ერმალო ლომთაძე, იგივე „რემბო“, როგორც მას მეგობრები ეძახდნენ, 1972 წლის 15 თებერვალს ქუთაისში დაიბადა.
სწავლობდა მე-4 და 25-ე სკოლებში. საბოლოოდ 1990 წელს პროფტეკნიკური დაამთავრა. ტექნიკუმში სწავლის პარალელურად მეოთხე სამშენებლო ტრესტსა და მეოთხე სამკერვალო ფაბრიკაში მუშარობდა. 1991 წელს 19 წლის ერმალო მოხალისედ ჩაირიცხა ეროვნული გვარდიის ქუთაისის ბატალიონში.
1992 წელს გაიწვიეს ეროვნულ ჯარში.
1997 წლიდან პარტიზანულ მოძრაობაშია.
იბრძოდა სამაჩაბლოსა და აფხაზეთში.
მიღებული აქვს მედალი „მხედრული მამაცობისათვის“ წარდგენილი იყო ვახტანგ გორგასლის III ხარისხის ორდენზე. 2000 წლის 28 აგვისტოს ტრაგიკულად დაიღუპა.
კაცი, რომელიც ეძებდა სიკვდილს, – ასე შეარქვა სიძემ, დის, დარეჯანის ქმარმა. რადგან არავინ არ ეპატიჟებოდა, მაგრამ მაინც მიდიოდა.
ჩვეულებრივი ბავშვი იყო, ცელქი, მოუსვენარი. ვერც სათანადო აკადემიური მოსწრებით დაიტრაბახებდა, ერთადერთი საგანი, რომელშიც ფრიადი ჰყავდა,სამხედრო მომზადება იყო... უფრო ადრეც კი, სამი-ოთხი წლის ასაკში, პატარა ერმალო სულ თოფებსა და თოფიან კაცებს ხატავდა.
ბავშვობაში ომში წასვლაზე ოცნებობდა, მამას ეცინებოდა – შვილო, იარაღი ახლა არ უკავიათ და შენს დროს მითუმეტესო... მაგრამ...
დარეჯანი, – „როგორც იტყვიან შინაგანმა ძალამ აიძულა ხელში იარაღი აეღო, თორემ სხვა რა დაინტერესება უნდა ჰქონოდა? ერთი ხელი ტანსაცმლით წავიდა, დახია და ისე ჩამოვიდა. მეტი რომ არაფერი ვთქვათ, გვარდიელის ფორმით დადიოდა. ერთადერთი თავის სახელზე გაფორმებული ავტომატი ჩამოიტანა“.