იოსებ (სოსო) გოჩას ძე საგანელიძე, დაბადებული 1977 წლის 17 თებერვალს ქ. თბილისში, უცოლ-შვილო. საქართველოს ღია ჰუმანიტარული უნივერსიტეტის იურიდიული ფაკულტეტის I კურსის სტუდენტი.

ადამიანი ეძებს რაღაცას, მაგრამ ვერ პოულობს. იგი იზრდება, ვითარდება,აკეთებს არჩევანს. ყველა იცნობდა თავის უბანში. უყვარდა თბილისი, თავისი უბანი, რითაც ამაყობდა. სოსო იყო ახალგაზრდა, რომლის თავზეც მრავალმა უბედურებამ გადაიარა. მან გააკეთა თავისი არჩევანი. იგი საკუთარი სურვილით ჩაირიცხა ეროვნულ გვარდიაში, როცა“ 17 წლის იყო.

“' „ცეცხლში ძიება, ძიებაში ახალი ცეცხლი, ერწყმის ცისფერ ცეცხლს ყვითელი ცეცხლი და იბადება ახალი სუნთქვა, ახალი სიცოცხლე კვლავ იბადება.“

გამორჩეული სიყვარული და ურთიერთობა იცოდა ყველასთან. ვერასოდეს ეგუებოდა უსამართლობას, იყო ალალ-მართალი და ვაჟკაცი.

““ „შენი სურვილი, ლომის სურვილის სიძლიერეს ჰგავს“. სოსო იყო მიზანდასახული ახალგაზრდა. აკეთებდა ყველაფერს ისე, როგორც თვითონ უნდოდა და ყველაფერი შესანიშნავად გამოსდიოდა. იგი იყო ჟინიანი, დაწყებული საქმე ბოლომდე მიჰყავდა. „– დიდი რომ გავიზრდები, თავდაცვის მინისტრი უნდა გამოვიდეო“ – ამბობდა ხოლმე. ყველას სჯერა, რომ არა სიკვდილი, სოსომიზანს მიაღწევდა.

1993 წლის 14 აგვისტოს სოსო გვარდიელებთან ერთად შევიდა აფხაზეთში.ეს იყო ომი, აფხაზეთის ომი, ომი, რომელმაც ყველა ნაღდი თბილისელი ააღელვა მამულის სიყვარულით. სოსო იბრძოდა, იბრძოდა ყველგან, სადაც საჭირო იყო “' გაგრაში, სოხუმში, ოჩამჩირეში, ლაბრაში. მაგრამ ცხოვრებას არაფერი აინტერესებს, მითუმეტეს – სიკვდილს: „სიკვდილი ყველგან არის და ყოველთვის . მისი გზა ჩვენი ძვლებით არის მოჯენჯილი“, ვერ გაუფრთხილდა საკუთარ ჯანმრთელობას, გაუმიზეზდა ჭრილობა და ექიმებმა ვეღარ უშველეს.