გია ჯოგიაშვილი თბილისის ვაზისუბნის დასახლების პირველი ქვეგანყოფილების უბნის ინსპექტორი, 35 წლის, ცოლშვილიანი.
ომს თავისი ლოგიკა აქვს, თავისი ულმობელი კანონები. არავინაა დაზღვეული,ომიდან უვნებლად დაბრუნდეს (თუნდაც მარტო ამისთვისაა დასაფასებელი ნამდვილი მებრძოლი, რომელსაც ყოფნა-არყოფნის ბეწვის ხიდზე გაუვლია).
ეს კარგად იცოდა გია ჯოგიაშვილმა, მაგრამ ერთი წუთითაც არ შეყოყმანებულა, ისე წავიდა აფხაზეთში მტერთან საბრძოლველად. ცხადია,სჯეროდა, რომ დაუბრუნდებოდა ოჯახს, დააკვალიანებდა შვილებს, პასუხს გასცემდა მტერსა და მოყვარეს.
მთის კალთებზე შეფენილ სოფელ ლაბრასთან გამართული ბრძოლებიდან უვნებლად გამოვიდა, უშიშარი იყო, მტრის ტყვიას ვაგლახად თავს არ უხრიდა,არც მხნეობა და იმედი ღალატობდა.ამიტომ უყვარდათ თანამშრომლებს უტეხი და გაბედული ვაჟკაცი.
გია ბრმა ტყვიამ იმსხვერპლა,თანამებრძოლს ხელყუმბარა აუფეთქდა ხელში,იქვე იდგა გია ჯოგიაშვილიც.
