ეროვნული გვარდიის რიგებში რომ მიეღოთ, პასპორტში დაბადების წელი 1976 1974 წლად გადააკეთა (საკუთარი ხელით) და ავტომატით ხელში პირველი დღიდანვე საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის დამცველთა რიგებში ჩადგა. „ავაზას“ 114-ე ბატალიონის ბიჭებში ასაკით ყველაზე პატარა ამუკა უშიშრად ასრულებდა ყველა საბრძოლო დავალებას. მაშინაც, როცა მტერი მისი მშობლიური სოფლის საზღვრებს მოადგა და ბევრმა მისმა თანამებრძოლმა გაქცევით უშველა თავს, ამუკას წარბიც არ შეუხრია, ისე გაიხიზნა ტყეში პარტიზნად.
1992 წლის 6 ოქტომბერს კი, როდესაც საქართველოს საზღვარს გადამთიელები დაეპატრონენ, რამდენიმე თანამებრძოლთან ერთად ძლივს გამოაღწიეს ტყიდან. მშობლიური ქალაქისა და სოფლის დაკარგვის შემდეგ სულ დაკარგა მოსვენება და ამჯერად ოჩამჩირეში გადაინაცვლა. აქაც ბევრჯერ ისახელა. თავი ბატალიონის პატარა ამუკამ, რისთვისაც ზემდეგის წოდება მიიღო.
მრავალი საბრძოლო ოპერაციიდან ბატალიონთან ერთად გამარჯვებული გამოვიდა, მაგრამ უბოროტესმა ტყვიამ დედისერთა ამირან (ამუკა) გოგოხია 1993 წლის 23 თებერვალს სოფელ ტამიშთან გამოასალმა წუთისოფელს.
